Allahu Ekber Allahu Ekber

Allahu Ekber Allahu Ekber

Ecir’i güneşin ışıkları gibi kul kazansa

Haşr gününde müminler onunla coşsa

Sırat köprüsünde anında geçse

Cenneti Alada bekleyen Nur Resule kavuşsa

Dünyadaki İhsan’ın gerçeğine o an ulaşsa

Allahu Ekber Allahu Ekber

İtikat nuru ile gönüller dolsa

Kelime-i Tevhit ile diller olsa

Beş vakit Kıyamda durulsa

Secde ile gönüller hakka ulaşsa

Kul Rahmana kul olduğunu her an hatırlasa

Allahu Ekber Allahu Ekber

Diller sessizce Allaha duaya dursa

Kul arasa Rahmanı bulsa

Rahmanı bulunca kendini bulsa

Her an Rahmanla Nur Kur’an Nur Resulle olsa

Diller gönüller niyaza varsa

Allahu Ekber Allahu Ekber

Sadaka ile muhtaçlar gülse

Mazlum hep gülümsese

Kullar helal haramı bilse

Gönüller gönüllere gülümsese

Herkes haddini hakkını hakkı bilse

Allahu Ekber Allahu Ekber

Şükür ile nimetlerin kıymeti bilinse

Fakir komşu sofraya davet edilse

Komşuluk ile hakkı gözetilse

Haksızlığa uğrayana hakkı alınıp verilse

Takva gönülleri sarsa sarsa gelin dese

Allahu Ekber Allahu Ekber

Kul Tevekkül içinde gezse

Tefekkür ile hakikatin deryasında gülse

İnsan insanlığını kulluğunu bilse idrak etse

Tevhid inancını bilse gönlünde gezdirse

Gülmeyen canları hep güldürse sahip çıksa sevse

Allahu Ekber Allahu Ekber

Vahyin ışında karanlığı yıksa

Nur Kur’an Nur Resul ile yola çıksa

Hak olan Rahmana her an ulaşsa

Onunla her an olsa nura kavuşsa

Salih amel ile kulun defteri dolsa

Allahu Ekber Allahu Ekber

Yüce Rabbim

Ol deyince oldurtan Rabbim

Kulundan bu dualar

Ol deyince olduran sensin Yüce Rahman

Arz etmek kulundan

Kabul etmek senin Yüceliğinden

Aziz olan kadir olan sensin

Gönülleri kâinatı güldüren

Nuru ile huzuru hidayeti ile sensin dolduran

Kulunu yolunda sana vardıran

Sevap ile amel defterini sensin dolduran

Günaha dalınca kuluna af ederek nurlandıran

Berat ile beratını veren

Bolluk denilen bereketle bereketlendiren

Cefa içinde deva veren

Hastalık anında şifa veren

Ebediyet için kulunu öldüren yeniden dirilten

Saymaktan seni acizim Rabbim

Şükretmekten acizim Rabbim

İstemek Kulundan

Vermek senden Rabbim

Cümlemize ver

Gönüllerimizi önlerimize ser

Aksın helal kazançla ter

Cenneti alada olsun bize bir yer

Nur Resul şefaati komşuluğu ile

Gülsün olsun müminler

Her şeye kadirsin Rabbim

Âmin Âmin Âmin

Sadakallahül azimsin Rabbim

Mehmet Aluç © Kul Mehmet

---

Sitedeki yazıların tüm hakları ve sorumluluğu yazı sahiplerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Aksi davranışlara karşın yasal işlemlere başvurulacaktır.

Kararını Kuluna Vermiş

 

Gönülde vardır bir kapı

Arama bulamazsın yoktur kapının sapı

Böyledir bu kapı

Mevla böyle inşa etmiş böyledir yapı

Kulu kendisi içeriden açsın demiş

Kapalı kalsın dememiş

Kulu gönül kapısını kendi açsın

Sevabına erişsin istemiş

Müdahale edilsin istememiş

Kulun düşünmüş

Kararını kulu versin istemiş

Hayatta böyle değil midir?

