İkinci Bir Dörtlük

Bazen ararsın bir gönül dostu bulunmaz
Dost ile yola çıkan bir ömür boyu yorulmaz
Aşk ile gönülleri sevmeyen insan olmaz
Aşk ile insan sevmeyen ile yola çıkılmaz
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Bir dörtlük

Kul Mehmet'im der ki sabrın sonu selamettir
Selametle gönülde esen Rahmet ile huzurun neşesidir
Ferhat ile Mecnundan farkımız nedir sabırla devam eden imtihan çilemizdir
Çile için sabır eden kul Cennette Gül Kokan Resulle inşallah beraberdir
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Viran Olan Gönlümü Sevindirdim

 Söyle bana kaçtır senin yaşın

Baş üstünde oynar gözün kaşın

Sağa sola döner o başın

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Yüreğin yanar alevden bir kor

Sen aşkı sevip yaşayana sor

Az çileyi çekersen iyiye yor

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Viran yerde durmaz aşk iyi bilmeli

Girdiğin bu yolda doğru olmalı gitmeli

Önündeki yüksek dağları aşıp geçmeli

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Sanma dünya senin etrafında döner

Yaşayan bu beden ecel ile söner

Merhamet nefreti anında yok eder

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Aşk seher vaktinde gülümser gezer

Aşksız gezmek ölümden beter

Acı çile bir gün olur biter gider

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Aşksız bu gönül her an aç

Aşk bu gönül’e derman ilaç

Gönlündeki aşkı merhameti saç

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Aşk ile seven merhameti sanmayın gizler

Aşk sevdiğini her an özler

Aşk gelince dilde bitmez sözler

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Kul Mehmet’im aşk ile sevilir taze çağında

Aşk gezer nazlı yârin gül bağında

Yâri gördüm sevdim yirmi üç yaşında

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ara Leyla’nı Yalnızlık Uçuruma Çeker

Ara Leyla’nı Yalnızlık Uçuruma Çeker

Leyla’yı arayan o gözlerimiz yok artık

Leyla yerine biz hasreti gönül’e sardık

Yolların başında ortasında yalnız kaldık

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Divane gezme aşkla gezen yazıktır cana

Bak il il hasretle geziyorsun yana yana

Derdini sen anlat sana can olacak cana

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Leyla’n yanında olmayınca sabah hiç olmaz

Serap seni bak aldatır kimse seni sormaz

Aşk la sevdiğini aramayan adam olmaz

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Sevk etme sen kendini derinden o kedere

Yaşadığını sabırla yor sen bu kadere

Aramazsan Leyla’yı söyle sana kim vere

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Kul Mehmet’im sevmeyen gönüller aşka küser

Aşk ile sevmeyen kulun tüm neşesi biter

Gönül aşk ile sevince rahatlar genişler

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Şehidim Mehmetçiğim cennette sevinir

 

Acılar dizilirde sineye

İhanet sığar acep nereye

Leşler dökülürken dereye

Cennete giden Mehmetçiğim

Elinde cennet çiçekleri ile giden Mehmetçiğim

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Ötelerde sizi gül kokan Resul bekler

Sizi görünce gül gülüşüyle gülümser

Kulunu seven Rahman şehitlikle sizi bekler

Cennete gidişinizi anlatamaz sözcükler

Elinde cennet çiçekleri ile giden şehidim

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Sizin cennette gülüşünüz bize yeter

Vatan topraklarında bizler şahadeti bekler

Güneş doğmayınca sabah olmaz açmaz çiçekler

Sizlerin şahadeti ile vatan vatan olur bize gülümser

Elinde cennet çiçekleri ile giden şehit polisim

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Kul Mehmet’im ömür bu dünyada tükenir

Yüce Allah ahrette yeni ömürler yükletir

Sanma kul cennete girmek için bekletilir

Kapı açılır cennet gülleri önüne serilir

Şehidim Mehmetçiğim… Kollarını açmış sevinir

Bizlere gelin gelin diye cennette seslenir

Elinde cennet çiçekleri ile giden vatan evladı

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Gerisini Düşünme

Gel perişan halini hayra yor

Aşk ateşi yakar ateşten kor

Kaybettin ise yolunu bir bilene sor

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Gönül’e sabırla Rahmet iner

Eceli gelen bu dünyadan gider

Çile dediğin bir gün gelir biter

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Uzatılır sana Yüce Mevla’dan el

Koş gel der yoluma yavaş olsa da gel

Merhameti görünce gözünde akar yaş olur sel

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Çileyi derman gelir alnında öper

Bundan sonra her şey olur süper

Ölümden sonra yeni hayat sana güler

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Can olan canlar canına can katar

İnsan canı sevmeyen nefretle yatar

Nefis şeytan alır pislikten çamurlara katar

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Ölümden sonrada sonsuz hayat vardır

Bu dünyada ne kadar iyilik yaparsan kardır

Gönülde yoksa iman mezar ile ahiret çok dardır

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Her karanlığın ardında güneş doğar her seher

Dünyada ölümden sonra var sonsuz bir sefer

İman ile merhametle ol Allah’a ol bir nefer

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Nur Kuran ve Nur Resul bize rehber

Karanlık yollarda nurdan bir fener

Arasan da bulunmaz böyle bir cevher

Dert sıkıntı çileli günler gelir geçer

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Kul Mehmet’im imanla ol işte sana hüner

Dünya iman ile merhametle döner

Bu canlı beden bir gün olur söner

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Nebiye Ulaştır Yolumuzu

Lütfünü esirgemeyen Yüce Allah’ım

Ömrümüz hata günah dolu Rahmanım

Sana döndüm geç oldu yönümü

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Nefis şeytanla başımı vururken taşa

