Sanma Gönlüm Sen Biçaresin

    

Ey gönül aşk seni arar sen neredesin

Nazlı yar aşk gözüyle bakar sen kiminlesin

Ağlatma o yâri ağlatırsan gün görmeyesin

Aşk Rahman’dan hediye sanma gönlüm sen biçaresin

Aşk ile ol gönlüm haydi aşk ile sen nurdan bir çiçeksin

Aşk çiçeği ile âlemi renklendiren sen aşkın gönül merkezisin

Aşksız ey gönlüm derdin bitmez çareler gelmez

Gülmek istesen de aşksız yüzün gülmez

Bak gör yârin gamzesine aşk ile açan çiçekleri,

Sen ey kendini bilmez Hakkın rahmetini görmez

Aşk Rahmandan hediye sanma gönlüm sen biçaresin

Aşk ile ol gönlüm haydi aşk ile sen nurdan bir çiçeksin

Aşk çiçeği ile âlemi renklendiren sen aşkın gönül merkezisin

Aşk yoksa sende ey gönlüm seni kim neylesin

Aşk ile nazlı yârin cemalini gör hangi viran eldesin

Viran olmuş gitmişsin hangi ilde hangi zalimlesin

Aşk Rahmandan hediye sanma gönlüm sen biçaresin

Aşk ile ol gönlüm haydi aşk ile sen nurdan bir çiçeksin

Aşk çiçeği ile âlemi renklendiren sen aşkın gönül merkezisin

Seyret yârin cemalinde kendi cemalini

Yok, et aşk ile sen içindeki nefretini kinini

Yoksa sen aşksız göremezsin kendi gölgeni

Aşk Rahmandan hediye sanma gönlüm sen biçaresin

Aşk ile ol gönlüm haydi aşk ile sen nurdan bir çiçeksin

Aşk çiçeği ile âlemi renklendiren sen aşkın gönül merkezisin

Nazlı yârin gamzesindeki güller cihanı dillendirdi

Aşksız kaldın bak her şey senin için değerini yitirdi

Aşk ile sevenler merhamet ile gönülleri sevinçle ürperdi

Aşk Rahmandan hediye sanma gönlüm sen biçaresin

Kul Mehmet’im ey gönlüm seni aşka layık sanırdım

Seninle ben aşkı nerde görsem hemen tanırdım

Şimdi harap illerdeyim beni nazlı yârden sen ayırdın

Aşk Rahmandan hediye sanma gönlüm sen biçaresin

Aşk ile ol gönlüm haydi aşk ile sen nurdan bir çiçeksin

Aşk çiçeği ile âlemi renklendiren sen aşkın gönül merkezisin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gittiğimiz Mezar…

 

