Cevapsız Sorularımın Limanında

Hamalım şüphesiz senli düşlerime

Ne yana dönsem sensiz düşlerim koynumda

Bir sen yoksun gönlümün kıyısında

Gözlerimin okyanusunda

Her anımda hemhal olurken senli düşlerimle

Bir sen yoksun canımın sahilinde

Bir sen demir atmıyorsun gönlümün limanına

Cevapsız limanlarımda sorularımla boğulurken

Şüphesiz nice gönül kervanları geçerken

Ben hala seni bana getirecek kervanı bekliyorum

Karanlık gecelerimden beni sabaha ulaştıracak

Şefkatli elinle beni yeniden canlandıracak

Beni sende diriltecek uyandıracak

Senin bana getirecek olan kutlu kervanını bekliyorum

Ayrılığın yıkık senfonisini bas sesi ile dinlerken

Yüreğimde çizdiği derin acıları içine katarak

Hasretin arabesk türküsünü dinliyorum

Gözlerimde yaş ellerimde sensizlik

Gölgelere sığınmış bir meczup deli

Hasretinle denizdeki dalgalara karışırken

Boğuşurken

Sana ait gönlümü almasın diye

Son nefesimde beni alıp içine çekmesin diye

Hasretin denizindeki dalgalarından kurtulurken

Son bir hamle ile

Bekliyorum hala seni bana getirecek olan kervanı

Ufukta ne bir kervan var

Nede gelen bir yolcu

Sadece kor alev rüzgârda esen hasretinin kokusu var

İki kırık cümle ile sana kırık gönlümü gönderiyorum

Kırık düşlerimin gölgesinde

Sensizliğin azabını gönlümde saklarken

O iki kırık cümleye bulaşmasın diye

Sensizliğin azabını gönlümün dehlizlerinde saklıyorum

Ben yine kırık dökük odama dönerken yine yıkılmış

Ama umudunu hala yitirmemiş adımlarımla

Yine yorganı üzerime çektim

Senli düşlerim koynumda

Kendi cevapsız sorularımdan azat olmuş halimle

Düşlerimde seni bana getirmesi için

Binlerce kervan gönderiyorum

Seni bana getirmesi için

Kapatırken göz kapaklarımı zamanın en derin uykusuna

Yüreğimdeki yangını söndürdüm

Düşlerimde seni yakmasın diye

Tabutuna sığmayan hasreti

Düşlerimde sen görme diye

Toprağa gömüyorum

Gönlümdeki hasretim sana hasreti yaşatmasın diye

Feryadı kulakların da yankılanmasın diye

Vaveyla vaveyla gömüyorum toprağa

Bekliyorum ömrümün kervansarayında seni

Alır o narin burnun az yüreğimi yakan sen kokunu

Bulursun yolumu kervansarayımı

Şimdi suskun düşlerimin içinde gezerken gülümsüyorsun

Bulutlar saçlarınla oynuyor

Bir nehir gibi gözyaşlarını yüklüyor gözlerine

Gönlümüzdeki pasları sel gibi alıp götürecek

Gözyaşların yüklerken bulutlar

Ben saçlarının altında bekliyorum

Susuyor kulağımda yankılanan matemli şarkılar

Şimdi bir sen varsın karşımda

Birde sana sevgiyle atan gönlüm var

Şiir kokan gözlerinde

Cennet kokan hece hece şiirler okuduğum gözlerin var

Artık her şey sana benziyor sen kokuyor

Açmıyorum gözlerimi

Hiç açmıyorum

Alınırken ruhum

Gönlüm hala dipdiri sana koşarken

Sen arkamda kalıyorsun

Ben senden uzaklaşırken

Sancılı koşmalarına takılırken yoldaki taşlara

Takılarak düşerken sen

Ruhum ani bir sıçrayışla

Gönlümün feryadı figanı ile

Bedenime geri dönüyor

Seni almadan gidemem diye

Koşarak sana geliyorum

Gözlerinde yaşlar

Tutuyorum ellerinden

Gülümsüyorsun cennet bakışınla

Tamam diyorum alın ikimizi birden

Ya da bırakın el ele yaşayalım

Sonra ölelim

Yüreğimden çıkan bu dua ile yüreğimde

Depremler olurken

Uyanıyorum uykumda

Ve karşımda sen ve ben

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Şiirler Gülümseyerek Gönüllere Dokunmalı Buna İzin Verin.

