Malatya’nın Ecdadın Serdarı Battal Gazi

Türk gazi tipinin mükemmel bir örneğini aksettiren Battal Gazi, gerek kahramanlığı, gerekse evliya karakteriyle Anadolu insanı üzerinde son derece etkili olmuştur. Bu yüzden de Battalnâme Anadolu halkı arasında asırlarca sözlü olarak yaşamıştır. Ayrıca Anadolu dışında yaşayan Türk toplulukları arasında da sevilmiş, yazılıp okunmuştur. Tamamen Müslüman Türk geleneklerine göre meydana getirilmiş olan Battalnâme'nin yazıya geçiriliş tarihi henüz kesin olarak tayin edilememekle birlikte, eserin 11-11-2. yüzyıllarda Danişmendliler zamanında söylendiği ve Danişmendnâme'nin yazılış tarihi olan 643'ten (1245-46) önce yazıldığı tahmin edilmektedir.

Battalnâme'nin bugün bilinen nüshaları arasında yazıldığı döneme ait olanı yoktur. Eldeki nüshalar daha sonraki dönemde yazılmışlardır. Bilinen en eski nüsha 840 (1436-37) tarihini taşımaktadır (Arkeoloji Ktp., nr. 1455).15 Battalnâme, Darendeli şair Bakai (ö. 1785) tarafından 1183'te (1769) manzum olarak da yazılmıştır.

Battal Gazi Destanı'nın Doğuşu

8.asırda başlayıp İstanbul'un Sultan Mehmet tarafından fethine kadar beş yüz yıl devam etmiş önce Arap-Bizans sonra Türk-Bizans mücadelesinin atmosferi içinde doğmuş bir destandır.

Battal Namenin Konusu Nedir?

8.Yüzyılda Anadolu'da Emevilerin Hıristiyan Bizanslılara karşı açtığı savaşlarda Battal lakabıyla ün kazanmış bir Müslüman kumandanın kahramanlıkları anlatılmaktadır.

Battal Lakabını Neden Almıştır?

Mervan'ın oğlu Mesleme'nin (715) İstanbul kuşatmasında, kahramanlıklarıyla büyük ün yaptığından kendisine Battal (kahraman) lakabı verilmiştir.

Battal Gazi Kimdir?

Arap tarihçilerine göre Emeviler devrinde meydana gelen İstanbul kuşatmasında üstün kumandanlık ve yiğitlik vasıfları göstermiş Abdullah adlı bir kahramandır.

740 yıllarında Hristiyanlarla yapılan savaşta ölmüştür. Eskişehir'de Akroin denilen yerde vefat etmiştir.

İstanbul surları dibinde gömülü olduğuna inanılır. Antakyalı ve Şamlı diyenler olduğu gibi Emeviler hizmetinde çalışan bir Türk olduğu da söylenir.*

Aslında Battal gazi Malatya, da yetişen bir serdar ve yiğittir, zalime olan karşı çıkışıyla, gönülleri fetih edişiyle bizler Malatya’mızda böyle biliriz Allah’u Âlem…

Yine günlerden bir gün Bizans Tekfuru hatta imansızın kâfirimi desek, yine millete kan kusturuyor, milleti sızım sızım inletiyordu. Fatih Sultan Mehmet han İstanbul’u fetih etmeden önceki dönemlerdir. Çağırır yanına Battal gazi denilen yiğidimizi. Battal gazi Padişahın huzurunda, sağ elini yumruk yaparak sinesine vurarak selamını verir.

-Beni emretmişsiniz devletlûm.

Diyerek içeriye girer. Fatih Sultan Mehmet Han, düşüncelidir.

-Gel yiğidim gel Battalım, Bizans’ı ele geçirme hazırlıklarımız devam ederken o zalim Bizans’ın tekfuru kâfiri rahat durmaz millete kan kustururmuş, tez elden varasın ya kellesini ya cümlesini mutlu edesin.

Battal gazi gülümseyerek.

-Emriniz baş üstünedir Sultanım

Huzurunda ayrılır atına biner son sürat atını Bizans’a doğru sürer. Üç gün üç gece değil de birkaç saate varır Bizans tekfurunun bulunduğu kaleye, kaledeki nöbetçileri alaşağı eder kılıcıyla iman gücüyle birazda bilgi becerisi ile. Tekfur sesleri duyunca, birazda korku ile.

-Çabuk yakalayın onu, içeriye girmesine izin vermeyin .Eğer içeriye girerse sonumuz olur biteriz.

Dört bir yandan askerler saldırsa da Yiğit Battalımıza başarılı olamazlar, Battal gazi ayağı ile tekfurun bulunduğu sarayın kapısın yere serer. Elinde kılıcı kükreyerek.