Gördüm ilerde sanki zalimi can çekişirken feryat figan içinde

Açılmıştı gözleri fal taşı gibi amansız çaresizdi

Yardım ister gibiydi bir anlığına çaresizliğine

Çırpına çırpına can verdi çaresizlik içinde

Şimdi gittiği yer zaten çaresizlik çukuru oldu

Gittiğimiz mezar ya cennet bahçesi olacak

Ya da cehennem çukurundan bir çukur olacak

Herkesin bir iyi bir son kötü gülüşü olacak

İyi yaşayan için iyi olacak her gün ve son gülüşü

Kötü ile kötüyü yaşayanın kötü olacak her an ve son gülüşü

Muhakkak olacak her canlın bir gün ölüm günü bitişi

Rabbim gülüşle giden gülenlerden bitirsin bitişi

Zaten gülüşle giden yolda gidersen Rabbim yardım eder

Gittiğimiz mezar ya cennet bahçesi olacak

Ya da cehennem çukurundan bir çukur olacak

Ey zalim arattın en kötü günleri insanlara

Para güç güç dedin inandın şeytana

İnsanlığını sattın bir kâğıt parçasına

Kâğıt gibi parçalandın son nefeste ecel ile

Hep dedin yükseleyim ama hep düştün görmedin

Bir gün gülümsemedin gülümsettirmedin ağlattın

E olacak feryat figan içinde ölmen ne bekliyordun

Gittiğimiz mezar ya cennet bahçesi olacak

Ya da cehennem çukurundan bir çukur olacak

Dönüşü olmayan yola şeytan ile girdin

Her şey sadece benim olsun dedin ezdin yıktın

Unuttun ezen ezilir yıkan yıkılır

Dönüşü olmayan yola gidişin sonun oldu

Feryat figan çaresizlik içinde ölümün güzel oldu

Hep koşturdun insanları çığlığa

Sen düştün hiç bitmeyen sonsuz çığlıkla çukura

Eden bulur unuttun sırıttın

Şimdi cehennemin dibinde tek başına çığlıklarınla kaldın

Gittiğimiz mezar ya cennet bahçesi olacak

Ya da cehennem çukurundan bir çukur olacak

İman et diyenlere güldün

Merhametli ol diyenlere püskürdün deli dedin

Ölüm var dedin bana uzak dedin büyüklük tasladın

Ecel ensene soluksuz bırakmak için yapıştı şaşırdın

Param parça oldun o son nefeste parçalandın

Gittiğimiz mezar ya cennet bahçesi olacak

Ya da cehennem çukurundan bir çukur olacak

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Sorulara Takılma Cevap İle Ol

 

Haydi, ne duruyorsun imanın içinde ne var baksana

İmanı gönlüne al gönüllere imanla aksana

Bu dünyaya neden geldik ne olacağız az anlasana

Cevap içinde sorulara takılma cevap ile ol

Yok, eden şeytan ile değil sonsuz Hayat Sahibi Yüce Rahman ile ol

 

Ey kul sen Yüce Rahmanla merhamet iman ile olan bir cansın

Bunlar yoksa sende söyle sen insan değilsin adın batsın

Nefis şeytan sana Yüce Rahmanı Merhameti İmanı aman unutturmasın

Yok, eden şeytan ile değil sonsuz Hayat Sahibi Yüce Rahman ile ol

 

Sakın olan bir fiske dahi vurma cümle cana

Sonra ahını alırsın çaresizlikle yanarsın yana yana

Aç nurdan Kur’an’ı neler söylüyor az oku anlasana

Yok, eden şeytan ile değil sonsuz Hayat Sahibi Yüce Rahman ile ol

 

Bizler ölümlüyüz ölümsüz Rahman ile her an olmalıyız

Her an olamazsak ta onu hiç unutmamalıyız

Az unutursak ta şeytan ile zalimle yan yana olmamalıyız

Yok, eden şeytan ile değil sonsuz Hayat Sahibi Yüce Rahman ile ol

 

Kul Mehmet’im işte geldik işte gideceğiz

Az düşün bakalım mezarda ne edeceğiz

Gönülde Yüce Rahman iman Gül kokan Resul merhamet varsa güleceğiz

Eğer bunlar hiç yoksa aman Allah’ım ne edeceğiz kime gideceğiz

Yok, eden şeytan ile değil sonsuz Hayat Sahibi Yüce Rahman ile ol

 

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

 

Not: Bu Şiirimi Kardeşim Çiftçi Babanın” Soru İçinde Soru” şiirinden ilham alınarak yazılmıştır. Teşekkürler ederim kendisine böylesine güzel bir şiiri ile bana ilham olduğu için.

 

 

 

İnandıramadım ki Kendime

 

Unuttum desem de gözlerini sözlerini

İnandıramadım kendime inan hepsi yalan

Gittin sen söyle ne kaldı bende o an

Bittim gittim seninle ben kalmadı bende söndü inan bu can

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söylüyorum inanma sen sana

 

Teselli bulmak bunlarla doğru değil

Yalanla yaşarken yaşamak bu değil

Yıkılırken her an adım atmak kolay değil

Matemi yaşarken gülümsemeye çalışmak çok zor inan

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söyleyerek yaşayamıyorum inanma sen bana

 

Her adımında ben battım bataklığa inan

Senmişsin bu gönlüme can olan canan

Seni ne çok seviyormuşum ben anladım şimdi bu an

Dön gel desem gelir misin bana sen olmaz mısın derman

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan sözlerle kendimi kandırdım ben o an inanma sen bana

