Geliyor On Bir Ayın Sultanı Ramazan

Yaklaşıyor Ramazan Mutluluğa az kalmıştır

Rahman on bir ayın sultanı diye seçmiştir

Rahmetellil âlemini Rahman biz kullarına göndermiştir

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Haydi, gelmeden hissedelim Rahmeti merhameti

Karşılayalım Rahmeti bereketi ile gönlü gülümseteni

Yardıma muhtaca el uzattıran on bir ayın sultanı

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Melekler nur nur Kur’an ile iner kula gülümser

Merhameti ile can verir cümle gönüllerde eser

Cümle kullar bir anda onunla herkese gülümser

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Nur Ramazan gönüllere imanı nur nur yazar

Merhameti gönüllere kazır cümle kul hazır

Merhametle imanla gönüller coşar fokur fokur

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

O gün gezen vızır vızır şeytana vurulur zincir

On bir ayın sultanıdır gönüllere paylaşmaya panzehir

Nur ile dolar evler sokaklar gönüller ile şehir

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Gönüllere yoldur on bir ayın sultanı Ramazan

İzan ile açılır idrakimiz hepimiz cümle kul kardeşimiz

İmandır ortak geleceğimiz gönüller olur tertemiz

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Âlem nur nur kokar müminler Ramazanla imana doyar

Nefret kini bir anda âlem de gönüllerde Ramazan soyar

Müslümana kin kusan basın anında döner sahteliğiyle gülümser

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Bir hayalden bir âlemden ötesidir on bir ayın sultanı

Rahman’ın Kur’an Gül Resul ile kurulmuştur divanı

Sonsuz sevap kula gülümser okunurken akşam ezanı

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Gelişinin yankısı bereketi ile gelir ötelerden

Âlemler gönüller canlanır bakarsın birden

Tadına doyum olmaz gönüllerde doymaz ona gülümserken

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Bir anda nefret kin silinir

İman merhamet fakirin hali bilinir

Kardeşlik için bir anda bir araya gelinir

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Şimdi gönüller olsa da çetin

Nur Ramazan ile gönüller olur metin

Ateşten bakışlar sözler olur serin

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Kul Mehmet’im şer ile olan âlem nur ile dolar

Müminler sevinçle on bir ayın sultanına Kur’an’a koşar

Sahte basın sahteliği ile bilinir suratına bakılmaz kul kaçar

Nur ile sultan ile gülümsemeye az kalmıştır

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

İman İle Olduk-2-

İmandan döndüm deme neyleyim

Rahman kapısı açık daha ne söyleyim

Gelin iman ile hep gülelim

Rahmanı hep bir bilelim

Gül Kokan Resule gidelim

İmansız zalim olan dünya ahirette iniler

İmansız zalim nefsi için dünya alemi yedi

Doymadı gönülleri yıktı gülmedi

Ateşe ile olduk yeter dedi

Yetmez artık sana az ateş sürekli lazım

Rahmanı hep bir bilelim

Gül Kokan Resule gidelim

İman ile cümle gönül kapıları açıla

Nurlar semada meleklerle saçıla

İman ile olan olmaz ukala

İman olan mümin gezer vicdanla

Secdeye varır merhametle heyecanla

Rahmanı hep bir bilelim

Gül Kokan Resule gidelim

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

İman İle Olduk-1-

İman için dünyadan el çektik

Ahiret yurdu için çalıştık

Göz yaşını sildik

Merhamet ile olduk

Rahman peşinde olduk

Gerisini boş verdik

Namaz ile meşgul olduk

Âlemi inşa etmeye çalıştık

Nefret ile olanları merhamete davet ettik

Gelene buyur dedik

Gelmeyen güle güle dedik

İman ile güldük

İman ile yol aldık

İmansız solduk

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Kul sana işte namaz-1-

Kul sana işte namaz

Kul işte sana zaman

Giden zaman alınmaz

İmansız zalim olan bağışlanmaz

İmansız gerçeği kul algılayamaz

İmansızlığını imansız açıklayamaz

Beş vakit namaza koşmaz

İmansız zalim olan bağışlanmaz

İmansız ömür hesaplanmaz boştur

Gerçi yanlış bilenler çoktur

Rahmana koşan müminler ne hoştur

İmansız zalim olan bağışlanmaz

İyi amel ölümden başkası boştur

Kul nefis şeytan peşinde koşman boştur

İman ile ömrünü secde de coştur

İmansız zalim olan bağışlanmaz

Kur’an Gül kokulu Resul ile olmak ne hoştur

İman olmadan kâinat gönüller okunmaz

İmansız ne kendisini ne Rahmanı tanımaz

İmansız zalim olan bağışlanmaz

Kul Mehmet’im giden zaman geri alınamaz

Mümin kula yakışır ne güzel nurlu namaz

Ol Rahman ile secdede geçiyor bak zaman

İmansız zalim olan bağışlanmaz

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Merhametinle Mutluluk Saçarım

