İRADEYİ YARATANI BULMAK İÇİN

İRADEYİ YARATANI BULMAK İÇİN

Vurgun yiyen dara düşen ben

Yârim nasıl seveyim seni

İçime elem zerk eden yar

Nasıl güleyim yüzüne

Ey yar sana nasıl sesleneyim aşkın vadisinde

İrademden geçsem kalbim kırık

Ne kadar gam keder varsa serdin yoluma

Aşksız kuruyan kalpte doldu melal

Söyle sana nasıl sesleneyim dilim oldu lal

Nefis tefekkür içinde olmazsa

Kalp aşk ile sevmezse

Göz sevgi ile bakmazsa

Çileye koşmak kolay olur

Kalp aşka meyletmeli

Nefis ruh tefekküre meyletmeli

Kâinatı yaratanı kulu için iradeyi yaratanı bulmak için

Mehmet Aluç

HÜZÜN NEDE GÜZELDİR YÜZÜN-2-

HÜZÜN NEDE GÜZELDİR YÜZÜN-2-

Yılların yorgunluğunu versen de ne hoştur yüzün hüzün
Rahman gönderdi kalbe sevgiyi yollara düzdün
Acı çizgiler çizsen de hüzün
Rahmanın misafirisin nede hoştur tatlı yüzün
İmana kapanmış kalpler
Yüzler
Adımlar
Allaha sırtını dönmüş kalplerde olmayan tatlı hüzün
Allaha itaat etmeyende olmayan
Allaha teslimiyetle gülmeyenlerde olmayan hüzün
Ah nede güzelmiş tatlı yüzün
Hüzün sen Allah’a yaklaştıran
Unuttuklarımızı hatırlatan
Yalnızca bir solukta Allah’tan istenilmesini idrak ettiren
Anlattıran hüzün
Ah sen ne kadarda güzelmiş senin bal sözün
Rabbimin misafiri
Teslimiyet ve tevazu ya ulaştıran dost hüzün
Gerçek dosta ulaşmada köprü
Allah’a ulaşmadan yoldaki dost yüzlü
Rahmana ulaşmada nur sözlü
Yüce Allah’ın kendine ulaşmasını istediği kuluna eriştirdiği güzellik olan hüzün
Ah sen ne kadarda güzelmiş senin nur dilin
Mehmet Aluç

