Ey vefasız onca yıllık aşkımız
Bir selama değmedi mi?
Görünce yüzünü çevirdin
Canımdan cansın dedim
sevdim
Gözünde yaş akmasın dedim
Senin yerine ben ağladım
Saçın teline zarar gelmesin dedim
Kendimden sakındım
Ey vefasız onca yıllık aşkımız
Bir selama değmedi mi?
Görünce yüzünü çevirdin
Bir selam vermeden çektin gittin
Seven merhametli olur
Gönlü hassas olur
Sen ne seven oldun nede hassas oldun
Taş kalpliydin çektin gittin
Yıllarca hasretinden geceleri sabah edemedim
Bari görünce bir gülümseseydin
Bir selem verseydin
Akan kanlı gözyaşlarım silinirdi
Yüreğime saplanan ahlarım
Tek tek saplandığı yerden çıkardı
Bir an huzura ererdim
Aşkımızın o güzel günlerin hatırına
Bir özür dileseydin
Hatanı idrak etseydin
Af ederdim seni bu sana hasret
Kor alev hala yanan gönlüme sarardım
Yüreğinde yoksu aşk inancı
Ondan yüreğimde bıraktın onulmaz sancı
Şimdi sende bende iki yabancı olduk
Açan çiçekler gibi açmadan solduk
Gülüşünle gönlümde çiçeklerin açmadı
Açan çiçek değil zehirli mantarlardı sanki
Bu çattığın kaşınla mutlu olamadın
Döndün geldin bari bir selam vereydin
Bir gülümseseydin
Dünya malı dedin koştun dünya malına
Dünya malın ayağına takıldı oldu karaçalı işte
İyi gün dostuydum yaslanmadın
Kötü gün dostundan can bulamadın kaçtın geldin
Ben seni anlamadım artık anlamakta istemiyorum
Gönlün bir volkan gibi sönmüş
Seni seven bu gözlerim bir körmüş gerçeği görmemiş
Şimdi ben fakirdim bir avuç sevgine muhtaç
Şimdi ayakkabım gönlüm pabucum delik
Onu dikecek bir iğne ile iplikte yok
Var git kendinle pişmanlığınla yaşa
Bir selam verseydin eski günlerin hatırına
Belki belki…
Mehmet Aluç /Kul Mehmet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder