Gömün Beni Şairin Bir İmk/Ansızlık Şiirinin Mezarına

Gece benimle beraber derin derin öksürdü

Ben yüreğimdeki hazin acıyı çıkaramadım

 Gökyüzü çöl yalnızlığında yalnız kalan yıldızları üzerime döktü

Asi yalnızlığın içinde üşüdüm kaldım

Üşüyen kelimelerin umutsuzluğunda b(y)attım

Toprak avcumda umutsuzlukla kabul etmedi k/açtım

Ondandır yollarım kentlerin çöllerine çı(ba)kar

Şundandır hayal gücünün zayıflığında y(k)anar yüreğim

Yanmış şairlerin şiirlerinin gölgesinde yatar

Güneş doğduğunda kiraladığım akşamın karanlık gözlerine s/aklanırım

Hissiz acımasızlık kokan uzun namlulu silahlar gibi soğuk binalardan kaçarım

Gecenin sadece beni yakan alevinde ısınırım

O yüzden bombalar atılırken şehrin üstüne s(g)erilirim

Yakmaz yüreğimi hain bombalar, uzanırım şehrin üstüne yürekler y(k)anmasın diye

Gidişin o yüzden atom bombası gibi paramparça etti yüreğimi

En son baktığım en son düştüğüm yerdeyim h/ala gözlerim tutuşur

Ellerinde ateşlerle aydınlık olmaya geldik diyenler

Y(b)akarak gittiler senin gibi

Yakmak isteyen sevdalı ışık olur mu ey vicdansız ey imansız

Yaktın attın hasret bombanı kıçına kınamı yaktın

Ne geçti eline atın nikimi yaktın binlerce masumu

Kıçına demir mi sokuldu da yağlı yağlı onumu çıkardın

Şimdi masumları oynarsın sırıtarak

Hala masum bedenlerin çığlığı gökyüzünde uçuşurken

Attın atom bombasını el bombasını taramalı ile deldin geçtin

Kıçına giren soğuk demir çıktımı edepsiz utanmaz

O nedenle her yağan yağmurda

Binlerce feryatla o masumların k/anı damlar yeryüzüne

Bedenlerinde onlarca delik param parça deriler dökülürken yağmurla

Hala insanlık kaldı mı bakıyorum yürekler

G/özlerim görmüyor çığlıkların toz dumanında

Bir kaç dolar için bir öğlen yemeği için ülkesini

Hatta yarınları satanlarla batıranlarla

Yaşamamak için giriyorum karanlık dehlizlere

Dehlizler hınca hınç dolu kalmamış hiç yer

Sevdasız bakışların arasına atmayın beni

Sevda bakışının maskesi ile b(y)akanların y/anına itmeyin beni

Bari beni atın kaybolan iklimlerin şehrine kaybolayım

Kiralık yüreklerin gözlerin ellerin adımların arasına (k)atmayın

İnançsızlıkla övünenlerin inançsızlığı inanç sananların y(k)olların da boğmayın

Dürüst ’üzlük istasyonunda dürüstlük sağlayanların vagonuna tık (at)mayın

Bir şairin imk/ansızlık şiirinin mezarına gömün

Şairi imkânsız derken umudu yüreğinde yeşermektedir bilemezsiniz sizler

Şair ulu orta sevişmez şair ulu orta öpüşmez

Edep var kaleminde mısrasın da yüreğinde

Umutsuzluğun yüreği mısraları ile Umut’a dönüşür

Haydi, gömün beni şairin bir imk/ansızlık şiirinin mezarına gömün

Rahat rahat uyuyayım yeşersin umutlar yürekler yeniden

Mehmet Aluç