Ayrılırsak

Can efendim muhabbet bizimle daim olsun

Gönlümüze aşk dolu sözlerde nurla dolsun

Bizden ayrı olanlar arayıp yolu bulsun

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Değer verilmez ki bu dünyanın ah şanına

Aşk ile girelim biz gönüllerin bağına

Varsın insanlar baksın sağında soluna

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Ayrılık bizim için inan kara ölümdür

Gönlümüzde açan o aşkın solmaz gülüdür

Başında öten aşkın gülün o bülbülüdür

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Açık gönlümüz aksın berrak olan ırmağa

Hep birlikte varalım geçit vermez o dağa

Herkes aşkla varsın o aşkın olduğu bağa

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Aşk yolunda aşığa sanmayın yol sorulmaz

Aşk olursa gönülde aşk yolunda yorulmaz

Aşk Rahmandan kula bir ihsandır kin bulunmaz

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Aşkla sevelim ömür yolu olmasın yaman

Aşkla dönüyor dünya onla beraber zaman

Aşksız hayatta nefis şeytan vermez ki aman

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Kul Mehmet'im oturdum âlemi seyran ettim

Aşk deryasında bende bu aşkla size geldim

Aşkla cümle âlemi bende gönülden sevdim

Eğer biz ayrılırsak gönlümüze kar yağsın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Felsefe Devamda Devam-1-2-

Yine daldım felsefeye

Felsefe ve dinin kaynağı neye dayanır

Felsefe akıla

Din vahiye dayanır

Zaten vahiye ve akıl olduktan sonra felsefeye ne gerek var

Vahiy ile akıl varken insan neden boş olanı ararmış

Karanlık binlerce akıl arasında kaybolurmuş

Biri akıl ile alakalı

Diğeri vahiy akıl ile alakalı

Akıl değil midir değişken alacalı bulacalı

Bugün der doğru yarın der yanlış

Bugün üzülür yarın büzülür ondan sonra akıl süzülür

Vahiy değil midir değişmeyen bir Rahmani yol

Vahiy ve akıl hakikat değil midir?

Vahiy hakikate ulaşmak için yol değil midir?

Atılmaz satılmaz elle tutulmaz akıl kaynaksız ne yapar?

Akıl bir önderi örneği olmadan kabul etmeyen değil midir?

Kuru safsatalar içinde kaybolan değil midir?

Önce der bana sonra der bana sonra der yine bana

Yanlış yaptığını görür ağlar yana yana

Vahiy doğru hakikat yolunda gerçek olan değil midir?

Vahiy varken felsefeye ne gerek var

Aklın yok fikirsizlikte sınırları

Yazmazsan nerede bulur satırları

Binlerce düşüncenin yükünü fikrini taşımaz el âlemin canları

Bu felsefe nasıl bir şeydir

Hakikat var iken kendi değişken aklı ile yol arar

Son anında ölümlü olan akıl nasıl

Baki fikirler üretir kaynağı ölümsüz olan olmayınca

Binlerce karanlık yol bulur şaşar

Bulduğu karanlık yolda kaçar

Felsefenin cevapları kesin sonuç içermezmiş

Kesin sonuç yok ise boşa kürek sallamakta neyin nesi

Kim aldı kendine yakışmayan nefesi

İşte felsefi birkaç soru

Kesin cevabını veremedikleri

İnsan özgür müdür?

İnsan için en üstün iyi nedir?

Yaşamın amacı nedir?

İdeal bir toplum düzeni ne olabilir?

Genel geçer cevabı yok felsefede

Cevabı var ya işte vahiy ’de

Ne gezersin boş çöplükte

Arasana soruların cevabını vahiy ile birlikte

Vahiy ile dal düşüncenin berraklığına gerçek felsefeye

Ne diye zamanı öldürürsünüz gerçek olmayan gerçeksizlikle

İnsan yüce vahiy ile yücelmekte

Aklını öndersiz kullanınca batmakta çürümekte

Yine daldım felsefeye

Çok şükür çıktım içinde yine vahiyle

Yoksa binlerce soruya cevabı olmayan

Her an değişen akılla cevapsız cevap ara  

Sonra sıkıntı ile düş sen dara

Yüzün olur kara

Açılır gönüllerde zıt görüşlerle yara

Ondan sonra doğru yolu ara bul düşme dara

Vahiy varken düşmez kul dara

Açılmaz gönülde hiçbir yara

Acıları vahiy sara

Biraz verelim az ara

2

Akıla soralım felsefi anlamda

Doğru neye göre doğru?