---

Şiirlerimle sokaklarda geziyorum, gülümseyerek şiirlerimle insanlara bakarken, insanlar bana garip garip bakıyor, her halde bu deli diyorlar, bu zamanda gülmekte neymiş, o nasıl bir şeymiş yenilir mi içilir mi gibilerinden bakıyor, gülümsüyorum, şiirle yatıp kalkmayınca hecelerle dost yaren olmayınca böyle oluyor, elden ne gelir. Kaldırım taşlarına okuyorum şiirlerimi sarsılıyorlar hislerinden desem yoksa bana mı öyle geldi bilmem, gülümsedi birden sanki sokaklar.

Kısa hayat gibi, kısa sokaklarda gezdim, şiirlerimi onlara kısa kısa okudum, kuşlar gibi uçarcasına sevindiler, sokaklar çocuklarla doldu bir an, onlara da çocuk şiirlerimi okudum, uçurtmalarım dan gökyüzüne uçurduğum şiirlerimden söz ettim gülümsediler, kapalı değildi onların gönülleri şimdiden anladılar şiirleri güldüler şiirlerle. Bazen gönül'e bir şeyler değmeli, eller değmeli, şiirler değmeli, aşklar değmeli gülümsemeler değmeli... Değince bir şeyler büyümeli, küçülmemeli karanlıklara saklanmamalı, duysana gönlü şikâyet ediyor senden, ayrılıkların sokağına uçurumuna düşeli feryat ediyor, kurtar beni gülümseme ile şiir ile aşk ile neden duymayız bilinmez!

Yürüdüm gönüllerine el sallayarak, çocuklarda gönülleri ile el salladılar devam ettim yürüdüm çıkmaz sokaklara doğru, çıkmaz sokakları şiirlerle süsleyerek çıkmazlığından kurtarmak istedim. Ne kadar çok özlemişler vuslatı, vuslat ile saranı o karanlık izbe çıkmaz sokaklar şenlendi şiirlerle, aylardır yanlarına uğramayan bir canlıya hasret çıkmaz sokaklara, kuşlar gökyüzünde birer birer indiler, şiirlerimi böldüm önlerine serptim birer parça ekmek ile arkasında çocuklar koştu kuşları görünce, insanlar koştu neler oluyor diye. Fena hallerimize şiirlerle ağladık sonra yavaş yavaş gülümsedik. Yanlışlara giden ayrılık yolları çıkmaz sokaklar, vuslat ile buluştu, yıktık çıkmaz sokağın son adımdaki duvarları, yandaki sokağa açtık sokağı, gönül'e güneş gibi doğan giren şiir gibi güneş girdi çıkmaz sokağa... Şiir yeni bir anlama ve ahenge dönüştü gönüllerde, meğer ne kadar susamışız şiirlere, güzel sözlü hecelere kelimelere...
Anlamı bozuk kelimeleri gönlümüzde ne kadar çok biriktirmişiz, saatler sürdü şiirle ayıklamak yok etmek... Bir şey ifade etmeyen anlamsız hecelerle gönlümüze dağlar dikmişiz, yıktık el ele... Dili olmayan hayaller gönlümüzde o kadar yer kaplamış ki yıllardır onun karanlık anlamsızlığında yürümüşüz o nedenle hayallerimiz gerçekleşmiyor, dilde gönülde tatlı söz olmayınca gönül dil ne bilsin güzelliği, nasıl anlatsın karşısındaki haylin güzelliğini. Sözler hecelerle, kulağa hoş gelecek ve ruha heyecan verecek şekilde güzelleştirme yollarını gösteren şiire ne kadar muhtaçmışız, bu çıkmaz sokakta anladık. Yıktık şiire ait olmayan her şeyi gönülde çıkmaz sokakta, açtık gönül yollarını çıkmayan sokakların yollarını. Şiir gibi hece gibi gülümsedik anlam ifade eden şiirsel gülüşlerle.
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