-Ey Bizans’ın tekfuru ey kâfiri sen milletten ne istersin, onca altınların sarayların hanların hamamların vardır, daha fazla neden istersin. Bilmezsen öğren bizin davamız hayatımız hak için mazlumların yanında olmak, mazlumları ezeni ezmektir.

O anda tekfurun güzel kızı Manolya içeriye korku içinde girer.

-Babacığım neler oluyor, bu delikanlı yiğitte kimdir?

Battal gazim vurulmuştur Tekfurun kızı manolyaya, gözlerindeki derin aşk dolu bakışı endamı yürüyüşü saçlarını yana savuruşu, Battalı gönlünde vurur. Manolyada vurulmuştur Battal Gazimize, pek belli etmez Battal gazi gibi.

Tekfur.

-Korkma kızım bu gördüğün, Türkellerin Fatihin fedaisi Malatya serdarı Battal gazi, halkı ezdiğim için intikam almaya gelmiş.

Manolya hiddetle babasına.

-Sen nasıl bu halkı ezersin

Demese de, kızgınlığını öfkesini babasının yanında uzaklaşarak korku ile belli eder. Battal gazinin yanına yaklaşır o güçlü kollarına sarılarak.

-Ne olursunuz babamı öldürmeyin, ona bir ceza verin, sizi görür görmez âşık oldum derinden, babamı öldürmeyin bu rezilliğinden dolayı…

Batta Gazimiz aman dileyen tekfurun güzeller güzeli kızına daha doğrusu aman dileyen herkese kılıç kalkmayacağını çok iyi bilir ve bunu istemeyen tekfura döner.

-Ben kızınız alıp gidiyorum, sende benimle geliyorsun, tahtına, Köroğlu’ndan yadigâr Ayvazı geçireceğim başına, senide Devletlû Padişahın yanında bir ömür boyu terbiye ile terbiye alman için insanlık dersi alman için ona bir öğrenci yapacağım. Bu böyle biline başka söz söylenmeye.

Kendimce bir şeyler katmaya hayal ederek olması gerekeni kurgulayarak yazmaya çalıştım, kusurum var ise af olan, gönülde serde vatan toprağında yiğitliğimiz her zaman vatan millet aşkı ile ola dola.

Mehmet Aluç /Kul Mehmet

* Hayatı İnternetten Alıntıdır

Milletim Çanakkale de Bir Destan Yazdı

Vatan aşkıyla vatanda yetişir yiğitler

Vatan aşkıyla yaşar koşar cenge gönüller

Vatanı yıkmaya koşar yıkamaz o reziller

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Böyle güzel imanlı gelmedi bu cihana

Rabbim diyor sahip çık o emanet vatana

Şehadetle evet diyoruz koşuyoruz Rahmana

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Düşman bu nefretle geldi onda merhamet ne arardı

Şehadete bu vatan için koşmamak zaten bir zarardı

İşte o gün düşman için hava birden karardı

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

O düşman ülkemde ne niçin ne arardı

Özgürlüğümüzü istiklalimizi yıkmaya çalışırdı

Bence onların sırtı çok güzel kaşınırdı kaşındı

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Şehadete vatan için koşmak en güzel karardı

Zaten Cennette nur Resul ile olmak bize yarardı

Konu vatansa zaten gerisi bilirsiniz teferruattı

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Düşmanın derdi toprak dini imanı para

Bir an dediler zafer için göründü işte kara

Bilemediler sinelerinde açıldı koskocaman bir yara

Zafere koşarken bir anda düştüler bakın dara

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Düşman zafere koşmak için attı bol keseden nara

Ey düşman gönlün gibi alnında zaten dünden kara

Senin değil senin olamaz bu vatan şehadet bize vara

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Ayağımızda olsa da yırtık bir yemeni

İmandır kardeşliktir bu hayatımızın dümeni

Yıktık sizler gibi binlerce nefretle hayatı düreni

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Günde beş vakit kılarız çok şükür namazı

Cephede dilimizde Allah peygamber niyazı

Biz değil sizin canını da yaşadınız bin bir sızı

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Yıkıldık gibi olduksa biz bazı bazı

İmanlı sineyi yıktırmaz Rabbim olmaz Razı

Sen var git sinendeki nefreti bu yenilgi ile kazı

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

 Yıktırma düşmanı vatanı unutma atanı

Unutma vatan toprağında binlerce kefensiz yatanı

Ne unut canı cananı vatanı atanı davanı

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Kul Mehmet’im bu iman vatan aşkı daha çok destan yazdırır

