Öylesine Bir Şiir

                   

    Bu beden bu bedense

Bedense kötülük kimdense

Kimdense bu tokat yedimse

Yedimse bir şey demedimse

Demedimse razı oldum denilmesinde

Hayat bir anda rotasın değiştirdi, sanki

Sanki gözler kör olmuş bakmaz ahlaki

Ahlaki sanki çelişki yumağı dağıtılan pilav ne ki

Ne ki ne ki bu pişkinlik edilmez ki telafi

Vefasızlık bizi sanki yaptı tiryaki

Ortalıkta kimdir yüreksiz gezen

Gezen yürekleri ezen

Ezen edepsizce gezen

Gezen değil mi ki tehlikeyi sezen

Sezen bakışlar ki yerdegezen

Yerdegezen işte odur boş nefretle gezen

Yollara güller ektik

Ektik gülümsersiniz dedik

Dedik yıkmayın boşa mı ümitlendik

Ümitlendik bindiğimiz dalı kestik

Kestik başları dimdik gökyüzüne diktik

Diktik doğmamış çocuğa kefen biçtik

Biçtik gökyüzüne çıkarken feryat

Feryat ile yağarken kulakları sağır eden ürperti

Ürperti kapasan da kulakları delip geçen

Geçen pişmanlıkla yeryüzünde çaresizlikle gezen çimdik

Çimdik ayıktır ’mayan ayvayı yedik

Yedik ne yediğimizi bilmedik

Bilmedik ümit ile gezmedik

Gezmedik sezmedik

Sezmedik önümüzü görmedik

Görmedik ne yaptığımızı bilmedik

Bilmedik gözyaşını hiç silmedik

Silmedik gönülde nefreti kini

Kini ile açılırken börekte ki sini

Sini kokar yanık ateş kini pimi

Pimi oda ne ki anladım ayar pimi

Ayar pimi kimin ki

Hayaldi rüya bitti mi?

Bitti mi nefret yok olup gitti mi?

Gitti mi güzel düşünen insan

İnsan denilen enteresan

Enteresan gökten yağmaz nefretinle ihsan

İhsan iman edene yağan dilinden anlar gönlünde lisan

Lisan ortalıkta gezer insan perişan

Perişan insan akıldan noksan

Noksan yeter kul Mehmet noktayı koysan

Ettimse sürçü lisan af ola

Af ola güzellikler âleme dola

Âleme dola yollarımız nur ile dola

Sonumuz ise hayırlı ola

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)