Hasretin hazin rüzgârı yüreğimde esti
Ancak güzel gözlerin rüyalarıma girdi
Kalbime kor alevler düştü geçti
Lakin tüm güzellikler seninle mi oldu
Yüreğimde ancak bu sensizliğin acısı sırdaşım oldu
Dünya saray sanki evim zindan karanlıkla doldu
Ama ufukta bana el sallayan seni kalbimde özlemle taşıyorum
Ve yüreğim seninle acıların değeri kalmadı sensizde yaşıyorum
Ama Rabbimin yardımı ile bu hüzünleri kalbimde taşıyorum
Ancak sensizlikten yanımda taşıdığım hüznüm bana oldu sancak
Sancak ki göklerden geldi Rahmanın dostu hüzünmüş ancak
Lakin zihnimde yaşadığım hatıraları yaşatıyorum ancak
Sensizlik ölüme denk değilmiş anladım artık ancak ancak
Rahmanla olunca dar gelen dünya genişliyor anında ancak
Rahmanla olunca sığmayan yüreğe dünyaları sığdırıyor Yüce
Rahman
Ufuklara diktim hüzünden sancağımı gururla ancak
Umut güneşim doğdu lakin sen göremedin sallanıyor bak
ötelerde sancak
Giden baharlar gitti üşümüyorum gözlerim bulanıyor,
Giden baharlar gitti üşümüyorum gözlerim bulanıyor,
bakarsan görürsün
yüreğim okunacak
Lakin güzel gönlüne bana düştü sanki bir salıncak
Yaralı yüreğimden tutmak sana düştü yüreğim ötelere nasıl
dayanacak
Yüreğim yüce Allahın virdine düştü artık yanmayacak
Yüreğim yüce Allahın virdine düştü artık yanmayacak
Madde ile manayı ayırdım hasret kafesini kırdım kurtuldum
ancak
Yüreğimdeki feryadı sensizliği duydu Yüce Rahman
Mehmet Aluç