HÜZÜN NEDE GÜZELDİR YÜZÜN-1-

HÜZÜN NEDE GÜZELDİR YÜZÜN-1-

Hüzün

Nede güzelmiş seni yüzün

Sırına vakıf eyledi Yüce Rahman

Şeytanı kovdum besmele ile izin verdi Yüce Rahman

Rahmanın dostu hüzün sırrına vakıf eyledi Rahman

Hüzün

Yorgunluk

Susuzluk

Çaresizlik çok acı

Lakin görünen var

Görünmeyen var

Perde arkası

Bilinmeyen yüz

Gözyaşı ile akan acılar

Umut bitiren

Umut bitince her şeyi bitiren

Umutlar bitmesin

Umut pınarı hüzün

Dost sesi pınar

Dost sesi ile akan pınar

Ruhun sıkıntısını gidermek için akan pınar

Rahmeti sonsuzu Rabbimin sabrına ulaşmak

Soğuğun yorgunluğuna

Kimsesizliğe

Çaresizliği silen Rahmanın Rahmet sabrında çözüm olan

Yola dost olan hüzün

Acıların kimsesizliğine susuzluğuna su olan hüzün

Nede hoştur senin yüzün

Acıları kimsesizliği uzaklara

Rüzgârın kokusundan uzaklara yaban ellere atan

Rahmanın sabrının kapısı olan

Müjdenin muştusu

Ey hüzün

Rahmanın Âlemlerin Rabbi olan rahmanın dostusun

Rahmanın sevdiği kullarının kalbinde birliğinin kapısını açtıran hüzün

Nede hoştur senin yüzün

Rahmana teslimiyetin yansıması hüzün

Kulluğa adım adım yaklaştıran nede güzeldir yüzün

Rahmanın nimetisin dostusun Gül kokulu Resulümün dostusun

Hoş geldin gönlüme

Devayı taşıyan hüzün

Mehmet Aluç

Zamanın tebessümünde Aşka Yolculuk-1-

Ufukta beliren gözyaşlarıma doğru ilerlerken zamanın tebessümün de
doymamışlığın atlasında, atlas libasını giymeyen tebessümün, çıplaklığında uçsuz bucaksız hicranın eşliğinde yürüyen ruhum, ıssız sokakların efkârı ile şefkat ırmağının kulübesinde içeriye girdi.
Beklenen yolcuyu bekleyen şefkat, büyük bir konuk sevecenliği ile beni ve ruhumu içeriye davet etti.
Tebessüm ile göz göze gelen gözlerim, ıslak ıslak şafak vaktinde, uykuda uyanmanın mahmurluğu ile gözyaşlarımın denizinde, utanarak baktım.
Mahcup bir eda ile şefkat, yüzümde gülücükler açtırır iken, hüzün elimden tutarak beni kulübeden dışarıya çıkardı.
Az ilerde aşkı bana göstererek, yardımcı olmam hususunda bana ısrarla yardımcı olmamı söyledi. Günlerdir aşkı aradığını ama aşkın karşısında olmasına rağmen, kendisini hiç ilgi duymadığını hissetmediğini, kendisinin aşkı damarlarında akan kan kadar hissetmesine rağmen
varlığında haberdar olmadığını, neşe ile yoluna devam ettiğini anlattı.
Bense gülümseyerek

— Bunun neresinde yanlışlık var, sen hüzünsün o mutluluk, aranızda tabi ki uçurumlar olacak hatta seni görmemesi çok doğal.

Bana hüzün kaşlarını çatarak.

— Sürekli mutluluk hayatın anlamını yitirir, ben aşkın içinde olmazsam, aşkın anlamı kalmaz. Onun ruhuna işlemeliyim, onu gören ilk önce beni görmeli, beni yaşamalıdır ki aşkın gerçek değerini bulsun anlasın. Yoksa herkes sıradanlığı yaşamış olur ki herkes buda hoş bir şey değildir aşk için, herkes bu aşkı yaşarsa aşkın anlamı olmaz, ama ilk önce beni yaşasınlar istiyorum. Benim öyle bir sevilmek gibi bir sıfatım yok, ama aşkın anlamı başka olduğu için, lütfen bana yardım et onun ruhuna girmeliyim.

Ruhum ile ben bir şey anlayamamanın şaşkınlığı ile kaçarcasına uzaklaştık. Arkamızda bize bağıran hüznü duymamak için kulaklarımız kapattık, lakin sesi ta içimizde geliyordu.
Bir ara durduk uzaktan izlemeye başladık, hüzün açıkgözlülük ve oburluğun hırsı ile etrafında dönerken aşkın ayağı kaydı tam düşmek üzere iken elini uzatarak yakaladı.
Aşk gözlerini kaldırarak hüzne baktı hafiften teşekkür edercesine baktı, karşısında hüznü görünce irkildi bunu fırsat bilen hüzün ani bir hareketle aşkın içine işledi ve orada taht kurarak kaldı.
Aşkın gözlerinde pişmanlık vardı lakin elden bir şeyin gelmemiş olmaması da hem beni ruhumu ve aşkı derinden yaralamıştı. Şen şakrak gezen aşkı derin bir hüzün kapladı. Az ilerde çirkinlik sinsice aşka doğru ilerleyerek kolundan yakaladı, aşk hüzünlü idi, gözlerinde yaşlar akıyordu, aşkın hemen yanağında bir parça güzelliği alarak bir parça kendi yanağına sürdü.
Bir anda o çirkinlik adeta güzelliğe dönüşmüştü fakat bu aşkın hiçte umurunda değildi, o sadece içindeki hüznün verdiği acının yok olmasının düşüncesinde idi.

