Mevlana'dan Sözler

"Aşk, ne de güzel bir günahtır ki, Ona tövbe etmek kafirliktir.

O, öyle bir günahtır ki, ne arkasında kaçıp kurtulacak bir yol vardır,

 Ne de önünde oturup dinlenecek bir durak var.'' 

Mevlana

Secde ile tefekkürün ortasına

Sema'da yıldızlar benimle secdede gülümserken kâinata

Engerek yılanı gibi Şeytan dolaşır damarda besmelesiz

Dilimde dökülürken besmele erir lain şeytan kalır nefessiz

Secde ile tefekkürün ortasına gönlüm sıyırmadı aklım balata

Kanata kanata acılardan izler bırakmıştı çaresiz kibir

Ağlatırdı hasret şükür ‘üzlük gönlümü durmadan ikide bir

Vardı huzura gönlüm dilinde düşmez artık Rahman ile zikir

Secde ile tefekkürün ortasına gönlüm sıyırmadı aklım balata

Düşsüz’lüğe götüren düşlerim çekin gidin sizden sıkıldım

Uçuruma götüren sizler terk ederken, nurlar içinde kendim buldum

Kul Mehmet’im etrafıma baktım baktım o anda secde de rahman ile oldum

Secde ile tefekkürün ortasına gönlüm sıyırmadı aklım balata

Mehmet Aluç

Eriştin Hayatın Sırrına

Takıldım kaderin rüzgârına giderim peşinde

Garip bir kulum Rahman yoluna döndüm yönüm

Bilinmezden sandalımı kırdım oturdum yolum çevirirken

Koştum karşımda kaderim gülümserken

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Gönlümdeki feryadı saldım semaya

Rahman kurtardı son demde

Rabbin merhameti ile başladı sarmaya

O an huzurla doldum Rahman huzurunda kalmayla

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Nedir ey gönlüm sendeki kibir

Ne olurdu bir gün Rahman huzurunda çekseydin zikir

Neydi seni yolunda alıp götüren fikirsiz fikir

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Gönül sineni eyledin kendine mezar

Yeterince kazdığın kadar sen azar azar

Yine evdesin mutlusun günlerden de Pazar

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Allah kulunu yalnız bırakmaz her şeye kadirdir

Artık bu fikirsiz ‘ligi Rahman izniyle sonlandır

Belki de yolun sonunda varmadan bu son demdir

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Eksik gönlün yarısını buldurttu Rahman

Lain şeytan musallat oldu bana bir an

Yüce Rahman yanımda duruyormuş bak her an

Sevin gönlüm eriştin hayatın sırrına durma gülümse o zaman

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Kul Mehmet’im Rahman gönlüme dokundu, yani

