Ozanların Şiirlerini Severim

Ozanların Şiirlerini Severim

---

Kendi halimde şiir yazarım
Ozanların peşinde iz sürerim
Heceleri mısra mısra dizerim
Ozanların şiirlerini severim

Ozanlar dokunur gönül sazına
Kışı getirir bir anda yaz ayına
Çiçekleri açtırır gönül bağında
Ozanların şiirlerini severim

Bazen çok uzun yazıyorum
Şiirin sınırlarını aşıyorum
Kalemime dur diyemiyorum
Ozanların şiirlerini türkülerini severim

Ozanlar ki gönlünden geçeni getirir dile
Değmesin ellerine gönüllerine taş bile
Taşı dile getiriler tatlı dilleri ile
Ozanların şiirlerini severim

Ozanlar hiç gönülden silinir mi
Ozansız gönül yolu görülür mü
Ozansız sazsız türkü söylenir mi
Ozanların şiirlerini severim


Yürürler gönül sazları şiirleri ile geceye gündüze
Gönülleri her daim her dem çiçek gibi açar taze
Halkın içindedirler her zaman bakarlar yüz yüze
Ozanların şiirlerini severim

Ozanlar ki kuruyan gönülleri sularlar
Sevgi yolunda bazende çile çekerler
Kimi zaman aç tok gezerler
Canım ozanları çok severim

Ellerinde hiç düşmez kalem ile saz
Haydi, az sende onlar gibi yaz
Onlar gibi yazamam çalamam saz
Canım ozanları çok severim



Kul Mehmet'im az daha oku yaz şiiri
Gönlüne değsin ozanların tatlı dili
Gönül bahçemde açar ozanlar ile şiirlerin gülü
Ozanların şiirlerini severim
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Vakit Olmayacak