Neylerim sensiz ben Rabbim naçarım

Sana gelmezsem kime ben kaçarım

Nefis şeytan yıkar gönlüm bakarım

Sana geldim Rabbim ben gözyaşımla

Merhametinle mutluluk saçarım

Etrafıma merhametle bakarım

Kuran Gül Resul yoluna koşarım

Ey nefis şeytan nereye kaçarsın

Sana geldim Rabbim ben gözyaşımla

Merhametinle mutluluk saçarım

Kalmasa da giyinecek bir fistan

İmanı giyerim ben olur destan

Nur iman yolunda mümindir koşan

Sana geldim Rabbim gözyaşımla

Merhametinle mutluluk saçarım

Ne çok uyursun sen yeter ey nefsim

Alalım abdesti haydi ne durursun

Secdeye varalım olalım masum

Sana geldim Rabbim ben gözyaşımla

Merhametinle mutluluk saçarım

Kul Mehmet’im imanla olsun huyun

İmanla iç sen tatlı olsun suyun

Nurlarla dolsun gönül ömür kuyun

Sana geldim Rabbim ben gözyaşımla

Merhametinle mutluluk saçarım

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Merhameti Yaşatanlar Yaşayanlar Kıtaları Gönülleri Fetih Etti

İnsan tanıdığı ve bildiği alıştığı bir insan veya dostu gönül verdiği birisine alışır ve gittiğinde üzülür, hayatında gözü önünde anında bir boşluk alışkanlığın hasretini yaşar ve üzülür, ama gel gör ki gönlümüzde olan merhameti nefret ile değiştir iken bu üzüntüyü ve boşluğu hiç hissetmeyiz ne de hasretini yaşarız! Bazen yarım yamalak merhameti unutmuş iken hatırlasak ta, yarın bu nefret kin ile bir şey olmayacağı aşikâr olsa da neden bu nefret ile gezeriz anlamak mümkün değil! Sanki önümüze vaz geçmemek için sözleşme yapmış gibi geri dönüşünde ölüm varmışçasına uzaklaştıkça uzaklaşır, geri dönmenin erdemliğini ile baş başa olmayız.

Dağılmış paramparça olmuş kapkara düşüncelerin karanlığında yaşamayı göze alır, huzurlu mutlu olmanın kapısını kapatırız, muamma, çözen varsa çözsün, anlayan var ise anlatsın. Mutluluğun huzurla esen başını erken kopartırız üzülmeyiz, aşk sevgi merhamet sarayını yıkarız özlemeyiz hasretini çekmeyiz. Ey merhamet artık ağlayan yok mu sana? Yok, mu peşinde neşeyle koşan? İnsanlar perişan sensiz görmez kör gözle gezer, sanki seni görmez!

Seni sanki bir değersiz bir eşya gibi kinin sandığına gömmek alışkanlık nasıl oldu? Seninle kavuşmak mahşere mi kaldı? Sensiz hayatın yükü nasıl çekilir bilinmez! Sen olmadan bu serseri uyuşukluk edepsizlik nasıl son bulur muamma! Binlerce yıl nefretle yürüyenler bir arpa boyu yol alamadı hüsranı yaşadı, Merhameti yaşatanlar,yaşayanlar kıtaları gönülleri neşeyle fetih etti mutluluğu doyasıya yaşadı ve bu nasıl ne çabuk unutuldu bilinmez, anlaşılmaz!

Âlemlere Rahmet olarak gönderilen, Nur gül kokulu Resul’ü ne çabuk unuttuk ona ümmet olmaya çalışır iken, ya da galiba ümmet olmaya koşarken mi diyeyim!

Sen bize darılma seni yüreğinde taşıyanlar hala var inan bana, yoksa bu hayatın yükü nasıl çekilirdi, nasıl minarelerde ezanlar yükselerek okunur, nasıl gönüllerin ve gözyaşlarındaki yaş ve gönüllerdeki keder nasıl giderilirdi? Bu kutlu insanlar senin toprağında her zaman gezecek, ıssızlığın karanlık sokaklarında gezinilmeyecek, iğrenç nefret ile beraber olmayacak… Bülbül gibi insanlar senin dallarındaki güzelliği görecek etrafında birleşecek, bağda bahçede hepimizin olacak, artık ben değil, biz olacak, senin gibi güzellik var iken çirkinlik ile yaşamayı ancak ahmaklar salaklar seçer diyorum ey merhamet, iyi ki varsın sen, gönlümüze yerleştiren Rahman’a binlerce kez şükürler olsun. Selam ve dua ile.