Rahman peşinde gitmeyenler nerede hani

Rahman verir şükürle kazandığın harca gani gani

Sevin gönlüm eriştin hayatın sırrına durma gülümse o zaman

Rahman huzurunda gönlüm yolumu buldum dirilirken

Mehmet Aluç

Merhamet'lerini İdam Etmişler-Öykü-

---

	Gece, sabaha doğru ezan ile nura bürünmüştü gerçi gökyüzü her zaman nurluydu, ezan okununca sanki daha nurlu oluyordu. Âlemin sırrına davet vardı, gönlü merhametle okşayan gülümseten, kırgın gönülleri barıştıran suskun sözlere çırpınarak yalnız ıpıssız kalan gönüllere, derman olan ezan ve Rahmana secde ile teslimiyetle, özgürlüğe çağrı vardı, ezan ile göz yüzünde dağıtılırken nasibini alanlara sürur(sevinç) dağıtıyordu. Can denilen gönül kuşu ile huşu içinde sabah namazını kıldıktan sonra, odun ateşinde demlenen çayı aldı, kırık dökük olmayan masasının başına geçti, ufak ufak yudumlamaya başladı. İçinden --Çok şükür yarabbim. Dedikten sonra, eline Kuranı kerimi alarak okumaya başladı. Okuduktan sonra duasını yaptı, soğuyan çayından bir yudum daha aldı. Bir anda tevekkül ’süz şükür ’süz geçen günleri aklına geldi, gözünden iki damla soğuk yaş masaya damladı. Birden yürekten irkilerek -Suphanallah dedi. Bardağında biten çayı doldurduktan dışarıda gelen kalabalık insanların sesi ile irkildi, pencerenin perdesini kaldırarak dışarıya baktı. Karşı apartmanın kapısı önünde, hararetli tartışarak gönüllerinde taht kurmuş oturan, şeytanın yardımı ile bir birlerini döven iki insanı ve seyirci kalan kalabalığı gördü. Onca kalabalık olan insanlar, sadece kavgayı seyir ediyor kendi aralarında neler olup bittiğini anlamaya çalışırken, onları ayırmanın telaşına düşmüyorlardı. Allah ile olmayanın, hür ve aklının salim sağlamda olamayacağını, şeytanın musallat edeceği gerçeğini görünce hemen sokağa fırladı, kavga edenler karşı komşu Ramazan bey ve Nusret amca idi, ellerinde sopalarla birbirlerine saldırarak kavga ediyorlardı. Ya Allah bismillah diyerek araya girdi, Avazı çıktığı kadar. -Allahu Ekber. Diyerek bağırdı. Kalabalık ve kavga eden Ramazan Bey ve Nusret amca bu nara karşısında oldukları yerde çivilenerek kaldılar. Şaşkın ve hayret içinde kalan Yusuf -Ey komşularım, neden kavga ediyorsunuz? Ey kalabalık komşularım, neden müdahale ederek ayırmıyorsunuz komşularınızı? Ses yoktu, herkes Yusuf’a bakıyordu. Yusuf -Neden kavga ederek, gönüllerinizi kırıyorsunuz ey komşularım? Allah ile Resul ile iman ile İhlas ile olsaydınız, Allah ve Resulünün komşu hakkındaki söylediklerini hatırlar hayâ ederdiniz. Zulmü, neden kendinize reva görüyorsunuz? Herkes, utanarak başını öne eğdi. Kavga edenlerin elindeki sopalar yere düştü. Tıngırtısı sokağı kapladı. -Bu derbeder halinize bakın duyun, bülbüller ağlıyor, neden içimizde yoktur tevekkül, bir anlık ok ile hayatına son verilen bu hayatı canı, kavga ile geçirmenin pişmanlığını yaşayacağınız o mezarda neden o mezarı nur ile gülümseme ile birbirinizi severek doldurmuyoruz, bana söyler misiniz canım komşularım? Bakın kâinata kimin için yaratıldı? Siz kavga edenler yarın elinizde alınacak olan dünya malı peşinde koşanlar için mi, gönülleri gülümsetmek için mi? Ses yoktu hiç kimsede. Kirpikleri ıslatan bu konuşma, herkesi yüreğinden vurmuştu. Nusret Amca’nın yanına yaklaştı, öne eğik başını eli ile kaldırarak. -Söyler misiniz, şu anda başını secde ile rahmanın huzurunda eğik olması gerekirken, neden böylesine bir günaha ve şeytana uyarak eğiyorsunuz? Söyle Nusret amca, derdiniz nedir söyler misin? Uzun süre sessiz kalan Nusret amca, titreyen mahcup sesi ile. -Şey… Evladım, pek önemli değil de… -Nusret amca, ben gelmesem kim bilir neler olacaktı, nasıl önemli değil diyorsun? -Şey evladım, komşum Ramazan evde çok gürültü yapıyor, çocukları yaramaz, sabahın erken saatinde ağlayarak bizi rahatsız ediyor. Bu sözden sonra kalabalıkta homurdanmalar başladı. -Evet, çok halı ramazan amca, bizlerde rahatsız oluyoruz. -Evet haklı. -Dün sabah eşim işe uğurlarken ta dördüncü kata kadar geliyordu bağırtıları. -Yok, yok komşu, bunlar komşularına hiç saygısı yok ayrıca çocuklarına terbiyede vermiyorlar. Yusuf -Komşularım canlarım, hep bir ağızdan konuşmayalım, Birde Ramazan kardeşimize soralım. Ramazan gözlerinde akan yaşları sildikten sonra. -Komşularım buraya taşınalı bir ay oldu, hiç kapımı çalanınız oldu mu? Hayır, söyler misiniz? Bu dünyada sağlıktan daha güzel ne vardır? Kalabalık sustu. Kimisi -Şimdi ne alakası var? -Saçmalamaya