Düşmanı vatan hainin bu mukaddes topraktan attırır

Vatan iman aşkıyla Rabbim böyle şiirler yazdırır

Milletim Çanakkale de bir destan yazdı

Onlardan aldık emanet bu vatanı bizler

Onlar gibi bizlerde hala yazıyoruz yıkılıyor itler

Mehmet Aluç /Kul Mehmet

Çanakkale de Ecdadım yazdı

Destan yazılırdı ancak, başkasının yazması için beklenilemezdi 

                 Çanakkale de Ecdadım yazdı

Milletimi yıkmak mı istiyordu o batı

Milletim yıkılmazdı vardı imanla sabrı

O zalim ki düşmanın yüreği taştan katı

Yorgun olsa da millet umutluydu canları

Çanakkale de Millet yeter dedi bu zillet

Mehmet Aluç /Kul Mehmet

Destan yazılırdı ancak, başkasının yazması için beklenilmezdi Çanakkale de Ecdadım yazdı

Çığlık çığlığa hezimete uğratmak için koşuyordu topuyla bombasıyla tüfeğiyle düşman, üzerimize o an, bu nasıl bir nefretti ki ne tarifi ne da anlatımı vardı! Sanki bu vatan onlara emanetti, kendi atalarından kalmıştı, işgal eden bizdik! Bunu anlatsak ta size ait değil bu cennet vatan bize ait desek te, ölmek için koşuyordu düşman. Milletimin göğsünde yıkılmaz bir kale çelikten bir zırh iman ile koştu cepheye, vatansız yaşamak zillet dedi ölüm dedi, şehadet bize onur dedi, şehadete koştu vatan millet için yıkmaya çalışanları yıktı.

Yedi değil on yedi tepeden hücum etseler de alamayacaklardı bilmiyorlardı, kendileri gibi sanıyordu bu asıl imanlı milleti, yanıldılar yıkıldılar gittiler. Kapı önünde mahallede kadın çocuk hiç kimse yoktu, herkes cephedeydi, ya da cephe için çalışıyor ter döküyordu son nefesini veriyordu. Zafere adım adım aksak yürüsek te, düşman bir an zafere yaklaştım derken, binlerce “Seyit” Osman cephedeydi, ama bir tanesi bambaşkaydı, omuzunda bir mermi tonlarca ağırlıktaydı, ya Allah bismillah dedi kaldırdı yerden, sallandı imanında ki güç ile dağlar taşlar cephe… Aradan yüz yıl geçse de hala o ağırlıkta bir mermiyi kaldıracak bir insan çıkmadı, alıp kaldıramadı.

Aziz cefakâr milletimin imanı ile Yaradan’ın olan ilahi aşkı hiç söner miydi, kim söndürebilirdi ki? Vatan iman İkisi bir aradaydı, ama düşmanda bu yoktu, bilemedi kestiremedi yıkamadı, yıkılmaz olan iman yıkılır mı? O çocukların gençlerin ninelerin gözlerinden gözyaşları iri iri damlıyordu şevkle zafere ulaşmak düşmanı yıkmak yenmek arzusu içinde, dilde dua “Allah Allah” nidalarıyla, cepheye koştu. Sanki hepsi bir çocuk özlemi içinde, uçurumun kenarında bir ağaca takılmış uçurtması elinden alınıyor muş şaşkınlığı heyecanı içinde birazdan gelecek olan ve gelmesi kesin muhtemel olan kahramanını beklerken, kendisi kahraman oluyordu…

Destan yazılırdı ancak, başkasının yazması için beklenilmezdi, zaten başkasının yazdığı destan değil, havada tayyare selam söyle o yâre olurdu ancak. Gönüllerde imanla açan sulanan güller hiç solar mıydı, hele el ele gönül gönüle olmanın güzelliği kardeşliği var iken… Yüce Yaratanın yardımı ile adım adım, Çanakkale de zafere ulaştık, cephedeki bu imanı gören Melekler kıskandı, cennet kokusu, vatanı şehadet eden milletimin gülümsemesi ile sardı vatanı, hala kokusu vatanın üzerinde kokuyor ve bu ecdadın bu torunları olduğu müddetçe, melekler cephede bu imanın şehadetle güzelliğini kıskanacak, cennetin kokusu kıyamete kadar, burcu burcu vatan toprağında gönlümüzde kokacaktır. Hakkıdır Hakka Tapan Milletimin İstiklal.

Mehmet Aluç

 

 

 

Çanakkale De Millet...