Yanlış neye göre yanlış?

Felsefenin aklı arar arar arar

Bulamaz cevabı

Ahmet’e göre doğru

Mehmet’e göre doğru

Ramazana göre doğru

Yok, yok dün Ahmet doğru dediğine yanlış demişti

Yanlış kime göre yanlış

Cumali’ye göre mi?

Bayrama göre mi?

Ama dün Cumali yanlışa doğru demişti

Ama önünde Vahiy denilen

İlahi bir kitap olunca

Demek ki bu Yüce Allah’ın dediğine göre

Yanlış ve doğru diye ölçü alacak

Neden yanlış

İnsanlığa zarar verdiği için yanlış

Neden doğru insana yarar verdiği için

Yüce Allah istediği söylediği için doğru

Yani bize faydası ve zararı olduğu için

Şimdi felsefe doğru bir görüş alıp yola çıkmayınca

Hepten yanlış

Alçalış

Batış

Çırpınış

Yok oluş

Gerçeğin önüne kapı

Perde

Düşme sakın derde

Sürünme yerlerde

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İnsanları Büyüle

Set olsana akan sele

Merhametin gelsin dile

Uzat elini sen güle

Bülbül konar sümbüle güle

Sen merhameti al gönlüne insanları büyüle

Hak yolda yürü güle güle

Nefret değmesin dile

Zalim batarken dibe

Bülbül konar mı dikene

Sen merhameti al gönlüne insanları büyüle

Hak yolda yürüyen geç kalsa bile

Zarar gelmez aşk ile açan güle

Zalimin ömrü sürmez güle güle

Eder bir gün birisi zalime müdahale

Sen merhameti al gönlüne insanları büyüle

Zalim hak karşısında kalır ezile büzüle

Zalim hakkı görünce kaçar acele acele

Hak yolda bitmez hiç an mücadele

Hakkın çağrısı dolaşır dilden dile

Sen merhameti al gönlüne insanları büyüle

Kul Mehmet’im uyma sen nefsine

Durma koş hakkın gür yıkılmaz sesine

Zalime vur tokat imanla ensesine

Zalime uyma yaşama hayatını rezilcesine

Sen merhameti al gönlüne insanları büyüle

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Hakkı Bilmeyen Bu Dünyada Aldanır

Bu sendeki güzellik haktandır

Hakkın yolu uzak sanma yakındır

Ömür kapısı bir açılır bir kapanır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Kördüğüm yolları birbirine bağlanır

Eli ayağı birbirine dolanır çaresiz kalır

Zamanı olur duman duman içinde kaybolur

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Ava giden avcı bir avlanır

İkinci avında kendisi avlanır yanılır

Alçak gönüllü olan pek güzel karşılanır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Dünya hayatında zalimin dünyası kararır

Hakkı bilmeyen kullarım yolu cehenneme varır

İman ile olan edebinden dolayı utanır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

İmanı olmayan hakkı tanımayan kendini dev sanır

Zamanı olur duman duman içinde yol alır

Koşar adımla koşar hal bilmez ile yalanlar

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Yalanın içinde aldanıp ta boşa koşup soluksuz kalanlar

Yatsı olmadan yalanı ile kapı dışında sürünüp kaçanlar

Dili lal olup yalan ile dili büklüm büklüm dolaşır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Hakkı bilmeyen şeytanla gezer meyhaneleri

Hak yoluna inatla girmez yaşar izbe karanlık geceleri

Hak yoluna girmeyip haksızlık yolunda yok oldu niceleri

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Hak yolunda hakkı tanımazda olmaz hiç duygu

Boş yollarda şeytan ile boşa kurar anlamsız kurgu

Kör gözle görmez şeytan hançeri binlerce defa sırtına vurdu

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Ecel geldiğinde ah o an gerçek son anda anlaşılır