Ben ve ruhum hayretle bakıyorduk olaylara, sessizlik içinde. Bende bunun etkisi yok iken, ruhum çok etkilenmiş olacak ki onunda gözlerinde yaşlar akıyordu, ama ben hiçbir şey hissetmiyordum.
Aman boş ver dedim kendi kendime. Az ilerde ruhuma hicran damlaları adında bir uykuya benzer bir şey zerk edildi, zerk edildi ama feryadı gökleri sarstı. İçimden amma da korkakmış şu ruhum derken içimde tarifi mümkün olmayan bir his vasıl oldu, amma bedenim bu acılardan param parça olmak üzere, ruhumda ki o hicran damlaları bedenime işlemişti acısı da beni kıvrım kıvrım kıvrandırıyordu.
Biraz önceki düşüncelerimden dolayı yüzüm kızarmadı değil.
Az ilerde şafak sökerken hiç kimseyi duymayan aşk, yüzünde gülücükler açarak dolaşan aşkın yüzünde buruk bir acı vardı, aklını çelercesine hatta hiç çelmeden bir anlık bir anlık vaka ile olayla sessizce içine giren taht kuran hüznün şaşkınlığı ile sessizliğe bürümüştü.
Hüzün az ilerde şaşkınlık kahkahalarla gülerek den aşka bakıyordu içinde geçen düşünceleri duyabiliyordum. ”Aylarca yüzüme bakmadın da ne oldu bak şimdi benimle beraber sin artık içindeyim, hata yarının ne olacağı korkusu ve düşüncesini de zerk ettim içine, haydi bundan sonra beni görme bakayım, artık içindeyim artık benim ilesin.
Seni gören daha sonra beni görecek hatta kankâm kıskançlıkla beraber beni görecek”

Ben anlam veremedim aval aval bakıyorum ama ruhum çok etkilenmiş olacak ki hala gözyaşı döküyordu. Aşkın o güzelliği sanki yavaş yavaş yok oluyordu, bende üzülmeye başladım, lakin elimden bir şey gelmiyordu.
Ama dur bakalım aklıma geldi, aşkın yanında koşarak kaçmaya çalışan güzelliği yakalayarak

—Nereye kaçıyorsun? Biraz önce sessizce beraberdin aşkın yanında, şimdi neden terk ediyorsun arkadaşını?

—Bu seni ilgilendirmez, bırak kolumu acıtıyorsun.

Güzelliğin bu sözü üzerine elimi az gevşettim ama elimi gevşetmem ile güzellik elimden kaçarcasına uzaklaştı. Elimde bir avuç kokusu ile altından izleri kalmıştı. Usulca aşka yaklaştım beni fark etmedi, gözlerinde yaşlar süzülürken ben güzelliğin kokusunu azda olsa kalan bir avuç güzelliği koynuna bırakarak uzaklaştım.
Yanıma yaklaşan sıkıntıya senin yanımda ne işin var dememe fırsat vermeden elimden tutmaya başladı. O anda karşımda duran aşk bir anda kayboldu etrafıma telaşla baktım yoktu, ufukta koşarak labirent dehlizlerine doğru hızla koştuğunu gördüm.
Arkasında koşmak istedim lakin sıkıntı elimi tutmuş gitmeme izin vermeyerek beni peşinden sürüklüyordu. Önümde açan sevgi çiçekleri de benim gibi boynunu bükmüştü, biraz önce pırıl pırıl parıldayan çiçeklerde kaygı ve endişenin olayların yönünü yarının endişesi üzülmüş sararmaya başlıyordu.. Endişenin kapkaranlık anlamsızlık yüklü bulutlarında yağan yağmurlarının etkisinde kalmıştılar.
Etrafta sessizlik belirsizlik hâkimdi adeta. Ruhumda benim gibi aynı hisleri duyuyordu, fakat onun hala gözlerinde yaşlar inceden dökülüyordu.