İmanla Yaşasın Gülsün Herkes

Boşa gitmesin artık nefes

Bitsin artık onca heves

İmanla çıksın gür ses

Nefis şeytanı ettirelim pes

İmanla yaşasın gülsün herkes

Ey nefis şeytan sesini artık kes

Kalmadı artık size hava alacak nefes

İman ile koyalım onların yeri kafes

Yeter artık diyin artık pes

İmanla yaşasın gülsün herkes

Ey kul vakit gelir ömürde biter son nefes

Kısalım artık çıkmasın çatlak ses

Az dinle ne diyor iç ses

 Ölüme koşacak herkes

İmanla yaşasın gülsün herkes

Özlemlerimiz alsın nefes

Gönül girmesin zordur kafes

İman çıksın gönülde gür ses

İmanla yaşasın gülsün herkes

Gönül imandan ayrılırsa şeytan nefis kapar

Rahmanı bırakır başka şeylere tapar

Ahiret âlemin de bu gönül ne yapar şaşar

İmanla yaşasın gülsün herkes

Şeytan girerse bedene izi çıkar tende

Nefret kin kokar her nefesinde

Ecel yakalarsa cehenneme atar ensesinde

İmanla yaşasın gülsün herkes

Aç açıkta kalanı koruyun

Nur Kur'an Sünnete uyun

Helal yiyin helalle doyun

İmanla yaşasın gülsün herkes

Hiç kimseye yapmayın oyun

Kur'an yoluna başınızı koyun

Haksızlık yapanın yoluna el koyun

İmanla yaşasın gülsün herkes

Merhamet eken merhamet biçer

Cennet mümin olanları seçer

Nefret eken nefret biçer cennet küser

İmanla yaşasın gülsün herkes

Mümin olana Kur'an'la yaşamak düşer

İmanla gezene nefis şeytan küser

İmansız ölen cehennem ateşinde pişer

İmanla yaşasın gülsün herkes

İmansız yola kendi düşen kendi çeker

Kabirde azap çeker duyan olmaz der artık yeter

Yeteri bilmeyen zaten demiştik olur beterden beter

İmanla yaşasın gülsün herkes

İmansız yol şeytana doğru gider

Mutluluğu bu yolda yok olur biter

Sanmasın şeytan onu sarar gülümser

Cehenneme atar sonra arkasında güler

Ben seni yolda çıkarmadım sen kendin geldin der gider

İmanla yaşasın gülsün herkes

Ey kul imansızlık yolun ne kadar daha sürer

Bu ömür geldi bir gün sonu var biter

Bak kör değilsin elbet ölenler bir bir gider

İmanla yaşasın gülsün herkes

 Nur Kur'an ve Nur Resul bize lider

Düş peşine odur gerçek önder

Ömür bu bir gün olur ecel ile söner

İmanla yaşasın gülsün herkes

Ölmeden önce tövbe et ömür elbet söner

Sanma ki ölenler gider bir gün döner

İman etmek merhametli olmak gülümsemek hüner

İmanla yaşasın gülsün herkes

Kul Mehmet'im iman kapısı açık buyurun

İman ile olduğunuzu yaşayarak duyurun

Mazlumları fakirleri açları doyurun

İmanla yaşasın gülsün herkes

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Anıların Bir Ucuna Takıldım

Bu anlattıklarım ve yaşadıklarım bir anı olarak hafızamda bazen silik olarak beni geçmişe götürse de ben hala o geçmişin tozlu gülümseyen anılarının bir ucuna takıldım kaldım ve hala o günleri bugünmüş gibi yaşıyorum. İlk o'mu beni gördü ben mi onu ilk gördüm bilemiyorum, ama bu karşılaşmamız bir tesadüf değildi onu çok iyi biliyorum. Hala ömrümde temiz bir sayfa olarak duran bu güzel günüm benim için her hatırladığımda yüzümde tebessümlerden çiçekler açtıran bir an. Onun için böyle midir bilemiyorum! Yepyeni bir rüya gibi bir tebessüme yelken açan o ilk bakışma anımız… Anında sevda rüzgârlarının estiğini hissettiğim o an, beni rotası belirsiz yönünü kaybetmiş yarınlarda mutluluğun gerçekliği ile hiç alakası olmayan ilk denemelerin heyecanı ile sevda rüzgârlarına uçururken, sandığım o anın başlangıcı, aslında sonsuzluk ifade eden aşklardan çok uzaklara beni götüreceğini bilemedim. Islanırken bir kuyu köşede ıslanmamak için beklenilen bir mola anı gibi, sessiz tek başına sezgilerin hayal kırklığına sürüklediğimden habersizdim.