 

Hatırlar bana yeter dedim

Kendimi içinde seninle bulurum diye sevindim

Hatıralar içinde gözlerinde ben o an öldüm

Sensiz hayatı yaşamak çok zormuş şimdi gördüm

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söylüyorum gururuma yediremedim inanma sen bana

 

Dön gel ne olur bitsin kâbus dolu günlerim

Seni ben inan senden daha çok çok severim

Hatam ne ise söyle ben senden binlerce kez özür dilerim

Sevmek sevilmek en güzeliymiş bilemedim söyle nereye giderim

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söyledim sana giderken bilmem neden inanma sen bana

 

Kul Mehmet’im söyle seni nasıl unuturum söyle

Hasretine nasıl dayanırım yıkılmayla ben böyle

Sevgin olmazsa sırtımı nasıl dayarım söyle neye

Dön bana seni her gün götüreceğim kırlarda neşeye gülümsemeye

Yoksa anlamı yok sensiz bu hayatı devam ettirmeye

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söyledim sana giderken bilmem neden inanma sen bana

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

 

Sulamamış Çiçeği Bahçıvan

 

Gül açarken âleme kokusuyla gülümsemiş

Bülbül başında öterken gülümsemiş

Çiçek açmış gül ötmüş insanlar bu iki güzelliği görmüş sevmiş

Bahçıvan gülü kıskanmış renginden öten bülbülden dolayı

Sulamamış çiçeği hem gül ölmüş hem de bülbül aynı gün ölmüş

 

Artık ağlar bahçıvan sebep oldu diye iki ölüme

Çaremi olur ağlamak güle bülbüle o ölüme

Terk eder şehri varır kıraç dağlara söylemez tek kelime

Ağlasa boş kendi uçurumlara atsa bilir boşuna

Sulamamış çiçeği hem gül ölmüş hem de bülbül aynı gün ölmüş

 

Yüksek dağın başına bir gül dikmiş

Gece gündüz gözyaşı ile sulamış gülmüş

Gün gelmiş çiçek açmış bülbül uzak diyarlardan gelmiş gülmüş ötmüş

Bahçıvan sevincinde dünyalara sığmamış gülmüş gül ile bülbülü sevmiş

Artık bahçıvan gül bülbül dağın başında mutluluk içinde yaşamış gülümsemiş

 

Gün gelir artık ayrılık vaktidir kara kış kapıdadır

Ayrılmak çok zordur gül kurumakta bülbül eriyip bitmekte

Bahçıvan ise üzülüp yüreğinden parçalanmaktadır

Artık bahçıvan gül bülbül dağın başında yaşaması zormuş

Bu zorluğu çözecek çareler peşine sürüklemiş

 

Bahçıvan alır gülü koynuna bülbülü eline

Girer dağın içinde en derin mağaraya diker gülü yeniden

Sular gözyaşı ile sevgi ile yeniden açar rengârenk yeniden

Artık çıkmazlar mağarada bir ömür boyu gülümsemişler

Gün gelmiş üçü birden ölmüş aynı yerde aynı mezara gömülmüşler

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

 