Bir an endişenin ellerinde kurtularak koşarcasına koşmaya başladım. Kurtulmak istiyordum bana acı veriyordu içimde.
İçimde aşk için bambaşka bir kıpırtı hatta ikinci bir ruhum hayır hayır can atıyordu etkilenmiştim, onun o güzelliğinde çok ama çok etkilenmiştim.
Az ilerdeki labirent dehlizine doğru ilerledim onlarca kapısı vardı. Hangi kapısından gireceğimi şaşırdım.
Hangi kapıdan içeriye girmişti. Görkem kapısı, ihtişam kapısı, zenginlik kapısı, gurur kapısı, tevazu kapısı, sadelik kapısı, iffet kapısı.. Acaba hangi kapı, seçmek den karasız kaldım.

Görkemin kapısına doğru ilerlerken kapısında oturan bana benzemeyen bir ruh hatta canlı ama şatafatlı giyimli bana öpücükler atarak bu kapıdan girmemi işaret ediyordu, hatta beni öpmek için yanıp tutuştuğunu haykırırcasına bağırırken adeta kulağım sağır oldu.

Karasızdım böylesine bir kapıdan girdimi acaba girmiş olabilir mi sorusunda zihnim adeta karışmıştı. Ruhumsa bana hiç yardımcı olmuyordu içindeki sıkıntı ile meşguldü, içinden onu bir ana önce göndermenin telaşında idi. 

ARZULARININ ÇIKMAZ UÇURUMLARI

Düşlerimde sensizlikten acı bir feryat kopar
Düşlerimde sessizce uyanır seni ararım
Bitmeyen arzuların odamda çığlık çığlık dolaşır
Çılgın bir feryat olur sokaklarda seni ararım

Yolumu kapatan arzuların şimşek gibi önümde çakar
Beni sokaklarda yenilmiş pehlivan gibi yıkar
O an zaman durur beni benden alır
Ben silinirim mekân silinir zaman yok olur

Sonsuzluğa giden yolda yol ararken
Bir an soluk anılar yok olur
Giderim anlarım gidemem mutluluk uzak
Mutluluk yakın arzularının esaretinde çözemem dolu tuzak

Merakın ölüme eşit aşkın yorgun kafesinde ben
Sen bir meşale gibi yakarken zamanı
Ben silinirim mekân silinir zaman yok olur
Süzüle süzüle ruhum göğe çıkar

Sende çile denizine uzanırken ahların feryadın göğü kaplar
Kavuşurken yüreğimi sahibi Rahmana
Sevdanın ikliminde koşarken ben
Sen çile denizinde süzüle süzüle boğulur gidersin

Arzuların çıkmaz uçurumlarına düşerken
Hicran bakar arkasında gülümseyerek özgürce
Süzüle süzüle sevda iklimine koşar mutluluğu kucaklar güzelce
Arzuların çıkmaz uçurumlarında kaybolur iken sessizce


Sende süzüle süzüle boğulur gidersin üzgünce
Hülyasızlık cehennemine doğru yok olup giderken
Sessizce sana bakıyorum yüreğimde ki acılarla
Sen giderken
Mehmet Aluç

SONA GİDEN SAATİ BEKLİYORUM

SONA GİDEN SAATİ BEKLİYORUM

Neydi öylesine gidişin sessizce

Bir fırtına bir boran gibi aniden gizlice

Mahzun bir çocuk gibi beni terk edişin nedensizce

Derdini söylemeden sessizliğini bırakarak gidişin

Derdini söylemeden nasıl bilirim gidişini

Hıçkırmadan nasıl anlarım ağlayışını

Güvercin gözlerine yakışmıyorsa hüzün

Nasıl anlarım terk edişinin anlamını manasızlığını

Umutlarım sokaklarım kaldırım taşlarımız yığılıp kaldı

Uyandırdın gidişinle ayrılığın amansız umutsuzluğunu

İnfazımıza kızgın güneşler bile gülerken

Yığılıp kaldı umutlarımız mayınlı sokaklarda sen giderken

Kızmasa bulutlar kızgınlığını söylemezse nasıl yağar yağmurlar

Göğsüne alarak gittin ayrılığımızın vurgun anlarını

Kor köprülere atarak gittin ayrılığımızın sebebini

Yığılıp kaldı umutlarımız mayınlı sokaklarda sen giderken

İntiharın göklere tırmanan merdiveni yanımda yere yıkarken ben

Yağan yağmurun ıslaklığı saçlarımda

Sona giden saati bekliyorum sokaklarda

Sevdaya mahkûm olan bir kürek mahkûmuyum sokaklarda

Mehmet Aluç

Gül kokulu Hazreti Muhammed (AKROSTİŞ)