başladı, hem daha yeni geldiniz müsait olunca bir gün gelirdik. -Yok, yok komşu herhâlde evine giderken hoş geldin diye elimiz dolu gitmedik o nedenle mi? Yusuf -Devam et ramazan kardeşim -Buyurun evime gelin size durumu izah edeyim. Homurdanmalar başlayınca Yusuf -Haydi, komşular boş konuşmayın da buyurun Ramazan kardeşimin evine gidelim ve kavganın sebebini öğrenelim ve buna bir son verelim. Hep birlikte odaya girdiler. Ramazan -Buyurun arka odada yatan hasta lösemili her ağrısında feryat ederek sizi rahatsız eden kızımın yanına geçelim. Odadaki kalabalık bir” hasta lösemili her ağrısında feryat ederek sizi rahatsız eden kızımın “ anda bu sözü duydukları anda buza kesildi. Herkes zemheri ayazında dışarıda kalmış gibi donmuş kalmıştı. -Baş dönmesi kalbine giren sancılarla yavrum sizi rahatsız ediyor biliyorum, âmâ elimden ne gelir, maddi dururum da yok… Bu nedenle bu değiştirdiğim beşinci evim… Söyleyin en yapayım. Gözlerinde akan yaşlar ile yere yığılan Ramazanı, Yusuf kucaklayarak kanepenin üzerine oturttu. Komşuların gözlerinde yaş mahcup dut yemiş bülbül gibi susmuş başları önde içeride yatan saçları acıların kederi ile dağınık, acının korkusu ile yatan altı yaşlarındaki kız çocuğuna bakmaktan utanmanın pişmanlığını yaşıyordu. Yusuf birden. -Eyvah size eyvah bana, haydi okuyorum il dışında bugün geldim ben bekârım diye gidemedim ya sizler ya sizler ya sizler ne oldu bir aydır yeni taşınan komşuya ziyarete gelmiyor, hallerini sormadan… Gözlerinde akan gözyaşı ve hıçkırık ve kız çocuğunun acıklı hali konuşmasına izin vermedi. Kalktı kız çocuğunun yattığı odaya doğru yürüdü, vücudunda yaralar vardı, gönlüne bunu bilememenin küslüğü ile içinde kızarak yanına yaklaştı. Kız çocuğu kendisine yaklaşan Yusuf’u görünce gülümsedi. Gözlerinde damlayan yaşlar o anda çağlayan ırmağa döndü. Yaklaştı yanına oturdu, gözlerindeki yaşları silerek. -Senin adın nedir güzel kızım. Kız çocuğu gülümseyerek -Nilüfer amcacığım, hem sen neden ağlıyorsun? Şeninde mi, benim gibi ağrıların var amca. Benim kalbime her sabah ağrı giriyor biliyor musun amca. Odada buluna tüm komşuların dizlerindeki derman ve bağ çözülerek, yere diz çökerek yığılmalarına sebep oldu. Yusuf -Yok, kızım, biraz önce yüzümü yıkadım onda yaşlı kalmıştır. -Hem biliyor musun amca, babamda bazen yanına gelirken ağlıyor, gözlerim kapalı ama uyumuyorum hep görüyorum o damı yanıma gelirken yüzünü yıkıyor? Hıçkırıklara boğulan Yusuf -E…Ev… Evet, kızım, babalar yüzlerini bazen yıkar çocuklarının yanına gelirken, bazıları da benim gibi gözyaşı ile yıkar. -Neden ama sizin evde su akmıyor mu amca, bizde su var amca, sen bundan sonra gel elini yüzünü bizde yıka ağlama. Ben seni çok sevdim neden mi? -N…Neden? -Çünkü şimdiye kadar yanıma anne ve babamdan başkası gelmemişti de ondan ya… Yusuf sımsıkı hıçkırıkların eşliğinde Nilüfere sarılarak ağlamaya devam etti. Sanki yarasına peygamber çiçeği sarılmışta onun kokusunu ciğerlerine çekiyordu. Komşular şu anda şafağın karanlığında merhametlerini idam etmiş, merhametsiz kalmış gibi mahcup gözlerinde yaşlar ile sessizce konuşulanları dinliyorlardı. Biraz önce kavga anında yüreklerindeki hırs alevi sönmüş Nilüfer ve ramazanın perişan halini ve onlara yardım etmemenin hallerini soramamanın ateşi ile yürekleri kor alev yanıyordu. Şeytana uyarak kavgayı ayırmamanın seyirci kalmanın eyvah’ı sarmış yakıyordu sessiz sessiz. Yürekten tövbe ederek hallerini yüce Rahmana içlerinde arz ederken, Nusret amca Komşusu Ramazanın eline abanarak öpmeye çalışırken, Ramazan müdahale etti. Nusret amca -Evladım kusuruma bakma, hakkını helal et bağışla beni ne olursun, şeytana uydum… Ramazan -Estağfurullah amca, bak ismini daha bilmiyorum… -Nusret evladım Nusret. Başları önlerinde eğik olan komşular başlarını kaldırarak hep bir ağızda mahcup bir ses ile -Bizleri de bağışla… -Estağfurullah, bağışlamak Allah’a mahsus, ben kırgınlığımı unuttum bilene. Nilüfer babasına bağırarak -Babacığım babacığım, bu amcanın evinde su yokmuş Sözünü bitirmeden öksürük ile ağzında gelen kan ile nilüfer son nefesini, Yusuf’un kucağında gülümseyerek Allah’a teslim etti. Yusuf - İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi Raciûn diyerek, hıçkırıklarla devam etti ve tabi komşularda… Nilüfer hayata gözlerini yumarken oda içinde bulunanlar şafağın karanlığında vicdan ve merhametini idam edenlerin yüreğinde merhamet yeniden yaşamaya başlıyordu. Mehmet Aluç