O ilk an sokakta yürüyordum saat gecenin onu, arkadaşlar ile restoranda akşam yemeği dönüşünde hafif adımlarla yoluma devam ederken, onu gördüğümde yüreğim sanki benim değildi terk etmişti beni, bana hafiften gülümserken ben onun peşinde koşan sefil bir insan olacağımdan habersiz gülümsedim ve yanına yaklaşarak.

-Hayırlı akşamlar

Derken sesim bir anda sanki sokakta yankılandı, o anda tüm sokaktaki tüm ışıklar söndü, sadece onun gülümsemesinin ışığı sokakları ve gönlümü aydınlattı. Gülümseyerek sımsıcak bir gülüş ile.

-Hayırlı akşamlar beyefendi

-Hayırlı akşamlar, gecenin bu saatinde yalnızsınız, benim gibi.

-Çok haklısınız beyefendi, isterseniz tanışalım daha rahat konuşuruz, ben Rüya.

O an inanın bu sımsıcak konuşması, gülümsemesi başımı döndürmüştü. Bende gülümseyerek.

-Bende Mehmet, tanıştığımıza memnun oldum.

-Bende memnun oldum.

Geçen zamanda yaşadığım acılar hafızamda kalan bütün ıstıraplar bir anda silinmiş, yok olmuştu. Ben

-Sizi böyle yalnızlığa iten ve beni yalnızlığımdan kurtaran sizi sokağa iterek beni mutluluğa götüren bu tanışmamıza vesile olan, sıkıntınızı öğrenmek istesem beni umarım yanlış anlamazsınız.

Bir an sustu. O geride her şeyi silen huzuru bana sunan gözlerindeki ışıltı ile bana baktı, beni sersemleten bu bakışının sersemliği ile yere düşmemek için koluna sarıldım. Bana

-Bu anlamlı rastlantıyı, pek çok duygusuzluk anaforuna Kapıldığım ve odamda tek başına oturur iken bir an nefes almak için çıktım. Dul bir bayanım, eşimi geçen yıl kaybettim

Derken gözünden iki damla yaş gecenin karanlığında parıldayarak yere damladı. Bende

-Çok üzgünüm…

-Yok, hayır bırakın bu klişe sözleri, alıştım ben bu onsuz yaşamayı. Artık yeni bir hayat kurmak için hayaller kurarken bir anda kendimi sizin yanınızda buldum.

Gülümsedim.

-Aslında bende dalgın yürürken sizi bir anda gördüm, yok hayır galiba ilk siz gördünüz ve gülümsediniz.

-N e önemi var ki, sen veya benim görmemin? Şu an yan yanayız önemli olanda bu değil mi?

-Evet haklısınız.

Dışarıya doğru dönük olmayan hislerim, dış dünya ya kendimi ifade edemeyen ben şimdi sözünde şefkat dolaşan sözler ile gönlümdeki kelimeleri hece hece dilimle karşımdakine dökebiliyordum. Ben

-İsterseniz şu karşı ki restoranda oturalım bir kahve, hayır hayır eğer akşam yemeği yemediniz ise bir yemek yiyelim, sizce bir mahsuru yok ise…

Oysa ben biraz önce akşam yemeğini yemiştim ve bir anda sanki acıktım. Bana

-Rica ederim buyurun

Derken restorana doğru ilerlerken arkamda iki el ellerimi sımsıkı tuttu.

-Sakın sesini çıkarma

Ben daha ne olduğunu anlamadan, arkamızda gelen taksiye beni bindirdiler. Rüya gayet sakin bende korku ve endişe vardı. Ben.