Gül kokulu Resul nurlarla doğdun bugün
Ümmetin olacaklar kâinat umman umman nura gark oldu, sen beklenendin
Lal olmuş gönüllere nurdan çiçekler açtırdın, sen bilinendin
Kâinat nur nur Kuranın ışığı ile nurlarla ışık saçtı, sen özlenendin
O anda gökyüzünde bir yıldız doğdu o anda bir Yahudi şöyle haykırıyordu,
haberiniz olsun, Ahmed'in yıldızı bu gece doğdu,
Ahmed bu gece dünyaya geldi denildi, sen beklenendin
Kimsesiz gönüller zulümle kan ağlayanlara merhamet sahibi Rahmanın,
merhameti ile merhametin güllerini doğuşunla kâinatta açtırdı sen özlenendin
O anda Kisrâ Sarayından On Dört Burç Çatırdayarak yıkıldı, sen farklıydın
Uykunda bile ümmetim ümmetim dedin sen rahmettin
Kâbe'nin içini karanlık ve kirlere boğan putların pek çoğu baş aşağı yıkıldı
Umman umman Kuran ayet ayet indi
Lale sümbül kokusuna kavuştu
Umman umman kainat nura gark oldu
Hayatı Kuran Kuran yaşayandın sen kurandın ona sımsıkı sarılın derdin
Allahın habibi gül kokulu resulüsün
Zülüm doğuşunla son bulmaya koştu, yalnızlık çığlıklarıyla büyüyen yürekler arındı doğuşunla
Rahmet oluk oluk indi kâinata bulutların insanların sessiz ağlayışlarına
rahmetinle gözyaşlarını dindirdin gelişinle
Engin rahmetinle zulmün saltanatını yıktın,
özgürlüğe hasret kalmışlara özgürlük geldi doğuşunla
Tarumar gönülleri azat eyledin özgürlüğe Kuranla yıkadın
İnsanlık seninle insanlığı öğrendi,
hesapsız ve çıkarsız sevginin habercisi idin
Merhametin sahibi seni bizlere şefaatçi kıldı
Uğruna nice gönüller cennete komşu olmak için yarıştı
Hayatın Kurandı derdin ümmetindi insanlıktı,
insanlığa ümmetine sevdalıydın
Ağlayanla ağladın gülenle güldün hep mazlumun yanında oldun
Mekke’den Medine hicret ettin yüreğin kan ağlayarak gittin
Medine’den mekke'ye gelerek rahmet gönlünle fetih ettin,
yüreğimizdeki sahte sevgileriyerle bir ettin,
Yüce Allah’ı Kuranısünnetini yerleştirdin
En sonunda Kuran ile sünneti bizlere bırakarak göç eyledin,
lakin yüzyıllardan beridir insanların gönüllerindesin sen rahmettin
Doğuşunla medâyin'deki kisrâ sarayından on dört burç çatırdayarak yıkıldı,
kâbe'nin İçini karanlık ve kirlere boğan putların pek çoğu baş aşağı yıkıldı,
İstahrabat'ta Bin Seneden Beri Yanmakta Olan,
mecusilerin Kocaman Ateş Yığınları Bir Anda Sönüverdi,
gelişince cennetin kapıları sonsuza kadar açıldı,
cehennemim kapıları kuran ve sünnetin yolunda gidince kapandı doğuşunla,
uykunda bile ümmetim ümmetim dedin sen Rahmettin
ömür denen yolda yollar tükendi yollar karanlık
bir an nefes aldırmayan zalimler nefeslerimizi tüketirken,
hasretle haykırıyorum sana gül kokulu Resul
bir daha gel, bir daha gel, bir daha gel
Mehmet Aluç