  

Selam ve dua ile..

Haydi, kaçma ne olur yaklaş

---

	İmansız yaşamak yarar sağlamaz ömre Bak düşüyor gökyüzünde son cemre Hayat giderken son deme ilerde var aman mezar çevirme Haydi, kaçma ne olur yaklaş Kuran’a Resul’e imana, gezme avare Ciğerparem imansız gönül deryada çağlamaz İman ile olan dünya ve ahirette ağlamaz Serseri gönül ile gezmez yürek dağlamaz Haydi, kaçma ne olur yaklaş Kuran’a Resul’e imana, gezme avare İman ile her mevsimde hayat güzeldir Bizim için gönderilen mükemmel bir güzellikdir Günahların sana özel tövbe kapısı herkesedir Haydi, kaçma ne olur yaklaş Kuran’a Resul’e imana, gezme avare Boş avare işlerle uğraştık sonrasında yattık Sabah kalktık diz boyu günaha battık Dedik şeytana çatak şeytan uzaklaşmış tek başına kaldık Rahmanı unuttuk tövbe kapısına varamadık battıkça battık Haydi, kaçma ne olur yaklaş Kuran’a Resul’e imana, gezme avare Kul Mehmet’im iman bekliyor ömür bitiyor geç kalma artık Gün geçtikçe imansız dünyada battıkça toptan battık Boş avare işlerle uğraştık sonrasında yan gelip yattık Elin oğlu teknoloji ile uyutuyor anlamadık Elimizde cep telefonları ile yalnız kaldık Haydi, kaçma ne olur yaklaş Kuran’a Resul’e imana, gezme avare Mehmet Aluç

Selam ve dua ile..