-Hayırdır ne istiyorsunuz bizden

Demeye kalmadan arkamda yediğim bir balyoz gibi yumruk ile bayıldım. Kaç saat sonra ayıktığımı bilmiyorum. Gözlerim bir yatakta açtığımda tavanda üstüme düşecek gibi duran koskocaman ışıldayan avizenin altında korku içinde gözlerimi açtım. Başım fena halde ağrıyordu. Yataktan doğruldum, etrafı göz gezdirmek için bakmaya çalıştım, başım dönüyordu. Gözlerimi kapadım başımı öne eğdim. Baş dönmem geçince gözlerimi açtım bulunduğum oda saraydan bir odaya benziyordu, tüm eşyalar sanki som altından yapılmış derken karşımda gülümseyen Rüya’yı gördüm. Kalkmaya çalıştım. Rüya

-Kendini zorlama düşerek bir yerini kıracaksın.

-Sen nasıl kaçtın onların elinden, yanıma geldin?

-Ben kaçmadım.

-Nasıl olur?

-Ben getirdim seni buraya.

Ben şaşkınlık ve hayretler içinde

-Se… Sen mi? Ama neden?

Duvara mıhlanarak kalan çivi gibi yatağın üstünde kaldım. Gecenin ayazında kalmış gibi tüm bedenim ve hislerim titremeye başladı. Şaşkınlığım ve hayretten yuttuğum küçük dilim yerine geldikten sonra.

-Neden beni bayıltarak buraya getirdin? Oysa seninle biz beraber…

-Evet, ne, hatıraların sokağında beraber gezerken, sıcak bir tebessüm mü arıyorduk? İçimizde bir çığ gibi büyüyen özlemlerimize hasretimize çare olacak bir çaremi arıyorduk?

-Sen şimdi neden böyle nefretle bakan gözlerinin ışığı altında bunları bana söylüyorsun? Yoksa?

-Sizinle bir anlığına kalbimle konuşurken hıçkıra hıçkıra omzunuzda ağlayacağımı sandınız galiba?

Ben şaşkınlık mı desem, her şeyi ortadan kesen bıçağın vücudumu parçalarcasına bu ağır sözlerinin samimiyetsizliğinin vefasızlık kokan atmosferinin zirve’sizliğinde kaybolduğuma mı yanayım bilemedim, öylesine aptal ve şaşkın halimle baş başa kaldım. Karşımda bana o nefret fışkıran gözlerle bakan Rüya, birkaç saat önce sımsıcak gülümseyen gözlerle bakan rüya bu muydu? Bilemiyorum! Ne söylenile bilinir bu anda şimdi?

Mutluluk mu?

Hüsran mı?

Zaman durmuş?

Ne olmuş ise olmuş?

Hiçlikler?

Bilinmezlik?

Cam kırığındaki parçaların kalbine saplanırken çıkardığı cam kırıklarının sesi ve sımsıcak akan kanın sıcaklığı! Seni sevmekle başladı mutluluğum demenin şimdi ne anlamı olurdu ki? Yüreğimde kopan kızılca kıyametin anaforunda saklanacak bir köşe arayan yüreğim, çırılçıplak ortada kalmıştı.

Yüreğindeki nefretin sesini duyuyor gibiydim. Hala anlaşılmaz bir gözle bana bakıyordu. Yüreğine saplanmış hançerin acısıyla sanki bana gülümsüyordu. Karşımda iki soluk nefes alacak ve beni bir an sonra terk edip gidecekmiş edası ile karşımdaydı, sanki.

Ben, sesim titrek bir şekilde.

-Oysa ben size güvenmiştim

-Bu hayatta kendinden başkasına güvenmeyeceksin.

-Peki, öyle olsun, şimdi beni ne yapacaksınız? Öldürecek misiniz?

Kahkaha atmaya başladı.

-Ben insan öldürecek birisine benziyor muyum?

-Bu saatten sonra sizden her şey beklenilir?

-Sizde çok ileriye gitmediniz mi?

-Ben mi?

-Evet, siz bu gördüğünüzün birde görünmeyen yüzü var? Çok çabuk karar veriyorsunuz!

