Gece
benimle beraber derin derin öksürdü
Ben
yüreğimdeki hazin acıyı çıkaramadım
Gökyüzü çöl yalnızlığında yalnız kalan
yıldızları üzerime döktü
Asi
yalnızlığın içinde üşüdüm kaldım
Üşüyen
kelimelerin umutsuzluğunda b(y)attım
Toprak
avcumda umutsuzlukla kabul etmedi k/açtım
Ondandır
yollarım kentlerin çöllerine çı(ba)kar
Şundandır
hayal gücünün zayıflığında y(k)anar yüreğim
Yanmış
şairlerin şiirlerinin gölgesinde yatar
Güneş
doğduğunda kiraladığım akşamın karanlık gözlerine s/aklanırım
Hissiz
acımasızlık kokan uzun namlulu silahlar gibi soğuk binalardan kaçarım
Gecenin
sadece beni yakan alevinde ısınırım
O
yüzden bombalar atılırken şehrin üstüne s(g)erilirim
Yakmaz
yüreğimi hain bombalar, uzanırım şehrin üstüne yürekler y(k)anmasın diye
Gidişin
o yüzden atom bombası gibi paramparça etti yüreğimi
En
son baktığım en son düştüğüm yerdeyim h/ala gözlerim tutuşur
Ellerinde
ateşlerle aydınlık olmaya geldik diyenler
Y(b)akarak
gittiler senin gibi
Yakmak
isteyen sevdalı ışık olur mu ey vicdansız ey imansız
Yaktın
attın hasret bombanı kıçına kınamı yaktın
Ne
geçti eline atın nikimi yaktın binlerce masumu
Kıçına
demir mi sokuldu da yağlı yağlı onumu çıkardın
Şimdi
masumları oynarsın sırıtarak
Hala
masum bedenlerin çığlığı gökyüzünde uçuşurken
Attın
atom bombasını el bombasını taramalı ile deldin geçtin
Kıçına
giren soğuk demir çıktımı edepsiz utanmaz
O
nedenle her yağan yağmurda
Binlerce
feryatla o masumların k/anı damlar yeryüzüne
Bedenlerinde
onlarca delik param parça deriler dökülürken yağmurla
Hala
insanlık kaldı mı bakıyorum yürekler
G/özlerim
görmüyor çığlıkların toz dumanında
Bir
kaç dolar için bir öğlen yemeği için ülkesini
Hatta
yarınları satanlarla batıranlarla
Yaşamamak
için giriyorum karanlık dehlizlere
Dehlizler
hınca hınç dolu kalmamış hiç yer
Sevdasız
bakışların arasına atmayın beni
Sevda
bakışının maskesi ile b(y)akanların y/anına itmeyin beni
Bari
beni atın kaybolan iklimlerin şehrine kaybolayım
Kiralık
yüreklerin gözlerin ellerin adımların arasına (k)atmayın
İnançsızlıkla
övünenlerin inançsızlığı inanç sananların y(k)olların da boğmayın
Dürüst
’üzlük istasyonunda dürüstlük sağlayanların vagonuna tık (at)mayın
Bir
şairin imk/ansızlık şiirinin mezarına gömün
Şairi
imkânsız derken umudu yüreğinde yeşermektedir bilemezsiniz sizler
Şair
ulu orta sevişmez şair ulu orta öpüşmez
Edep
var kaleminde mısrasın da yüreğinde
Umutsuzluğun
yüreği mısraları ile Umut’a dönüşür
Haydi,
gömün beni şairin bir imk/ansızlık şiirinin mezarına gömün
Rahat
rahat uyuyayım yeşersin umutlar yürekler yeniden
Mehmet
Aluç