Yaklaş kul Allah’a

---

	Hayat dediğin bühtandan uzak yaşamak Gönlü imanla gusl eylemektir Habis urlardan uzağa kaçarak Rahmana sığınmaktır Ne şükür ne niyaz ne namazdan uzak olan gönlü Onunla ödüllenmektir Zulmü reva görme Yaklaş kul Allaha Kuran’a Resule imana yaklaş Matem ile süsleme gönlünü Yaprak dökümü ile dökme güzellikleri Kumbiiznillah ile doğrul İslam’ın gerçek emirlerini oku okut özelliklerini Matem yerine nur dolsun gönlün ile âlem Sende ol Allah’ın sevdiği kulu Zulmü reva görme Yaklaş kul Allaha Kuran’a Resule imana yaklaş Allah’ın ipi çok sağlam kopmaz çeliktendir Allah şah damarımızdan daha yakındır Fazla dünya malı arzusu ile doldurma kasa ile gönlünü Son sabahta uyanmaz bakarsın gönül Gidecek olanla git gitmeyecek olanla uğraşma Zulmü reva görme Yaklaş kul Allaha Kuran’a Resule imana yaklaş Mehmet Aluç Kumbiiznillah: Allah’ın izniyle kalk

0  

Selam ve dua ile..

Daha Daha Sonrasında

---

	Allah’a bağlanırsan kul sonra insan ve adam olursun Sonrasında kendin için güzel olanı yaparsın güzellik kokarsın Sonrasında insanlara güzelliğini saçmak için uğraşırsın Daha sonrasında insanlık için güzel uğraş içinde olursun Daha daha sonrasında kendine iyi bakarsın iyi olursun Ondan sonrasında insanlara iyi bakarsın iyi görünürsün Daha daha… Sonrasında kendine eziyet etmeden güzellikle yaşarsın Daha……. Sonrasında güzelliği yaşamayanların güzel yaşaması için çabalarsın Bu uğrayışların neticesinde Salih amel işleyerek Allah ve Resulüne ulaşırsın Cennette saraylar köşkler alırsın tek başına oturmak istemezsin E nemi olur kazandığın amellerin sevabını herkese dağıtırsın Tüm insanlarla cennette yaşarsın Bu kadar kolay ve bir o kadarda zor ama istersen Allah’ın izni ile çok kolay Seç beğen yaşa Sen o zaman olursun paşa İstediğin güzelliği yaşa Ya da yaşamazsan yapmazsan Kaçarsın günahlarından pişmanlıklarından dörtnala koşa koşa Mehmet Aluç [/

  

Selam ve dua ile..

Herkes Olmaz Adam Ve Hür

Kuran ezber etmek için olunur hafız

Küfür etmek yıkmak için olunmaz hafız

Ağzında doğru söz çıkmaz çıkarmaz ki cımbız

Gece gündüz yalan dolanla yaptığın sinek gibi vız vız

Adam ol adam gerçi herkes olmaz adam ve hür

Az hafi oku yani sessiz nefretini kinini

Adam olmadan yitirmişsin benliğini

Hal ehli olmadan bitirmişsin gönülde güzelliğini

Haset ile bir gün çatlayacaksın göreceksin ebeninkini

Adam ol adam gerçi herkes olmaz adam ve hür

Haslet insan için vuslat âşık içindir

Asilik söyler misin kimin içindir kimdedir

Haşr olduğun gün saklanacak yerin var mıdır?