Sen mi ben mi daha çok para kazanmak için

Girdik kendi çıkarımız için insanların kanına

Sen mi ben mi insanların mutluluğu için

Kendi çıkarımız için mutsuzluk ile değiştirdik

Hangimiz kumkapıda hamalın sırtındaki ağır yükü ile

Alnında damlayan sırtındaki yükten ağır olan

Alın terini çaldık

Sen mi ben mi sokada oynayan masum bir çocuğun

Ayağındaki ayakkabıyı giymeye lâyık değil diyerek elinden aldık

Sen ben almadık ise neden insanlar mutsuz

Yarınları kaygılı gözyaşı dolu

Neden hamalın kazandığı evdeki mutfağın harcamasına yetişmiyor

Neden fakir çocukların ayağında ayakkabısı yok

Neden bu sancı bitmiyor insanların yüreğinde

Neden bu yorgunluk var bedende

Niçin umutsuz bakışlar var gözlerde

Bir gün uzanacak eller

Bunu reva gören senin veya benim yüreğime

Bu utancı silmek için param parça edecek

İşte o an aynada kendimize bakmaya

Kendi hatamızı düzeltmek için kendimizin boyuna bakmaya

Bize bir fırsat verin demeye vakit olmayacak

Mehmet Aluç

Bir Lokma İçine Şükür Katmak Gerekir

Nefis şeytan ile pusuda yatar

Ele geçirdi mi ortalığı birbirine katar

Gözü bir şey görmez her şeye dalar

Dostunu düşmanına satar

Olur, olmaz yerde herkese çatar

Diken gibi ömrüne batar

Utanmadan bedeninde yatar

Anlaşılmaz muamma hainlik dolu niyeti

Yoktur nefis ile şeytan da fikir

Allah'ı istemez ki edesin zikir

Onları ele alıp sıkı sıkı zincirlemek gerekir

Zincire vuramazsan da hemen onlardan kaçmak gerekir

Para dersen ise elden akan kir

Paran yoksa kalsan da fakir

Önemli olan bir lokma içine şükür katmak gerekir

Rahmana her zaman ol yakın

Nefis şeytan rahat bırakmaz Rahmana olmazsan yakın

Yoksa başını döndürür çektirir çile

Besmele ateşini söndürür muhabbetli dil ile

Herkese verilmeli değer

Yalnızlık Allah'a mahsusmuş, meğer

Kul secdede Rahmana boyun eğer

Rahman da ona verir değer

Az çileli olsada hayat ahirette gülmeye değer

Besmele şeytan ile nefsin önünü keser

Sil gönlünde zikir ile pasını

İman kokmalı tenden

Nefis şeytan korkmalı senden

Mehmet Aluç

Kendi Halimde

Kendi halimde serbest şiir yazarım

Şiir yazamazsam uzunlamasına yatarım

Şiir yazarak hayatıma az mutluluk katarım

Yinede şiir yazamazsam uzun koşu yaparım

Hecelerle mısraları birbirine karıştırırım

Beğenen olsa da olmazsa da ben yazarım

Gönlüm'de dökülenlerin içine şiirsel yolculuğu katarım

Yorulunca kalemi bir kenara bırakırım

İlham ile ilhan gelince yine yazmaya başlarım

Mehmet Aluç

Katmak isterim

Şiirleri yazdım kâğıda
Şiirlerim döndü ağıda
Acizliğimle çıktım kapıda
Şiir ile yolculuk yapamadım

Gönül işidir şiir işi
Aç karnına durur mu kişi
Şiir yazmazsam çekilir, sanki fişim
Fişim çekilmiş haberim yokmuş

Hece yazmayı hiç beceremem
Serbest yazarım yazdım diyemem
Lâl olur dilim bir şey söyleyemem
Edebi şiire katmak isterim

Uçan kuşa şiir yazdım
Kafama pisledi kaçtım
Elimde kalem kaldı ben şaştım
Kendimi şiirin içine katamadım gittim

Şiir gönül işidir diye gönlümü kattım
Şiir söz ile olur dedim özümü kattım
Hecelerle yattım mısralarla kalktım
Kendimi şiirin içinde bulamadım

Mısraların içine daldım
Şiirin içinde tek başına kaldım
Heceleri sıraya dizeyim dedim yazdım
Şiir beni edep ile sıraya dizdi şaşırdım kaldım

Kul Mehmet derki yalan söz yazamadım
Kendimi de şair sanmadım
Şair gibi iki mısra yazarak gönlümü avutamadım
Var git az daha erenlerin ozanların tozunu yutta gel
Mehmet Aluç

Kevser Başında Son Bulacak

 Kevser Başında Son Bulacak

---

Gül kokulu Peygamberim
Sen yetim doğdun
Öyle bir zamanda geldin ki
Ağlayan gönüllerin kirini pasını sildin
Tüm insanları kardeş yaptın gittin
Sen gittin bizler kaldık yetim
Sen gittin bizler kaldık garip
Yine öyle bir zamana kaldık ki
İnsanlar bir kelime ile hemen düşman
Bir söz ile kaşlarını yıkan yabancı oluyor
Bir türlü kardeş olunmuyor
Gelişini haber veren yıldızlar
Gidişinle söndü birer birer
Gelişinle kâinat asıl rengine kavuştu,
Gidişinle yine karanlık gölgeler sokaklarda gönüllerde dolaşır
Gönüllerimiz ağlar
Yüreğimizi dertler sıkıntılar kaplar
Sana kavuşmak için gönlümüz çağlar
Kevser başında buluşmayı hayal eder
Yetimliğimize son verecek olan
Kevser başında son vermeyi ister gönlümüz
Gül kokulu peygamberim
Hicret ederken yol arkadaşın
Hz Ebubekir Sıddık(R.A.)
Yüreği bir kuşun kanadı gibi çırpınıyordu
Ayağın taşa değse yüreği parçalanıyordu
Yüreğin az burkulacak diye her an üzülen
Senin bir mübarek sözünle
Malından mülkîn'den vazgeçen
Tüm fakirlere dağıtan
Anama babam canım sana feda olsun diyen
Yüce Allah(c.c.) ben o kulum'dan razıyım
O kulum benden razı'mı diye Cebrail ile haber salınan
O mübarek Sıddık ile
Kevser başında buluşma ile son bulacak yetimliğimiz
Sen miraç hâdisen de tek yol arkadaşın yine Cebrail di
O mis gül kokunla nurlara boğduğun Mescidi Aksa'yı onurlandıran
Gül kokulu peygamberim
Mescidi aksa yine işgal altında
İşgal altında kaldırım taşları gibi yürekleri olanlar tarafında
Yürekler uzaklarda
Dönüp gözler zulüm denilen gerçeğe baksa
Ah iman eden yürekler bir ayağa kalksa
Nurunla nurlandırdığın Mescidi Aksa yine işgal altında
Ne zormuş sevgisizlik dolu yürekte sevgi yerine şeytan varsa
Birde yanında nefis denen taş kalpli anlayışsızlık varsa
Ah Resulüm gönüllerimize sünnetin yine bir aksa
Uyuyan Müslümanlar bir uyansa
Filistin'de Mescidi aksa da sokaklara aksa
Ah mescidi aksa'm
Senin için gözyaşımı akıtsam
Gülümseyen yüzüne yine baksam
Sen ağlıyorsun yalnız kaldın
Ah yerin dibine batsam
Gül kokulu Resulün kokusunu özgürce alsam
Gül kokulu peygamberim koşarak sana kavuşsam
İşgal eden edepsizlerin yüzüne tükürsem
Feryatlar dağlara çarparak yankılanıyor
Zalim İsrail kin kusan nefeslerini boşaltıyor
Mübarek toprağa kan damlarken
İnsanlar suskun
Yürekler suskun
Bakışlar suskun
Kin ile kabarmış yürekler bozgun
Kelimeler boğazlanmış kifayesiz durgun
Mescidi aksa işgal altında Gökyüzü geceye ait değil
Gündüz gündüze ait değil
Bu gönüller bu bedenlere ait değil
Gece gökyüzünde sevgi ile yıkanan yıldızlar
Şimdi zulüm ile yıkanıyor
Ay parlayan yüzü ile gökyüzünde çivilenmiş duruyor
Zulme son verecek iman dolu insanlara ışık olmak için bekliyor
Yollar dar
Yolun iki yanını çalılar kaplamış har har
Sahnenin gerisinde sırıtanlar var
Mescidi Aksa nurunla nurlanan
O şimdi kendine değil halimize ağlıyor hüngür hüngür
Yere düşen yüzümüze
Yüreğimizde solan hazinemiz olan iman ile kardeşliğimizin solmasına ağlıyor