Bülbül konar güle sen merhametinle ey merhamet

Sabah seherinde iner melekler yeryüzüne,

Rahmanın merhameti ile

Âşık’lar sever birbirini sen merhametinle

Çocuklar sevilir sen merhametinle

Ey nefret taşıyan kul sende yok gönül

Sürünmenin peşinde gidersin bellirsizdir yönün

Seni böyle kine sürükleyen seni yakan

Sen gibi yanacak sen gibi ağlayacak

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Uyan

Yola çıktım giderim ben yayan

Dayan yüreğim acılara dayan

Dünyada nefretle kim kalan

Uyan nefsim artık uyan

Değer mi yolda bırakmak utan

Dünya malımı elinde tutan

Düşmandır insanı satan

Uyan nefsim artık uyan

Ömürde dökülür yaprak

Mezar üstüne atılır toprak

Dünya malı geride kalır kul bakarak

Uyan nefsim artık uyan

Nefreti kimdir yola salan

Ölümden başkası yalan

Merhametten başka nedir kalan

Uyan nefsim artık uyan

Yüzüne edep ’den ört duvak

Haydin iyiliğe doğru koş ak

Merhametle gönül olsun ak pak

Uyan nefsim artık uyan

Kul Mehmet’im merhamete doğru giderim

Merhametli olanı severim

Merhametsiz den iki adım geri giderim

Uyan nefsim artık uyan

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Uyan

Yola çıktım giderim ben yayan

Dayan yüreğim acılara dayan

Dünyada nefretle kim kalan

Uyan nefsim artık uyan

Değer mi yolda bırakmak utan

Dünya malımı elinde tutan

Düşmandır insanı satan

Uyan nefsim artık uyan

Ömürde dökülür yaprak

Mezar üstüne atılır toprak

Dünya malı geride kalır kul bakarak

Uyan nefsim artık uyan

Nefreti kimdir yola salan

Ölümden başkası yalan

Merhametten başka nedir kalan

Uyan nefsim artık uyan

Yüzüne edep ’den ört duvak

Haydin iyiliğe doğru koş ak

Merhametle gönül olsun ak pak

Uyan nefsim artık uyan

Kul Mehmet’im merhamete doğru giderim

Merhametli olanı severim

Merhametsizden iki adım geri giderim

Uyan nefsim artık uyan

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sanmayın ki müminler mahzun kalacak

Ey sevgili dostum sen sakın üzülme

Sanma bizi yurdumuzda mahzun koydular

Akan gözyaşımızı gören bir karar vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Kulluğa davet eden nur ezan ile coşan gönül vardır

Karar verene koşan imanlı gönüller vardır

Minber ve kubbeler altında alnı secdede

Gönlünde iman ile yarınlara koşanlar vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Masaya koysalar da haram içecek

Bir gün bu zalimler elbet gidecek

Sanmayın ki müminler mahzun kalacak

Karar veren Rahmana secde eden müminler sabırla vardır

Sabırla gönülleri merhametle sardıran vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Toprağımızda şehadet şerbeti için nurlu ecdadımız vardır

Nurlu imanla kalkmaya hazır şehadete koşan müminler vardır

Rahman vardır merhametle kulları sarın diyen vardır

Düşmanla dost olanı ateşinde yakacak Rahman vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Vahalarda çukur eşenlere o çukurları mezar eyleyen vardır

Nefret kinleri ile mezarda kinleri ile boğan vardır

Girdap gibi nefreti ile koşanı felç eden Rahman vardır

Sen üzülme ey sevgili dost o an mahzun gösteren

Mahzun gösteren imtihanı ile kulunu seçen vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Düzenbazlar olsa da baş tacı şeytan ile olanlar vardır

Düzenbazlık köprüsünde geçerken yıkan vardır

Gayretsizlikle düşmana kapı açan var ise ey sevgili dostum

Gayret ile o kapıyı örtmeye çalışan müminler vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Ceddimiz nurları imanları ile çekti gittiler

İmanı vatanı bizlere bırakıp âlemde yürüyün diyenler vardı

Bu NURLU ecdadı  ile şehadete koşmaya hazır müminler vardır

Bir an yenik düşüldüğü görülse de

her görünenin bir görünmeyeni vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Üç kıtaya hüküm eden bir kıtaya hâkim olmasa da

Hâkim olacak yiğitleri yetiştiren vardır

Üzülme mahzun olma imanın var ise üstün olacaksınız diyen

Merhamet ile olun üstün olacaksınız diyen Rahman vardır

Bize de vardır her şey diyenleri,

Var’sız  yoksuz sefil rezil bırakan vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Ar damarı yarılan var ise

İmanla merhametle sardıran vardır

Şah damarımızdan daha yakın Rahman vardır

Yarınlara koşmayan bugünü yıkan var ise ey sevgili dost

Bugünleri yıkan yarınlara imanla koşturan Rahman vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Ey yıkılmayanı yıkmaya çalışanlar

Unuttuğunuz Rahman vardır

Yıkılmayanı imanı ile yıkmayan

Kulunu mahzun bırakmayan

Rahman vardır

Kul Mehmet’im derki,

Üzülme Harun kardeşim Rahman vardır

Yokları var eden varları yok eden kararı vardır

Sallanır nefret kin ile gezenleri kinlerinde boğan

Kinleri ile zafer vardır diye gezenlerin zaferini,

Hüsranla gömen Rahman vardır

Zalimin zulmü var ise ey sevgili dostum

Zalimi yakan yıkan yüceler yücesi Rahman vardır

Mehmet Aluç
Cumhur Başkanımıza İthaf

Not: Harun Yıldırım kardeşimin” SEVDAYA DESTAN" Şiirine cevaptır.