Son anın azabında kurtuluş yok haksız olan anlar kıvranır

Son anın son nefesinde af yok bilmez boşa çırpınır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Bu dünyada ne zaman ömür son bulur bilinmez

Azrail meleği yola çıkıp son nefese gelmeden görünmez

İman ile yola çıkan şeytanın yolunda sürüm sürüm sürünmez

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Hak yolunda yürümeyeni şeytan kara pençesi ile yakalar

Bir an gülümser görünen şeytan ile yol alan çaresiz kalır ağlar

Tekrara hak yoluna tövbe ile dönmeyenin yarası sızım sızım sızılar

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Oturma şeytanın taşına

Gör neler gelir pişmanlıkla başına

Merhameti yok şeytanın bakmaz göz yaşına

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

İman eden kul insandır

İman etmeyen şeytanın arkadaşıdır

İman ile kula Rahman verir ihsan bulunmazdır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Kul imanı ile hürdür Yüce Rahman’a teslimiyetle elbette

İman eder Salih amel işler iman ile gezer cennet kokulu ahirette

İmanı ile Salih ameli karşılar kulu gülümseyerek cennette

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Kul Mehmet’im imanla olsun hayatının başı sonu

Dünya âleminde bundan başka olmaz önemli bir konu

İyi bil iyi anla sakın unutma bunu

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Artık seni düşünürken üşümüyorum

Ben kapına vardıkça kapatıyorsun arsızca

Kapıların önünde yatarken kapılarla oldum dost

Bir sana olamadım dost gülümseyen yüzünle

Ararken gönlüne girecek başka kapı

Uçurumların eşiğindeyim

Akbabalara yem olmanın çölündeyim

Bir uçuruma bir çöle düşüyorum ürkek adımlarımla

Sana açılacak bir kapı bulamıyorum

Hasrete açılan binlerce kapı açık

Ben yüreğimde kaçık bir âşık geziniyorum

Yolunu kaybetmiş bir serseri

Martıların sessizliğinde sensizliğin okyanusunda boğuluyorum

Lakin imdadımı duyan yok

Gözü yaşlı martıların kanadına tutunarak çıkıyorum yalnızlığımın adasına

Şimdi sen benden habersiz

Çilem yok artık sensiz arama artık beni bulamazsın

Yabancı bir adanın serserisiyim artık

Yorgun gecelerden kurtulup özgürlüğe koşan ben

Hasretinle gökyüzüne yüksel şimdi sen yokum artık 

Yüreğimin çırpıntısı ile yıkılan şehirim de kal artık sen arama beni

Her gece uykuya dalmadan yüreğime saplanan sen yoksun

Her lokmada hasretinle boğazıma düğümlenen kanlı aşım yok

Saba makamında şarkılar söylerken kâinata sensiz

Neşterli kan koklan ellerin yok üzerimde

Gök kubbemde ışık olan güneşim her gün bana doğuyor

Bir ölüm telaşı sensizlik gönlümde ölüyor

Bıraktım sensiz elimde gezdirdiğim boşu telaşı

Vakti gelen ölüm gibi ayrıldım sende

Artık seni düşünürken üşümüyorum

Artık senide hiç düşünmüyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kim duyar

Bir yürek yanıyor ağlıyor

Filistin de Suriye de mısırda bağırıyor

Sesimizi yok mu duyan diye çağırıyor

İnsanlar bebekler masumlar katl ediliyor diye kıvranıyor

Elimizde cep telefonu aman bunun yenisi çıkmış telaşında

Kim duyar bu sesleri yeni cep telefonun melodisi ile 

uğraşırken

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Aciz olduğunu anla

Yürek yanar pare pare

Bu derde vardır çare

Yüce Allah her derde çare

Var git Yüce Allah’a ey biçare

Çaresizlik sendedir ey kul

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Az ter dök çabala

Hayatı dikkate al olma budala

Yeter artık konma daldan dala

Hayatı yavaş takip et koşma dörtnala

Hayatı kandıramazsın olma ukala

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Başkasına lezzet ver ki lezzeti tadasın