Hayr yapmadın ki orada az gülümseyesin yerin dar mıdır?

E artık etme sen artık hayret ektiğin biçersin ateş içinde güzel midir?

Adam ol adam gerçi herkes olmaz adam ve hür

Mehmet Aluç

Olacak çok yazık

---

	Hüsnü zan ile olma ey gönül Ömrüne olur yazık Gönlüne o saplanan bir kazık Yediğin yemektir eskiler der azık İnan sana olacak çok yazık Basiret her insanda kolay bulunmaz Gezdiğin yere baksana bataklık sazlık Çek bir besmele gönlüm yoksa yazık Gönlüne o saplanan bir kazık İnan sana olacak çok yazık Beşersin bazen şaşarsın Tövbe var ne dursun geri kalırsın Cürmün kabul etmez kendin en sanırsın Besmele ile tövbe ile gönlü gusül eyle temizlenirsin İnan sana olacak çok yazık Kul Mehmet uyan sabah ezanında Cennetten bir an var sabahın vicdanında Merhamette dolar gönlüne aynı zamanda Besmele ile tövbe ile gönlü gusül eyle temizlenirsin İnan sana olacak çok yazık Mehmet Aluç

  

Selam ve dua ile..

Yıkılır Bu Gönül

Yıkılır bu gönül yârim sensiz vicdanında

Sevgilim gönlüme üzülürken dokunsaydın

Sen koyma önüme engel çektirme yar sızıyı

Gittiğin yol yanlış ne olur dön yârim sen gel

Sev beni ne olur olma bana yabancı el

Kirpik ıslanmasın yârim yıkılır bu gönül

 Hasreti bana layık görme yar beni ezme

Kim sever seni yârim benim gibi sen üzme

Merhamet dokunsun gönlüne yar bensiz gezme

Kirpik ıslanmasın yârim yıkılır bu gönül

 Sevgin bana bu dünyada bulunmaz ödül

Ben sensiz kalırım bakarım melül melül

Kul Mehmet gönül bahçende öten bülbül

Kirpik ıslanmasın yârim yıkılır bu gönül

Mehmet Aluç

Rahman önünde eğil ol özgür

Rahmanın keremini lütfunu… Düşünerek edelim tevekkül Rahman ile olunca cümle işler olur kolay olamaz müşkül Gönüller toplansın Rahmanın etrafında kazan yeni teşekkül Güvenme gücüne kuvvetine, Zamanı gelince yok olur sanma kendini herkül Can dediğin bugün var yarın yok, Bir anlık ecel ile yok olan Haydi, durmayalım tevekkül edelim, Ne büyüktür Rahman suphanallah Dökülür damla damla ağlarken ihlasla tövbe ile cümle günah Uç kanatlı böcekler gibi tövbe kapısına, Sonrasında koş var Resul kapısına kavuşturur Rahman Onca beden sağlığına şükür et onca ter akmasın boşa, İman ile koş Tevekküle İman kapında gönlünde beklemez kapısın geç açmaya, Ömür solar aniden bir ok ile gidersin Gönlündeki iman üstünü örtme nefis şeytan dünya malı ile sen, Yanılırsın rezil rüsva olursun sanma gülersin Gel gönlüm koşalım Rahmana secde ile gürül gürül Akla zarar fikirsizlik kapısında beklemek imansızlık ile yok olmak Ne büyüktür Rahman Ne büyüktür keremi sonsuz Suphanallah Döker açtığı tövbe kapısı ile kulun günahını Kerim olan yüce Allah Bir bilsen durmazsın nefis şeytan kapısında ah bir bilsen ey kul Eyleme gönlünü kendine nefisle şeytanla mezar İman sarayında gez dolaş al gönlüne azar azar Dünyada değil ölünce girilir mezara Kalu belada ki akdine sadık ol haydi amil İman ile kul elbet olur kâmil Kıymet ver kullara ol kadri kıymet bilen, Rahmandır kuluna değer veren kadri cemil Bak kâinata Rahmet yağıyor nur nur Rahman Batındır dünya aklı anlaşılmaz ey kul Bahtı soldurur nefis şeytan imansızlık imandır sana okul Gönlündeki kabullenemediğin sızıya son ver imanla ey kul ol makul Dokunsun sana merhamet bırak kapatma kapını Vicdan ile donat yapısını Açılsın gönül gözü Yakar imansızlığın közü İman gönülde oku sen cüz cüz Olsun Rahman Resul yanında bakılacak sende yüz Lain iblis önünde eğilme Seni yaratan o değil Rahman önünde eğil Ezilme Rahman önünde eğil ol özgür Mehmet Aluç Batın: Allahü Teâlâ’nın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). His (duyu) organları ile hissedilemiyen, hayâl gücü ile hayâl edilemeyen, akıl ile anlaşılamayan. Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki: Allahü Teâlâ Bâtındır. (Hadîd sûresi: 3) Teşekkül: Belli bir varlık ve biçim kazanma, kurulma, örgüt Amil: İslâmiyet’in emirlerini yapıp, yasaklarından sakınan Kadri: Değer, kıymet, onurla ilgili