Işıkları Kapat

Milletimi yıkmak mı istiyordu o batı

Milletim yıkılmazdı vardı imanla sabrı

O zalim ki düşmanın yüreği taştan katı

Yorgun olsa da millet umutluydu canları

Çanakkale de Millet yeter dedi bu zillet

Bir an şaşırdı zalim bir an işgale kalkan

Bu nasıl bir imandı o kaynayan bir volkan

Aldı silahsız yıktı kendisini bu kalkan

Yorgun olsa da millet umutluydu canları

Çanakkale de Millet yeter dedi bu zillet

Vatan söz konusuysa alınmazdı icazet

Son verilsin dediler bitsin artık rezalet

İmanlı gönül için semada akar Rahmet

Yorgun olsa da millet umutluydu canları

Çanakkale de Millet yeter dedi bu zillet

O düşman kim ki bakar milletimi yok sayar

Bu nasıl bir nefrettir önüne katar yakar

Bu milletim ki o an imanı alır koşar

Yorgun olsa da millet umutluydu canları

Çanakkale de Millet yeter dedi bu zillet

Kul Mehmet’im ecdadım yıkılmadı güçlüydü

Bize bıraktıkları vatan zaten gönlüydü

Vatansız yaşanmazdı zilletti bu ölümdü

Yorgun olsa da millet umutluydu canları

Çanakkale de Millet yeter dedi bu zillet

Mehmet Aluç /Kul Mehmet

Anlatamam ki Seni

Karıştın şiirime sende artık heceyle

Artık benimlesin sen gündüzümle gecemle

Gel çözelim gönlüm biz aşkın gülen sırrını

Anlatamam ki seni bende bir tek heceyle

                                                             

Aşkın yolu uzundur gönüle vurur damga

Bir derya denizdir o alır götürür dalga

Gönül olur bir bülbül öten değildir karga

Anlatamam ki seni bende bir tek heceyle

Aşktan önce hiç yoktu böylesine bir dünya

Her şey onla belirdi sanki bak nokta nokta

Gönül olur askeri koşar da manga manga

Anlatamam ki seni bende bir tek heceyle

İnsan der hayat senden önce bu cana eza

Sen ki gelmeden önce gönül çekerdi ceza

Ey aşk sen geldin işte gönülüm oldu seza

Anlatamam ki seni bende bir tek heceyle

Kul Mehmet’im aşktır bu edilmez ki hiç inkâr

Gönül onunla olur gönüllere bir hünkâr

Sen ne güzelsin gönül senle olur tatminkâr

Anlatamam ki seni bende bir tek heceyle

Mehmet Aluç/Kul Mehmet

Yıkıldığını Bir An Gözüyle Görsün

Yorgun yıllarım için oturmuş ben ağlarım

Kanar bu yaram bilmem ben ne ile bağlarım

Bırak kanasın yaran böylede iyileşir

Bağlamaktan uzakta kırılmış bu ellerim

Yorgun yılların için oturup sen ağlama

Bırak kanasın yaran elbette iyileşir

Bırak ayrılan gitsin bir gün buda değişir

Bir gün pişman olurda döner gönül birleşir

Seven ayrılmaz belki sevdayı paklar hasret

Yorgun yılların için oturup sen ağlama

Bırak gidişi ayı yılları bir bir bulsun

Mutluluk dolu günler istasyonda bir dursun

Gidişindeki ahı pişmanlığı bir bulsun

Gerçek olan hakikat ona tokadı vursun

Silkelensin çarpılsın ahın onu bir sarsın

Yorgun yılların için oturup sen ağlama

Hicran kapında bırak içeriye o girsin

Sen bu hicranınla kal ancak bilirsen hürsün

Bırak yıkıldığını bir an gözüyle görsün

Giderken hicran vuslat sana bir gülümsesin

Yıkılan için gelir vuslat başka nedir ki

Yorgun yılların için oturup sen ağlama

Bırak yılların kalsın yorgun yıkılmış halde

Yeter ki sen hiç kalma acınacak bir halde

Hayat bunu yaşarsın ya öyle ya sen böyle

Yıkılıp ta kalanlar için değil bu hayat

Kalkanlar için hasta içindir ameliyat

Yorgun yılların için oturup sen ağlama

Mehmet Aluç /Kul Mehmet

Aşk Bambaşka Bir Baharmış

Aşkı anlamak için çekil bir kenara otur düşün anla

Aşk bambaşka bir baharmış yaşanır elbet bu canla

Aşkın içinde hasrette olsa yaşa yazılmazmış kanla

Aşk bambaşka bir baharmış yaşanır elbet bu canla

İçinde eyvah nerden sevdim sözü geçmez eyvahla

Yaşanırmış hasreti canı az yakan güzel bir tatlılıkla

Yolu yokuş olsa da yürünür yolu azda olsa rahatlıkla

Aşk bambaşka bir baharmış yaşanır elbet bu canla

Teni değerse bir tenine bir başka olur dünyan birden

İçini güzellikle tatlılıkla döşemiş Rahman ilk günden

Hayran kalırsın kalem kaşlıyı sürmeli gözü gördüğünde

Aşk bambaşka bir baharmış yaşanır elbet bu canla

Kul Mehmet’im aşk anlatılmazmış derler yaşanırmış

Mecnun Leyla için çölleri aşmış çöllerde de yaşanırmış

Kerem Aslı için dağları deldi dağları da aşk delermiş

Aşk bambaşka bir baharmış yaşanır elbet bu canla

Mehmet Aluç /Kul Mehmet