Hayat yolunda yürürken yalnız kalmayasın

Nefis şeytanla oynayarak günaha dalmayasın

Pare pare dökülürsün nefis şeytanla yanmayasın

İnsan değerini kıymetini bil ki yarınsız kalmayasın

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Bir mana sarayıdır bu dünya nefsinden yana olma

İman ile ol hem dünyada hem de ahiretinden uzak kalma

Her şeyin çözümü iman ile gönüldedir boşa arama

Yüce Allah imanı verdi uzat elini al gönlüne uzaklara kaçma

İmansız kalarak nefis şeytanla kalma dünyanı sakın yakma

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Kul Mehmet’im iman ile ne alırsan odur hissen

İmandaki lezzeti tadı bir bilsen

İman ederek inşallah ölüp gitsen

Azrail can almaya gelirken gülümsesen

İmanın lezzetini tadan bu canla ölüp ölüp dirilsen

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sözlerim

   

                      

Yaşadığımız hayatta var oluşu, hayatta kavga etmeden birbirimizi candan severek kazanabiliriz ve hayatın peşinden gülümseyerek gidebiliriz, bundan gayrısı yaşadığımız hayatı mutluluğu sevinci yarınlarımızı yok ederek bitirmektir. Doğuştan bize verilen ağlama ise gülümsemenin güzelliğini göstermek içindir.

Hayatın gülümseyerek yaşamamız için verdiği cevapları dinlememek ona uyum sağlamamak sonucunda, yıkımı ve hezimeti yaşamak kaçınılmaz oluyor. Hayat âlem ile bize huzurun şarkısını kardeşliğin birlikteliğin enfes tadına doyum olmaz melodisini mırıldanırken, biz şeytanın kulak tırmalayan iğrenç melodi olmayan melodisini dinlersek, her zaman kaybetmeye mahkûm oluruz.

Hayat bize yaşarken yaşantımızda her an bir boşluk bırakır ve bunu bizim birbirimizi severek gülümseyerek içini doldurmamızım ister. Oysa biz bunu yanlış anlayarak, kendi çıkar ve arzularımız ile doldurmaya çalışarak hem kendi dünyamızı, hem de diğer insanların dünyasını yıkarak mutlu olacağımızı sanıyoruz. Ömrümüzün son anına kadar bize alay ederek gülen, kendi ellerimizle ördüğümüz sahte mutluluklarla, kendimizi yok eden uçurumlara atarak güldüğümüzü mutlu olduğumuzu sanıyoruz!

Hayat bize binlerce çıkış kapısı açarken, biz onları beğenmeyerek hatta o kapıdan içeriye girip, içinde ne olduğuna bakmayarak, ne var ne yok içinde bilmeden, kapısını kendi egomuzun baskısı benliğimizin şımarık egosu hatta hissettirmeden yıkımı ile kapatarak, hep çıkmaz sokaklarda çıkmazı yaşıyoruz. Bu nedenle bizim için başarı diye bir kazanımımız olmamakla birlikte, başkalarının başarılarına imrenerek hatta kıskanarak bakarken, bizi başarıya götürmeyenin ne olduğunu bildiğimiz halde salaklığımızla, bilmemenin ekseninde kendimizi her şeyi bilen görerek, suçu kadere yüklemenin saçmalığını yaşıyoruz.

Gün gibi aşikâr olan gerçekleri, nedense bitmek tükenmeyen cahilliğimizle, ak olana kara, kara olana ak, haksız olanı hak diye görme bilme saçmalığı ile gönüllerimizi edepsizce yıkarak, birbiri ile çelişki ve saçmalık dolu acıları yaşayarak, hem güveni kaybediyoruz hem de saçma kavgalar birbirimizden kuşkular duymanın saçmalığı ile insanlığımızı yitirerek, bizi yıkmaya çalışan düşmanın zalimin eline bizi yıkacağı kapıyı açmış bulunuyoruz.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kimse Halim Bilmez

Yarden ayrı kaldım yar beni andı kulağım çınladı

Şehir şehir gezdim yari saklamış bana geri vermez

Anlattım derdimi dağa taşa kuşa kimse anlamadı

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Arayan aradığını bulup rahata ermez mi erer elbet

