Kendi Yazıp Yönettiğimiz Dünya Hayatı

Bir gün geride kalır

Arzularla hevesler gözün son çırpınışı ile kapanınca

Anlaşılır son nefeste boş olan hevesler arzular çığlık çığlık

Açılan gözler açılmaz tutmaz beden toprağa varınca

Sabahın seheri olmaz artık çığlıkların arasında

Uzanır sanır el kapıya açılmaz son kapanışıyla

Eser alevden bir rüzgâr kor kor alev

Arzular hevesler gibi yakan kor bakış

Faydası yok yalvarış yok artık faydasız

Açılır bir pencere kor alevden dersin anlamsız

Anlaşılır arzular heveslerle dünya bomboş kor alevmiş

Okunan ezanların secdelerin nurdan gerçeği gerçekmiş

Zaman bitmiş ömür bitmiş ceset bedenle bitmiş

Bitmeyenler yok yanında eyvah tükenmiş

Bitmeyip gelene alışmamış beden boş heveslerle gülmüş

Hayat mıydı yaşadığı bir anlık bir film dizi fragman mı neydi

Olamaz derken kör düşünce daha sıcak benle yok alakası derken

Ben değilim olamam ben böyle avare sersefil

Figürana benziyor hatta bana az çok benziyor

Olamaz ben böyle olamam gerçek değil

Hey duyan yok mu bu film hayır hayat hayır fragmanlar karışmış

Kime etmeli şimdi şikâyet her yer sımsıcak

Duyan yok aynı figüran o oyuncu gibi

Olur, mu hiç sessiz kalmak ne kadar iğrenç korkunç

Kim yazdı bu senaryoyu hem bu oyuncuda çok berbat oynuyor

Senaryo berbat ondan olacak

Birazdan biter oyuncu ile senaryoyu yazan ismi çıkar

Ne kadar bilmeden yazılmış oynuyor figüran hep ezberci

Hayat bu yaşanılmaz böyle ciddi olmalı insan bulmalı bir rehber

Dipsiz bir hissizlik alakadar’sızlık mevcut bu nasıl duyarsızlık

En kötü film seçilecek galiba bu ne kadar iğrenç bir rol ile senaryo

Bitiyor işte film çok şükür yo bu bu olamaz yine yanlışlık var

Benle ne alakası var ben mi yazdım ben mi oynadım benmişim yönetmeni

Ne anlarım film çevirmekten yönetmenlikten ancak seyrederim delicesine

Hem ben ne zaman buralarda bulundum bir saniyelik bir anda

Ben hep buradaydım nasıl giderim oralara

Kalkamıyorum yürüyemiyorum oysa

Belli ki karışmış her şey

O filmdeki figüranın yaşadığı hissetmediği duyarsızlığı gibi karışmış

Bir kalp taşır mı bu kadar çelişkiyi

Anlamsız bir yoldaki anlamsızlıklarla dolu tuzağı hissetmeyişi

Azap dolu anların bitmez ki bu fikirsizlik ile çilesi

Az önceki yola girseydi

Gerçek olanı yaşayacaktı

Hak yolda olacaktı o an arzu heveslerle boş işlerle olmayacaktı

Eyvah yoksa gerçekten olamaz bu kadar salaklık geri zekâlılık olamaz ki

Yok, yok ben değilim

O kadar akıllıydım değil miydim?

Bana gülümserken sahte miydi o gülüşler

Bana sakın gitme diyen o üzerinde kırk yamalı çulu olan zavallı dediğim

Adamın sözümü gerçekti acaba olur mu yok yok

Hem o pek bilgili değil evet evet

Karnını doyurmaktan acizken bana akıl verirken anlamıştım

Yoksa ben mi yanıldım

Sanki onun gülümsemesi daha mı gerçekti

O zaman neden farkına hiç varamadım

Sözleri sanki evet sanki çok gerçekçiydi

Hey kimse yok mu neden sesim duyulmaz

Şöyle karşıma çıksa da tekrar sorsam

O sözlerinin kaynağı nedir diye

Gerçi hiç yabancı değildi

Şimdi anlıyorum sanki o zamanlar

Etrafımı bir huzur sarmıştı

Gittiğim yol doğru değil gibi sanki hissetmiştim mi ki

Yok, yok olamaz böyle bir şey saçma

Ama benim yetişmem gereken toplantılarım

Yeni villamın temel atma töreni vardı

O zaman pek değer vermemiştim sözlerine

Sanki şimdi yankılanıyor kulaklarımda bir hoş

Dünya hayatı boş mu hoş mu yok yok

Boş demişti hoş deseydi tasdik eder hatırlardım

Bir de ne demişti…

Ne demişti her neydi her canlı kim canlı tamam hatırladım

Her canlı yok yok nefis dedi ölümü tadacaktır

İçilen bir şey miymiş ki bu bu bu…

Olamaz yoksa oyuncusu olduğum hayatın

Kendi yazıp yönettiğim dünya hayatı filmi gerçek

Ve ben şimdi öldüm müüüü…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-