Bilmez hiç kimse insan olmayan edepsizdir

Açmaya çalışır

Yüklenmeye çalışır kırmaya çalışır

Böyle olmaz

Bak gönül dostlarımıza

Bak Yunus Emre me

Mevlana’ma

Karaca oğlana

Kör oğluna

Battal Gazime

Fatih Sultan Mehmet’imize

Nasıl gönüllere girmiş

İçinde yer edinmiş

Gönül sarayında kendini görmüş

Severken sevilen olmuş

Gülmüş güldürmüş

Bu nasıl insan değiştirdi zamanı

Oldu zamane

Kimisi der sana ne

Bana ne

Kime ne

Nedir gönüllerdeki bu acı

O yiğitler ki gönüllerinde vardı acı

Göstermezdi kızgın sacı

Herkese derdi bacı

Acıyı alır neşeyle karıştırır verirdi kalmazdı acı

İnsanlardı baş tacı

Açsana gönül kapını nedir bu acı

Açılmaz neden

İçeriden açılan aç odur gülümseten

Eririz her gün kar gibi

Üşürüz donmuş kar yağar gibi

İnsan rüyasında mı güler

Rüya bir saniye

Ömür bir saniye gülmek nerede

Bekle ki insanlar yanına gel

Sen git yanına versene el

Az gül essin gülümsetsin gönüldeki tatlı yel

Herkes benim gibi değil kel

Üşütmez korkma yel

Kelede gel de essin yel

O en önce hisseder

Unutmak gelmez elden

Unutmakla gülmez insan nedir bu neden

Kimden

 Kimdir gönülleredoğru giden

Rüyalarda hatırlamak değil hatırlamak

Gülmek kapıyı açmaktır var olmak

Cana can olmak

Can için yaşamak yaşatmak

Koşmak varmak

Varanlardan olmak

Hasret nedir

Bir numara

Vuslat nerede sıfır numara

Yok, kim araya bula

Rahat varken otura

Gönülleri kim sora

Varlıklıyım ya az biraz

Kapalı kalsın gönül kapısı biraz

Hani alakamız

Nefsimize

Arzularımız için mi?

Istırap yakıyor kor alev

Az biraz sev

Sen değilsin ki dev

İnsansın insan az sev

Gören hani gören

Gördüğünü görüneni gören

Gördüğünü hisseden

Hisseden hissettiren gönülden seven

Yedimi hepsini yedi düvel

Yok, mu gel gel diyen

Gülümseyen gülümseten

Yok, mu nefretten kaçan

Onu yanına almayan

Yüzüne dahi bakmadan kovan

Yol alan

Gönüllere koşan

Onlarımı da yedi yedi düvel o an

Aşk denilen sevgidir

Değil ki bir örgüden şiş

Sok çıkar gönüle parçala kanat ara ara

Elbet düşersin soluksuz dara

Yüzün olmuş bak kara

Açma yara

Kolar açıp sara

Koş sen yâre

Her kes mi kızgın

Turşuluk olmuş yanılgın

Hani insanlığın

Sattın mı bir avuç turşuya

Şimdi kalırsın bakarsın ağlaya ağlaya

Silmişsin herkesi gönlünde

Kim sana derman suna

Kim yüzüne baka

Kim yok etrafında boşa bakınma

Boşuna da sen yırtınma

Kul Mehmet’im yeter yazma

İçimiz geçti mezarımızı kazma

Umutsuzda kalma

Böyle derinden yazma

Kimsesizde kalma

Yalnız yola çıkma

Var canların yanına cansız da kalma

Mehmet Aluç © Kul Mehmet

Fazla Konuşma Diyor

Fazla konuşacaksan güzellik sunmayacaksan FAZLA konuşma diyor

Dertlere DERMAN olmayacaksan YAKLAŞMA diyor

Gözlerinle bakarken SEVMEYECEK İSEN bakma diyor

Gönül kapını AÇMAYACAKSAN BANA ONA BUNA ŞUNA BİZE

gönlüm var diye GEZME diyor...
 

Kim diyor Kul Mehmet diyor

E fena bir şey mi diyor

Hayatta hep gülmenizi istiyor

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Dilsiz Kelimelere Dil Olan Anadolu Yiğitlerim