Aradığım bulunmaz bilinmez neden ne olur akıbet

Her yer bana oldu gurbet adımlarımda yok isabet

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Gülmeyen talihim gibi yollarda bana gülmez

Gelmek istemeyen gelmez şansım çağırırım gelmez

Hasret çileyi çile dertleri çağırır git derim gitmez

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Beklerim dua ile Yüce Rahmandan bir ihsan

Yanar yüreğim bedenim sinem bilmem bende ne noksan

Kurudum kaldım yok mu yudumla kanacağım bir pınar yüce Rahman

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Kururdu salkım salkım gönlümde üzüm bağım

Çökmüş  un ufak olmuş gönül dağım

Yaşadığımı hiç sanmıyorum sanmayın ki ben sağım

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Ey insanlar kalkın yari benimle beraber arayın

Alın beni talihimle kaynar kazanlarda kaynatın

Değişmez isem bulamazsam zemzemler ile yeniden yıkayın

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Gelin bakın benim asıl gönül vatanım

Bulamazsanız vatanım nerede nuruaynım

Nuruaynımsız ben param parça parçandım

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Söyleyin ey erenler seven sevdiğine kıyar mı

Sevdiğini ateşlerde yakar kor alevlerde yakar mı

Çaresiz kalıp öldüğünü bilip kör gözleri ile bakar mı

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Yolumu şaşırdım acep yolum hakka varır mı

Hak yolunda kaybettiğim yarim karşıma çıkar mı

Yar çıkmazsa yoluma kadir mevlam yaralarımı sarar

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Gelin göründe bu garip aşığa bakın ne olmuş

Yaz ayında açan tüm çiçekleri kurumuş solmuş

Bakın bakalım yollara gelen var mı vadem mi dolmuş

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Artık ben kendi kendime yetmem bir adım daha gidemem

Artık gelmezsin  çağırmasın nazlı yar çağırsa da gidemem

Artık tükendim hiç bir şeyi bilmiyorum ben bendeyim diyemem

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Artık anladım ben bu hasret ile bittim tükendim

Belki hata bendedir onuda şimdi farz edin ki bildim

Amam inanınki o nazlı yari ben kendimden fazla sevdim

Galiba çok fazla sevdim biraz hata ettim

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Artık terk ettim onunla beraber düşlerimi

Kimse barıştırmadı bu gönül ile küslerimi

Anladım ben garip bir sevendim kimse dinlemedi sözlerimi

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Aşık sevdiğine varmayınca mutlu olur mu

Hak yolunda aşk ile yürümeyen kul olur mu

Merhamet ile olmayan insan insan olur mu

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Kul Mehmet'im vardın mevlaya aramayı bırak ver bir karar

Aradın bulamadın artık aramakta bulma bir yarar

Mevla sardı  seni yaralarını merhametle gönlüne bakar

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kimse Halim Bilmez

Dünya ve Kul

Dünya üzerime bir gömlek dikmiş

Giymek istemesem de giydiriyor

Üzerine bin bir çile ile keder yüklemiş

Kollarımı bağlamış giyeceksin diyor

Gönül sazım kırık çekemiyorum nazını

Dünya tadı kalmadı alamıyorum hazını

Dünya hayatının yaşayamadım yazını

Ayaklarım bağlamış kış ayında yaz ayına yürüyemiyorum

Bülbül namesi dinlemek varken karga sesi dinletiyor

Halden bilmez ile derdime çaresizlik yolunu gösteriyor

Dilden anlamaz namert ile sözler söylettiriyor

Kollarım tutmuş zorla dinleyeceksin diyor

Dünya diyor bu dertler içinde hal ehli ol

Hal ehli ol gönlüne imanı al işte sana bir yol

Dilden halden bilmezi düzelt işte sana güzel bir rol

Ellerini tam bağlamadım az uğraş hemen çözersin diyor

Kul Mehmet’im bilirim bu dünya yalan

İmtihan içinde var mı yardımsız kalan

Dünya yolunda zalimdir soluksuz kalan

İman eden kul değildir ak olana kan katan

 Kan katana sanmayın Yüce Rahman uzakta bakan

Soluksuz ateşte zalimi odur cayır cayır yakan

Mehmet Aluç-Kul Mehmet