Nefis şeytan kandırdı dedi olursun paşa

Akıttılar gözümde yaş yatırdılar günah çamuruna

Senin yolun bu dediler işte böyle yaşa

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Geç ayıktım geldim huzuruna Allah’ım

Dertlerime derman sensin Yüce Rahmanım

Kendim düştüm sen düşürdün diyemem hâşâ

Boş yere inandım başım vurdum taşa

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Doğarken giymiştik unuttum ben kefen

Bu âlem bize tapulu değil bilemedik edindik mesken

Ölenlerden ders almadık önlerimizden geçip giderken

Bu dünya ya gelirken bize kalacak derken ecel alıp giderken

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Var Git Güzel

Akıl mantık ile sevmedin gönülden dışarı çıktın

Gönül evine değer vermedin utanmadan yıktın

Hayret etmiş gibi birde edepsizce durdun baktın

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Yıkık hatıralar arasında kendi düşlerimle kaldım

Bir güzel seveyim dedim seveyim derken yandım

Severken herkesi kendim gibi dürüst kul sandım

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Bülbül gibi gül dalına neşeyle ben konarken

Gül yerine zakkum ağacına konup yanarken

Her gün damla damla seninle ben solarken

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Kul Mehmet’im yazlarım artık oldu kışım

Dertsiz iken bin dertlerle dolu bu başım

Gece gündüz akıyor artık benim gözyaşım

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sözlerim

Yıllarca düşünmenin içinde yürüdüm durdum lakin bir adım yürüyerek düşüncelerime ulaşmak için adım atmayı unutmuşum hiç haberim olmadı.

Karar verdim düşündüğümü yapmaya, bir avuç karar vermeyi küçük gördüm, karar vermenin rüzgârında bir sağa bir sola savruldum durdum, yapmanın ve hayata geçirmenin yolunu kaybettim.

Bilmek için yüreğim yanarken, okuyup öğrenmek için elime bir kitap alıp okumadım, bilememenin karanlığında kendimi çokbilmiş sandım, lakin aydınlatan yolların ışığında yürüyemedim, karanlık çukurlara düşe kalka, bütün bedenimi parçaladım.

Hayatı, yaşayarak nefes alarak yürümek, sonunda ölerek gitmek sandım, oysa arkada izler bırakarak yürümek gerektiğini, son anda öğrendim. Çünkü yürüdüğüm yollarda hep izleri takip ettim yürüdüm.

Yaşarken ölüme yürüdüğümüzü unutur, aklımıza gelirken korkarız, oysa geride bıraktıklarımızın bize gittiğimiz mekânda, faydası olup olmadığını düşünmeyerek biriktiririz, ölüm anını ve sonrasındaki hayatı güzelleştiren faydalı güzellikler peşinde gitmez, ondan sonra edepsizce korkarız.

Aynı kısır döngü içinde aynı mekân içinde yaşarken, yeni fikirlere dünyaya açılmadan, her şeyi bildiğimizi sanırken, bilemediğimizin karanlığında bir ömür boyu nefessiz kalır yaşadığımızı sanırız.

Bilmediğini bilmeyenler, cahilliğin kâbusunda yatıp kalkarken, kâbusu bilmek sanarak tir tir titrerken, bilmenin kendilerini titreteceğinden silkeleyeceğinden korkarak, hala bilememenin adını çok biliyorum koyarak hala o yanlış yolda yürümeyi erdem sayar.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Cansız Bedenimle Kaldım Gurbet İlinde

Duymadın aşkım anlattım ben ellere

Eller anlamadı aşkım anlattım ben güllere

Aşk ile açtı güller çektim gittim gurbet illere

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Gurbet ilde anlattım aşkımı toprağa

Toprak kabul etmedi attı beni uzağa

Uzak illerde düştüm hasret ile tuzağa

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Döndüm aşk ile nazlı yârin iline yönümü

Aşk ile bulamadım yâri mutlu edemedim ömrümü

Yıllardır arardım mutlulukla kaybettiğim dünümü

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Kul Mehmet’im aşk ile sevmeyeni seversen gülmezsin

Aşk ile sevmezse o gönül sen sev artık sende ölmezsin

Ölmezsin dersinde aşk ile sevilmezsen mutlu gün görmezsin

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Atışma (Monolog Atışma)

Haydi, söze başlayalım biz evvela

Def olsun gitsin başımızdaki bela

Birbirimize tahammül etmek mesele

Bundan sonrası birlik içinde sefadır (Kul Mehmet)

Muhabbet ile başladık söze (Nöbetçi Şair)

Nazar değmesin cümle cana göze

Oturalım yan yana diz dize

Bundan sonrası birlik içinde devrandır

Muhabbete doyum olmaz

Merhametli olan hiç solmaz

Yalan söze kimse kanmaz

Bundan sonrası birlik içinde dermandır

Her gönül cennetten bir bağdır

Sanma yolları kapatan dağlardır

Cana can olan cümle canlardır

Bundan sonrası birlik içinde aladır

Herkes muradına ersin derim

Cümle dertlere Allah kerim

Karanlık günler yarın el ele bitecek derim

Bundan sonrası birlik içinde duadır

Birlik beraberlik kardeşliğimiz her derde şifadır

Muhabbetle şimdi yaşadığımız mevsimlerden bahardır

Merhamet gönlümüze Yüze Rahmandan nişandır

Bundan sonrası birlik içinde canlarımıza candır

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Monolog: Bir oyunda, kişilerden birinin kendi kendine yaptığı konuşma.