Demedin

Nakış nakış seni gönlüme işledim

Gece düşümde gündüz hayalimde düşledim

Seni seviyorum ben her an dedim

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Gizli gizli bana gülümsedin

Uzakta gördün seni seviyorum demedin

Naz yaparsın bana ben hemen bildim

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Sevgi aşk ile yıkılmaz bir devdir

Haydi, gel onunla gönülleri sevindir

Mutlu yuvayı kuran o evdir

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Nefret aşkı taşıyamadı

Aşk nefreti taşıdı merhametle tanıştırdı

Cümle âlemi barış ile yaşattırdı

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Demedin yar demedin gülümseyerek öpmedin

Haydi gel aşk yuvamızda birlikte olalım demedin

Demedin yar demedin gel sarılalım demedin

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Şiirimde seni beni cümlemizi yazarım

Cümle gönüllere sevgiyi dağıtmaya hazırım

Nefret kini gönüllerde iman ile kazımaya gelirim

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Kul Mehmet’im sevgi aşk gönüllere yetti

Aşk geldi merhametle nefret kin gitti

Sanmayın bu şiirim burada bitti

Uzun zamandır bir öpücük vereyim demedin

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)