Kendi Yazıp Yönettiğimiz Dünya Hayatı

Bir gün geride kalır

Arzularla hevesler gözün son çırpınışı ile kapanınca

Anlaşılır son nefeste boş olan hevesler arzular çığlık çığlık

Açılan gözler açılmaz tutmaz beden toprağa varınca

Sabahın seheri olmaz artık çığlıkların arasında

Uzanır sanır el kapıya açılmaz son kapanışıyla

Eser alevden bir rüzgâr kor kor alev

Arzular hevesler gibi yakan kor bakış

Faydası yok yalvarış yok artık faydasız

Açılır bir pencere kor alevden dersin anlamsız

Anlaşılır arzular heveslerle dünya bomboş kor alevmiş

Okunan ezanların secdelerin nurdan gerçeği gerçekmiş

Zaman bitmiş ömür bitmiş ceset bedenle bitmiş

Bitmeyenler yok yanında eyvah tükenmiş

Bitmeyip gelene alışmamış beden boş heveslerle gülmüş

Hayat mıydı yaşadığı bir anlık bir film dizi fragman mı neydi

Olamaz derken kör düşünce daha sıcak benle yok alakası derken

Ben değilim olamam ben böyle avare sersefil

Figürana benziyor hatta bana az çok benziyor

Olamaz ben böyle olamam gerçek değil

Hey duyan yok mu bu film hayır hayat hayır fragmanlar karışmış

Kime etmeli şimdi şikâyet her yer sımsıcak

Duyan yok aynı figüran o oyuncu gibi

Olur, mu hiç sessiz kalmak ne kadar iğrenç korkunç

Kim yazdı bu senaryoyu hem bu oyuncuda çok berbat oynuyor

Senaryo berbat ondan olacak

Birazdan biter oyuncu ile senaryoyu yazan ismi çıkar

Ne kadar bilmeden yazılmış oynuyor figüran hep ezberci

Hayat bu yaşanılmaz böyle ciddi olmalı insan bulmalı bir rehber

Dipsiz bir hissizlik alakadar’sızlık mevcut bu nasıl duyarsızlık

En kötü film seçilecek galiba bu ne kadar iğrenç bir rol ile senaryo

Bitiyor işte film çok şükür yo bu bu olamaz yine yanlışlık var

Benle ne alakası var ben mi yazdım ben mi oynadım benmişim yönetmeni

Ne anlarım film çevirmekten yönetmenlikten ancak seyrederim delicesine

Hem ben ne zaman buralarda bulundum bir saniyelik bir anda

Ben hep buradaydım nasıl giderim oralara

Kalkamıyorum yürüyemiyorum oysa

Belli ki karışmış her şey

O filmdeki figüranın yaşadığı hissetmediği duyarsızlığı gibi karışmış

Bir kalp taşır mı bu kadar çelişkiyi

Anlamsız bir yoldaki anlamsızlıklarla dolu tuzağı hissetmeyişi

Azap dolu anların bitmez ki bu fikirsizlik ile çilesi

Az önceki yola girseydi

Gerçek olanı yaşayacaktı

Hak yolda olacaktı o an arzu heveslerle boş işlerle olmayacaktı

Eyvah yoksa gerçekten olamaz bu kadar salaklık geri zekâlılık olamaz ki

Yok, yok ben değilim

O kadar akıllıydım değil miydim?

Bana gülümserken sahte miydi o gülüşler

Bana sakın gitme diyen o üzerinde kırk yamalı çulu olan zavallı dediğim

Adamın sözümü gerçekti acaba olur mu yok yok

Hem o pek bilgili değil evet evet

Karnını doyurmaktan acizken bana akıl verirken anlamıştım

Yoksa ben mi yanıldım

Sanki onun gülümsemesi daha mı gerçekti

O zaman neden farkına hiç varamadım

Sözleri sanki evet sanki çok gerçekçiydi

Hey kimse yok mu neden sesim duyulmaz

Şöyle karşıma çıksa da tekrar sorsam

O sözlerinin kaynağı nedir diye

Gerçi hiç yabancı değildi

Şimdi anlıyorum sanki o zamanlar

Etrafımı bir huzur sarmıştı

Gittiğim yol doğru değil gibi sanki hissetmiştim mi ki

Yok, yok olamaz böyle bir şey saçma

Ama benim yetişmem gereken toplantılarım

Yeni villamın temel atma töreni vardı

O zaman pek değer vermemiştim sözlerine

Sanki şimdi yankılanıyor kulaklarımda bir hoş

Dünya hayatı boş mu hoş mu yok yok

Boş demişti hoş deseydi tasdik eder hatırlardım

Bir de ne demişti…

Ne demişti her neydi her canlı kim canlı tamam hatırladım

Her canlı yok yok nefis dedi ölümü tadacaktır

İçilen bir şey miymiş ki bu bu bu…

Olamaz yoksa oyuncusu olduğum hayatın

Kendi yazıp yönettiğim dünya hayatı filmi gerçek

Ve ben şimdi öldüm müüüü…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-