Kurana resule bağlan

Güller Sereyim

GÜLLER SEREYİM
Seni candan sevdim deli dedin
Kalbimin kapısın açtım gönül hırsızı dedin
Kanayan yarana derman olayım dedim
Sana ne densiz dedin beni kovdun

Şimdi tek başına kaldın
Gözlerinde yaşlar var
Derman ararsın derdine yanlış sokaklarda
Aşkı ararsın dehlizlerde karanlık uçurumlarda

Aradığını bulamadın
Benim gibi seveni de bulamadın
Yaran kangren oldu şifa bulamadın
Bir adım atmayı çok gördün

Hem kendini hem de beni mutsuz ettin
Gönül kapım sana yine açık
Ez nefsini inadın gel
Gelirsen söyle yoluna güller sereyim

Mehmet Aluç

Ayıramazsınız

Endişelerle beslediğimiz korkularımız..

Seslendirme şiirim-Dur gitme-

Hasretin Yükü Ağırdır

Aşığın bağrı yaralıdır. Gurbet ele gitmiştir, ekmek parası için. Ayrılığın hasretine alışmamış gönlü hıçkırıklarla ağlamaktadır. Gurbet, ona ölüm gibi gelmektedir. Geride bıraktığı sevgilide aynı durumdadır, lakin elden bir şey gelmez, hayatın ağır şartları iş bulamamanın sıkıntısı ile gurbet ele götürmüştür.


Yıl 1970’li yıllar telefon yok sadece mektup var, oda gidip gelmesi bir ayı buluyor. Atadan deden kalan toprak yok, gerçi konu komşu gitme buralarda kal demesine rağmen, sevdiğini önce Allah’a sonra komşularına bırakarak, daha güzel bir yaşam için gurbete çıktı. Lakin çıktığına da bin pişman oldu.

Geri dönüşü nefsine zor gelir, şeytan gitme nasıl bakarsın insanların yüzüne derse de, elinin tersi ile tersler, gurbeti terk için yola çıkar. Ayrılığın hasreti zordur gönül dayanmaz. Biliyordu hiçbir komşusu ona neden geri döndün demez bağrına, basardı.


Yar yanımda olsun bir domates soğan bir parça, ekmek olsun yeter dedi ve evin yolunda, uçan kuşlar gibi uçarak yola koyuldu. Hasretin büyük fırtınası yüreğini param parça etmişti, yârin hayali gözünde tütüyordu. Aldı yine gönül sazını eline

Ey hasret ey gurbet seni tanıdım
Yüreğimi yaktın tarumar ettin
Pişmanlığın ateşi ile beni yaktın
İşte gidiyorum yârin yanına

Artık benden uzaklara git
Bir daha uğramam yoluna
Hasretin izi yüreğimde
İşte gidiyorum yârin yanına
Mehmet Aluç

Gelemem artık

Gidişinle mezara gömdün sen beni
Gelişinle mezar da çıkamam ki
Kurşunları sapladın yüreğime
Çıkarmak istesem de çıkaramam ki

Acıma artık ne olur sen bana
Sus ağlama artık bir fayda getirmez sana
Ağlama da bakayım ben doya doya sana
Mezarım başında durman boşuna
Çık desende gömdün beni çıkamam ki artık

Tatlı rüyalarımızı bak yıktın
İçindeki kin nefreti boşalttın
Sana gelen tüm yolları kapattın
Gelmek istesem de gelemem artık
Mehmet Aluç©

O Benim Babamdı

İşte o adam dağ gibi olan benim babam

Bu benim babam

Emeği dökülmüştü yollara

Kırık dökük

Toplardı yollarda elbisesi sökük dökük

Ben kaldım boynu bükük

Elbiselerin kaldı yırtık sökük

Zaten yıkıktı beli bükük

Dertlerin çoktu sendin içine çökük

Hiç yapmazdın aç gözlülük

Yüreğin dağılmıştı bölük pörçük

Hiçbir zaman olmadın burnu büyük

Hep Rahmana ederdin tefekkür

Hasretin yakar kavurur

Alnın açık gittin Allah’a şükür

Geceleri rüyamda gülen yüzün gözükür

İşte o adam benim babam çok şükür

O benim babamdı hep beni düşünürdü

Olsa da elbiseleri yırtık dökük

O benim babamdı gitti beli bükük

Arkamızda sessizce bakındı

Sessizce elimizden alındı

 Biz kaldık boynu bükük

Mehmet Aluç