Yolların Sanma Kimsesi Yok

Ey melun kimsesiz, yolların sanma kimsesi yok

Bu yolları kendi gönlün gibi tenha sanma

Cihanın nimetini yok sayıp yola sahip çıkanlar çok

Aman hep böyle bilerek sen kendini yakma

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Dönüp dönüp etrafa bakıp yanılma

Kendi rengini sarartan çıkar alçalma

Çalarsın sessizce duyulmaz sen sanma

Düzgün yolda gidene karışma buna alışma

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Takma bela zincirini gönlüne kurtulamazsın

Düşersin bir gün derde derman bulamazsın

Derdi boş ver yanına varacak insan bulamazsın

Rüsva eden rüsva olur şimdi sen bunu da anlamazsın

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Kim abad olmuş nefreti zikrederken

Hiç yorulur mu gece gündüz Allah diyen

Hiç zarar gelir mi iman ile gezen helal lokma yiyenden

Kim sefa sürdü yol kesen gönül yıkan bu âlemde

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Konuşurken sen sakat etme sen dilleri

Halin güzel iken sakat etme sen halleri

Güzel haber var iken gönderme kötü haberleri

Neşe içinde yaşarken gönder sen neşeleri

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Bak gör her şey kendi neşesi ile çağlar

Çiçekler mor mor açmış ne güzel kokuyor bağlar

Çiçeklerin kokusu ile bayram eder insanlarla çocuklar

Bak mezarlara bir zaman sağlardı şimdi öldü onlar

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Taş yumuşak taştan katıdır senin gönlün

Hiç taş gibi gönlüne elin değmez mi bilmez misin yönün

Yok mudur sende gönül titremesi sessize mi aldın söndün

Susma söyle şimdiye kadar yıktın mutlu bir gün mü gördün

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Ölenlere bak yemyeşil sarılmış kökleri ile sarmaşıklara

Bak gör mezar gönlünde öyle fazla gitme uzaklara

At gönlündeki taşları açık kalsın yaran anlarsın yarayı bir ara

Sen yeter ki az gülümse korkma deme ki bu yarayı kim sara

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Kul Mehmet'im seyreyle sen bu âlemi

Rahmanın izi her yerde yaz bırakma sen kalemi

Rahman gönül yıkmaya mı gönderdi bu kimin söylemi

 Dinle tut bu sözleri ey kul ey bu dünyanın âdemi

Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-( Nöbetçi Şair)