-Bakın bu konuda biraz salaklık var bende!

-Salaklık demeyin de zaaf deyin.

-Şimdi ne yapacaksın? Bundan sonrasında hangi çılgınlığı yapacaksınız merak ediyorum!

-…

Mehmet Aluç

Ben Kalamadı Artık Bende

Boş gözlerin ihanetinle karşımda durur

Hayalin seninle beraber yüreğimi vurur

Ayrılıklar o yorgun gözlerinden okunur

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

Gönlüm ağlarken dinlemedin sen beni

Geri gittin döndün nasıl dinlerim seni

Yıktın parçaladın ezdin bu gövdemi yeni

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

Ayrılık ayrılık diye hep söylenirdin sen istedin

Dinlemedin gönlümü sen kendin çektin gittin

Gittin sen kendin bak işte sen pişmanlıkla geri geldin

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

Candan seven bir gönül ben isterim

Şimdi seni nasıl ben sevdiğimi söylerim

Viran olmuş gönlümle ben hala vefasızlığını yaşarım

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

İnsan asıl olan seven gönülden uzaklaşır mı?

Uzaklaşma dedim dinlemedin uzaklaşılana yaklaşılır mı?

Uzaklaşan gönül yıkan tekrar yar olur mu yüzüne bakılır mı?

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

Yoldaş gönül dostun olayım dedim sen ret ettin

Gönül meclisimde az gülümseyerek kal dedim dinlemedin

Çektin gittin hem kendini hem beni bende sende bitirdin

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

Kul Mehmet'im gönül meclisim inler durur dindiremem

Terk edip gideni gönül trenine bindiremem

Yâri alıp koynuma koymazsam bu gönlümü güldüremem

Ayırdın sen beni senden ben kalamadı artık bende

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-(Nöbetçi Şair)

Az dinlesen bu gönlümü

    Az dinlesen bu gönlümü neden şikâyet edersin

Neden hemen ayrılıktan yana olur yola düşersin

Hiç tahammülün kalmadı mı sabır için küsersin

Az dinle sen bu gönlümü dipsiz karanlık yola koşarsın

Bu gönül dinlemek içindir sana bir şeyler söyler neden duymazsın

İşit duy gör gönlün sevda katında neden oturmazsın

Gönül âleminden ayrılma sakın feryat edersin ayrı kalmazsın

İstediğin kadar kaç kurtulamazsın dönüş yine Gönül’edir anlamazsın

Az sabır etseydin gönlün sırrına vakıf olurdun neden bakmazsın

Bu gönül dinlemek içindir sana bir şeyler söyler neden duymazsın

Gizli gizli köşelerde ağlarsın sanma duyan olmaz gizli gizli ağlarsın

Kendin ettin kendin buldun çaresiz yolları çare yoluna çıkmazsın

Görmezsin hakkın gönül yolunu kendin muradına ermezsin

Gönül muhabbet deryasına merdivendir hiç çıkmaz erişemezsin

Bu gönül dinlemek içindir sana bir şeyler söyler neden duymazsın

Bu gönlü aşk ile dinler seversen gönüldeki karanlıklar siler

Örtme aç gönül perdeni sanma açınca el âlem sana güler

Kendi nefsin kör gözü ile bakma gönül gözü ile bak gülersin

Vuslat aşk ile uzak olsa da gönül onunla dirilir vuslatına erersin

Bu gönül dinlemek içindir sana bir şeyler söyler neden duymazsın

Aşk vakti ile dolu gönlüme az yaklaş gamdan kederden uzaklaş

Aşkın sevgi dolu bakışıyla sana ben her zaman olurum sırdaş

Günler uzar bazen sabah olmazsa gönlüm sana olur dost arkadaş

Nasipsiz ise beden ecele bekleriz sabırla kapısında aşkın feyziyle oluruz dildaş

Bu gönül dinlemek içindir sana bir şeyler söyler neden duymazsın

Kul Mehmet’im aşk ile gönlün engel perdelerini aç

Aşk Rahmandan kula armağan al aşkı ol kâmil insanlığa saç

Aşk gönlün dostudur canıdır ayırma gönlü dosttan candan yolma saç baş

Hicran kapısını açma yârin yüzüne aşkı tadarak varsın sana eğme sakın kaş

Bu gönül dinlemek içindir sana bir şeyler söyler neden duymazsın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gönül Gönüle Hem Sohbet Hem De Röportaj-4-monolog-

  

   Kul Mehmet: Şiirde her türlü ideolojiyi ve ideolojik sapmayı yazmak veya bunu dışında kalarak sadece okuyucuda estetik haz uyandıran şiirler mi yazmalıdır şair?