Kɑrdeşlik öyle bir denizdir ki iman ile yüzülür
İmanın kardeşlik ile geniş yolları vardır binlerce insanı kucaklayan görülür
Bu kardeşlik öyle bir sırdır ki,
Senin mübarek gönlünden gönlümüze aktı
Bunu her gönül kɑldırmɑz,anlamaz yaşayamaz
Öyle özeldir ki vicdɑnı olmɑyɑn ɑnlɑmɑz
Bilirdik bir zamanlar gül kokulu Resulüm
Şimdi bilenler yok oldu gitti
Mescidi aksanın sokakları zulüm ile titriyor
Yürekler titremiyor sessizce gözlüyor
Hissetmeyen uzaklıklarda yürekler
Sinelere kefensiz zulüm biçiliyor görmüyor gözler
Allah'ın nimetine gark olmuş kullar
Tefekkür edebilen insanlar
Yaşayan yaşatan yürekler
Suskun
Çaresiz bakıyor
Çare Kuran'ı kerim ile sünnetinde sanki bilmiyor bekliyor
En aydınlık nurlu şafağa yürüyemiyor
Şefkatinle nurlanan Mescidi Aksa üzgün
Yaşantımız değil düzgün
Yollarda kalmışız sürgün
Vuslat köprümüz yıkık bugün
Merhametini şefkatini unutan yürekler
Sensizliğinle perişan Nur kokulu Peygamberim
Cennete yol olan yüreklerimizin kapısı kapalı
Mutluluğa yürüyecek olan ayaklarımız kırık sancılı
Zulmün karanlık ayak izleri Mescidi Aksa sokalarında
Karanlık cehalet yollarda
Halimiz budur Gül Kokulu Peygamberim
Sevgin kâinata sığmaz sığmıyor yüreklere
Kevser'de buluşmak kısmetse
Yüzümüz kara kabul edersen
Bitecek yetimliğimiz
Gülümseyen yüzün ve elinde bir kâse Kevser suyu ile
Son bulacak yetimliğimiz
Son bulacak
Son bulacak
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Ölü Toprağı

Ölü Toprağı Nedir Müslümanların üzerindeki ölü toprağı ki dağılıyor İmanı değil midir onun marşı neden boğuluyor Mescidi aksa işgal altında siyonistler insanlığa karşı kan akıtıyor Zulme döndü koskoca İslâm şehri uyanan hala yok Nasıl oldu da Müslüman şaşırdı yönünü Bak işte zulüm var göremiyor önünü Mescidi aksa canımızdır verilmez siyonist düşmana Onun derdi söndürmek sönmeyen iman deryasını tek başına Rahmanın rızası için neden Siyonistlere karşı direnen ülke yok   Mehmet Aluç __________________ Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için Selam ve dua ile...