  

Gönlümüzü kaplasın

İman ile olsun zikrimiz açalım kapalı olan tüm fikri

Sinesini ezerken iman ile gururu kibri

Dilimizde düşürmeyelim Allah diyerek zikri

Gönlümüzü kaplasın merhametin imanın alın teri

Gönül sanki karanlık mezar yoktur gülüşü

 Karanlığı silmek için yatmak gerekir iman deryasında

Nazar değmesin gülüşlere gönül hanesinde kalınca

Gönlümüzü kaplasın merhametin imanın alın teri

Almayınca kalmayınca gönülle,

Gamzeli gülüş ile imanın gönlünün ortasında

Kaplar etrafını gurur denen o zalim lain kibir bakışı kapısında

Kayar ayak ile ömür feryat eder kâbus çukurunun tam başında

Gönlümüzü kaplasın merhametin imanın alın teri

Zihne düşmüş imansızlığın dinmeyen feryadın kor alev bakışı

Üstüne örtülmüş kabullenememenin ateist kör yapısı

Yok, olsun gitsin feryat kor alev bakış,

Ruhsal bozukluğun başı ateistlik, aç imanın kapısı

Gönlümüzü kaplasın merhametin imanın alın teri

Gönülde taşı imanı, kor alev har ile yanan eksikliği hissedilen, reddeden

Kahır dolu utanmadan birde “bilgi, bilgelik” diye adlandırılan Felsefeyi

Gerçekliği inanç yoluyla açıklamayı kabul etmeyen

Felsefi düşünce akımı olan ateistliği felsefe diyen kabul eden

Utanmaz fikirli düşünce akımlarını yıkalım imanın merhameti ile

Gönlümüzü kaplasın merhametin imanın alın teri

Mehmet Aluç

Çok Dardayım

Alaz mı beni yakan zordayım

Gözlerindeki ayrılık mı var ben kordayım

Çağırıp gelseydin yar oradaydım

Koş gel bana ben çok dardayım

Gittiğin yerdeyim kaldım ortadayım

Bakışında mahrum kaldım uçurumlardayım

Dikenlerin battı sözlerin ihanet demindeyim

Koş gel bana ben çok dardayım

Söylemedin bana nedir senin yar tasan

Ayrılığa ben değil sendin hemen koşan

Ayrılık hasreti yüreğimi kor alev yakan

Koş gel bana ben çok dardayım

Korkarım ikimizin gönlü birden solacak

Yarınlarımız bize bakarken yok olacak

Kul Mehmet’im bakışlarıma hasret dolacak

Koş gel bana ben çok dardayım

Mehmet Aluç