   Gecelerin Şairi: Şair veya yazar yazarken çoğu zaman bireysel yönü ağır basar ve bu yönde yazar. Çoğu zaman içinde duyduğu çağrışımlara uyarak, bireyselliğine bağlı kalarak yazar. Bazen de toplumsal ve okuyucuya hitap edecek bir yaklaşımla beraber, evrensel insan diline gönlüne fikrine düşüncesine hitap eden eserler dile getirir. Saf olan, duru olan şiir yazarken, yazma anlayışında her zaman estetik olan güzellik ön plana çıkarılarak yazılır.Sıkıcı bilgiden uzak, bir şey öğrenme çağrısı uyandıran ve şair kendi ideolojisi ile göze fazla batmadan, toplumsal ideolojinin güzelliğinden kaçmadan, şiirsel bir anlatımla yazmasında bir sakınca yoktur. Şiirde okuyucuya uyandırdığı düşsel imgelerle süsleyerek, okuyan insanın estetik duyarlılığını tiksindirtmeden, onu okşayarak doyurmayı amaç edinmek adına, ideolojinin fayda ve zararları ne ise onu da belirterek, kararı okuyucuya bırakmakta hiç bir sakınca görmüyorum. Şair anlaşılmaktan öte, duyurmak ve hissedilmesi adına şiirler ve yazar okuyucuya sunar, artık gerisi okuyucuya kalmıştır, bunun dışındaki hislerle yazmak ise okuyucuyu zincire vurarak, kendi fikrini aşılamak veya kendi ideolojisi ve düşüncesine zincirlemekten başka bir şey değildir, bu ise şairi yazarı batıran yok eden bir yazma şeklidir.

Kul Mehmet: Düşüncelerin aktarılmasında şiiri bir anlatım aracı olarak yetersiz görüyor musunuz?

   Gecelerin Şairi: Şiirde belirtilmek istenen duygu ve düşünceleri bir anlatım aracı olarak görmek için o eserin kolay, anlaşılır, şairin kendine has anlatımı ile abartıya kaçmadan küçük bir ek yorum içine ekleyerek, düşüncelerini anlatmada anlatım aracı olarak tabi ki görür ve bu onun en doğal hakkıdır.Güzel, lâtif, ince anlamlı, okuyucuya empoze etmeden kolayca anlaşılır sade bir anlatımla tabi ki düşüncelerini aktarmasına hiç bir sakınca yoktur. Şiir bir anlatım aracı olarak yazar için şair için en güzel düşüncelerini anlatım aracıdır. Anlayış ve anlatışta ki yol haritası hecelerin kelimelerin seçimi gönül'e hitap etme özelliği taşımalı ve  şair ve yazar bunu hiç bir zaman unutmamalıdır.

   Kul Mehmet: Teşekkürler ederim, okuyucuları aydınlatmak adına bu güzel röportaj için bana zaman ayırdığınız, sabırla dinleyerek cevap verdiğiniz için. Size iyi çalışmalar dilerim kardeşim.

   

   Gecelerin Şairi: Bana bu imkânı ve olanağı verdiğiniz ve okuyucularımla gönül gönül'e buluşma imkânı verdiğiniz için, ayrıca gönlümden geçenleri kaleme aldığınız için asıl ben teşekkürler ederim, sabırla bizi okuyan değerli gönlü güzel okuyuculara selamlar ve sevgilerimi sunuyorum, cümleten Allah'a emanet olun kardeşlerim.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

 Monolog: Bir kişinin tek başına kendisi ile konuşması demektir.