Kafası esse kızsa Sokrates

Victor Hugo’nun sefiline

Kim duyar kızdığını

Karaca oğlanım

Kör oğlum

Yunusum

Mevlana’m ve diğerleri anında duyar

Yanına koşar

Bre densiz

İmansız

Yıkma gönül hanını ustası yok

Gel kim olursan gel

Sözlerini söylerken

Sokrates şaşırır

Kim bu âlimler

Bilginler

Ben bir kuru kemiğim

Kurumuş bir dalım

Kalkamaz bunlara karşı kolum

Bu ne yiğitler ki analar doğurmuş

Bunları gören söz mü söylermiş

Vay anam vay

Tabi kalır şakın

Görmemiş gönül adamı insanı

Derde çare olan insanı

Şaşırır kalır

Pes eder

Sefil gülümser

Sefil gülümser kainat gülümser

Sarılırlar bu Anadolu yiğitlerimizle

Sokrates takip eder gizliden

Zaten onların işi gizliden

Rabbim gizliyi de saklıyı da bilir hep birden

Gizlice alır bizdeki güzelliği aniden

Olur, bilgin uydurmadan çakma çıkar bir yerden

Kendisi bilgisiz insanı  ortaya çıkarırken

Bilgisiz Rahman ’sız merhametsiz kaldığından habersiz

Her gördüğüne der bilgisiz

Bizim yiğitler salınca haber

Adam ol Sokrates adam

Gelirsek yaparız seni madam

Silkelenir Sokrates

Döner doğru yola

Tek başınadır

Bizim yiğitler gibi

Savunmasız kalsa da İşi Allaha havale eder

Sürgün edilemez

Gittiği her yerde yine aynıdır Sokrates

Söyler yiğitlerimiz gibi doğruyu

Çıkarır yalanı ortaya

İki yüzlü olanları çıkarır karaya

Fazla doğruyu bulan sokratestir

Yalancılar çıra gibi yanar

Ortaya çıkar

Hepsinin koltukları batar

Kim hapiste yatar

Onlar ister canlar yansın

Sokrates ister yalancılar ortaya çıksın

Boş durur mu yalancılar

Çekilir bir paralel hat

Kimi Truva atı ile mahkemelere yaklaşır

Çeker hattını

Kimisi mancınık ile çeker hattı

O günden beri paralel çıkmıştır ortaya

Şimdi Fetöcü'lerin  babası

Onlardır

İsmi olsa da değişik

Ha Mösyö

Ha Fetö

Ha döküntü

Ha böğürtü

Adı önemli değil

Hakimler satın alınır

 İdam kararı verir mahkeme

Korkmaz sokrates

iyi adamlardan kahramanlarımızdan

Andolu kahramanlarımızdan

Kapmıştır bir şeyler en azından

Sokrates ölümün son değil

Devam eden yolculuk olarak bilir

Ama sen gör şimdilerde

Kim neyi bilir

Tabi ki hiçbir şeyi

Yıkmayı

Talan etmeyi

Yemeyi bilir

Ah neredesiniz o Anadolu’nun yiğitleri erenleri

Görünseniz o heybetinizle

İmanlı dik duruşunuzla bir an

Yıkılsa bunca insan o anda

Sefiller yıkılmasa

Kimse hor bakmasa

İşte ben gezerim ara sıra

Bu güzel yiğitlerin erenlerin dünyasında

Öperim ellerini

Öperler gözlerimi

Masal hikâye değil bunlar

Hepsi gerçek yaşananı yaşatanlar

Canlara can olan canlar

Ah nerede kaldı o günler

Gönüllerimiz onları özler

Görse nurdan gülümsemelerini bu gözler

Yıkılır tüm sözler, bu güzellik

Merhametli gönül karşısında

İşte gönlümde yaşadım

Az yazdım

Devam ederse yazarım inşallah

Vakitte artık sabaha vardım

Mehmet Aluç ©Kul Mehmet

Gerisini Ne Siz Sorun Ne Ben Yazayım

 

Ey kalem gönlüme uy yazma yavaş yavaş

Şiirlerim gönüllere yazılmazsa da çok çok

Sanki yazarken yiyorum ben döner dürüme sarılı lavaş

Ben yazarken hızlı yazıyorum biraz

Gerisini ne siz sorun ne ben yazayım

Sen hızlı hızlı yazmaya devam et olma kalemim yavaş

İşte ben yazarken böyleyim

Heceye vakit ayırmadan yazmaktayım

Gerisini siz sormayın ben yazamıyorum ufak ufak

Doğarken yazarım yine durmadan şafak

Gönlümle şiirlerimdir pak

Gerçi şiir gibi duru sevecen olsak

Gerisini ne siz sorun ne ben yazayım

Sen hızlı hızlı yazmaya devam et olma kalemim yavaş

Gönüller ki kalmış kupkuru

Ey kalemim yağmurla beraber yaz

Sula kurumuş gönülleri kalma yavaş yavaş

Elimde olursa nede güzel olur dürümden lavaş

Yiyeceğimiz değil mi bir lokma aş

Neden kırılır bunun için onca baş

Birde gözlerde akar yaş

Ah gerisini ne siz sorun nede ben yazayım

Sen hızlı hızlı yazmaya devam et olma kalemim yavaş

Dünyamız olmuş tam bir tımarhane

Çıkarmalı içindeki akıllıları

Sokmalı bizim gibi akıllı delileri yavaş yavaş

Yok, yok tımarhanede binlerce akıllı var

Bu zalim nefis dünya mal düşkünlerini

Atmayalım tımarhaneye ismine olur yazık

Atalım kör karanlık kuyulara kapatalım üstlerini

Yavaş yavaş

Çıkmasın dünyada savaş

Çıkmasın ülkelerde iç savaş

Bitsin yavaş yavaş

Verelim günde bir lokma aş

Nedir bunca bitmez savaş

Kim ne kazanacak ey kardeş

Mezara sığmaz ki bu savaştaki amaç

Yakalayın tıkın tüm insanları tımarhaneye değil

Kör kuyulara yeri burası tımarhane değil

İnsanlıktan çıktı dünya insanı geldi nereye

Belki milyonlarca insan daha ölecek seneye

Ah gerisini ne siz sorun nede ben yazayım

Sen hızlı hızlı yazmaya devam et olma kalemim yavaş

Bitsin artık insanların çektirdiği dert

Atalım dünyada kalmasın dert mert

Nedir bu hırs kazanma vicdansızlığı

Nedir bu öldürme aşkına hasret

Hani kalmadı adalet

Kimisi derse bana ne

Bende derim bendeki dertten sana ne

Olmaz böyle bana ne sana ne kime ne

Olmuş dünyada ki insanlar serseri

Nur Kur’an Nur Nebi insanlığın değil mi rehberi

Dinlemiyor görmüyor ölen insan mı hayvan mı birileri

Hani herkeste vardı takardı başına doğruluk tacı

Hepimiz mi birden olduk Kul Mehmet’im zurnacı

Çalarız böyle acı acı

Yok, mu insanlığın ilacı

Nur Kur’an Nur Resul ilacı

Ne yapsın Nur Kur’an Nur Sünnet hepimiz baştan savmacı

Kovmacı

Yıkmacı

Ayaklamacı

Say say bitmez bizde bedavacı

Ah gerisini ne siz sorun nede ben yazayım

Sen hızlı hızlı yazmaya devam et olma kalemim yavaş

Yazarken elimize geçmedi söyle bir ekmekten de lavaş

Mehmet Aluç © Kul Mehmet

Güldürme Güldürme Kimse Gülmesin –Skeç-1

Spiker sunucu sahneye yavaş yavaş üzgün gelir.

-Bir güldürme güldürme kimse gülmesin programına hoş geldiniz sayın seyircilerimiz

Alkışla salon yıkılır seyircilerin üzerine. Adı üzerinde yani…

-Evet, sevgili gülmeye gelmeyenler programımız başlayamıyor, çünkü oyuncularımızdan bir üç yıldan beri gülmeye gülmeye, şu an gülme krizine girdi, arkadaşlar onu sakinleştirmeye, eski haline döndürmek için uğraşıyorlar.

Salonda sesler yükselir.

-Kardeşim bizde usandık gülmemekten, az gelsin de bizlerde gülelim…

Salonda sırlara vurularak, gerçi sıralar oturma sandalyeleri ilk oturuşta kırılmıştı ya olsun, alkışla başladılar.

-Gülmeyi beceren oyuncu sahneye sahneye sahneye…

Spiker kuşkulu esrarlı gözlerle

-Aman efendim bu formatımıza aykırı.

Salondan bir seyirci bağırarak.

-Sizin formatınıza elimi sokayım, o oyuncu buraya gelecek…

Sahnede zıplamayan spiker ani bir telaşla

-Bir dakika sayın seyirciler oyuncumuz maalesef gülme krizinden ölmüştür.

Salonda bir sessizlik

Spiker

-Bir dakika duyamıyorum oyuncumuz ortadan ikiye bölünmüştür, nasıl oldu evet evet anlıyorum, sayın seyircilerimiz oyuncumuz gülme krizinde iken yere düşmüş başı kanamış hayır hayır aman neyse ney biz geçelim diğer skecimize, az ağlayalım amanın.Sayın okuyucularım başlayalım mı ikinci bölüme sizler ne dersiniz?

Mehmet Aluç © Kul Mehmet