Mutsuz Olmak Hayatın Sonu Değil Ki

Sevmek nedir ki ?

Ben kadar sevmedikten sonra

Bakmak nedir ki koca âlemde

Ben her baktığım yerde seni görüyor iken

Senin bakmaların

Beni görmemelerin nedir ki

Beni görmedikten sonra

Sevmemek ayıp değil ki

Görmemek ayıp değil ki

Sevmediğini

Görmediğini itiraf etmen

Hatanı bilmendir en önemlisi

Yaşamak nedir ki

Benim seni yüreğimde

Ben ölürken yaşattığım kadar değil ise

Senin beni yaşatmadığın kadar mıdır?

Ben ağlar iken sen gülümse diye ağlar iken

Mutlu olmak gülmek midir?

Yoksa güldürmek için ağlamak mıdır?

Mutluluğun güzelliğini göstermek için

Mutsuz olmak hayatın sonu değil ki

Mutluluğa yürüme isteğin var ise

Hiçbir şeyin sonu yoktur

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Elveda’nın Hançeri

Ey yüreğimin yarası ayrılık

Evimi karanlığa boğan

Vicdanımı sızlatan

Ölüme eş değer ayrılık

Acılarına dayanmak nasıl olur

Gözlerim yollara dökülmüş iken

Nasıl etrafıma bakarım

Nasıl yatarım

Nasıl kalkarım

Rüzgârlar onun kokusunu getirmeden

Nasıl yeni bir güne başlarım

Şimdi her baktığımda

Her nefes aldığımda

Her adım attığımda

Her anımda yaşadığımda

El Veda’nın hançeri kalbime mi saplanacak

Hayatım labirentler içinde

Çıkmazların içinde

Gözyaşımı silmeye elimin uzanamadığı,

anlarımı yaşayacağım artık

Yok, mu bir devan

Yok, mu bir çaren

Yok, mu bir ilacın ey ayrılık

Susma konuşsana

Maden dilin yoktu neden gelirsin kapılara

Sabır var dersin

Hele şükür konuştun

Öyle ise sabrın vadisine gitmeli

Gece gündüz beklemeli

Yârin gelmesini gülmesini beklemeli

Ya da… Boş ver…

Boş ver en iyisi sabır ile beklemeli

Mehmet Aluç(Kul Mehmet)

Sokaklarımız Sürgünlük Vefasızlık Kokuyor

Daha düne kadar tüm sokaklarım Sana gülümseyerek çıkıyordu, senin de sokakların bana çıkıyordu neşeli şen cıvıl cıvıl, oysa şimdi matem havasında sokaklarımız! Yüreğimiz de onun gibi matem dolu ne bir sevinç be bir heves var… Yeni sokaklar aradım sana çıkan bulamadım, daha dün yüreğimizin adımları ta bir kilometre uzakta duyardık, oysa şimdi aramızda bir sokak var ne ses var sukutu yaşıyor her neden se bilemedim! Anlayamadım!

Sanki zehirli bir hançer yüreğimize saplanmış, ayrılığın mezarına sürüklenmiş bedenlerimizi! Seni kırdığımı, senin de beni kırdığını hatırlamıyorum! Sokaklarımız sürgünlük vefasızlık kokuyor, muamma… Önümüzdeki belirsiz anlamsız boşluk ne zaman geldi aramıza girdi? Eylül ayında yağan karların altında kalmış gibi üşüyorum, aramıza karaçalı olan anlamsız soruları gel terk edelim, bırakalım kendimizi aşkın engin kollarına sorgusuz sualsiz yoksa bu güzel anlarımız yok olacak.

Bırakalım anlamsız mırıltıların seslerini, cevabı olmayan soruların sesini konuşmalarını duymayalım, sanki gülerek yüzümüze tükürüyor, haydi yine bana gülümse, sarayım seni kollarıma ya da sen sar beni yumuşacık kollarına…

Bak düşersek ayrılığın yoluna paramparça olacağız, yok olacağız, sarı yapraklar gibi solmayalım haydi koş bana aşkım, bırakalım kendimizi aşkın engin kollarına sorgusuz sualsiz…

Mehmet Aluç

Ezgi Dolu Bakışınla

Beni sana sürükleyen ruhumu okşayan rüzgâr mıydı

Yoksa benim gönlümün güzelliği miydi bilinmez

Buzdan kafesimde ömrümü tamamlar iken çıktın karşıma

Ufukta kuşların kanadını okşarken sen yüreğimi ısıttın

Aramızda oturan beni esir eden buzdan kafesimin kilitlerini açan

Buz tutmuş ejderha gözü ile bana bakan yarınıma ışık olan sen ne güzel geldin

Beklentilerim

Zaman yerine geçen asırlar

Hamile ve doğuran bir kadın feryadı düşlerim

Karamsarlığımın imgesi

Lezgin olmayan adımlarım

Ürkütücü'lüğümün anlamsızlığı

Bir anda gelişinle yok oldu

Kuşkum ile yanına sokuldum

Tutkum akrep gibi sokar iken bedenimi

Tümülüs gibi yüksek Toroslar gibi gönlüme girdin

Anadolu oldum Trakya orta Asya oldum gönlünde

Tek düze doğal yapısının güzelliği ile süsleyen, 

Anadolu gibi ömrümü süsledin bakışınla

Kendimi bir anda holde gözlerine bakarak buldum

Arsız şehirlerim sokaklarım yok oldu

Lirik kaderimin kalem seslerini duydum o anda

Saçlarının Lüle’sinden tutundum

Dağlar sisli ovalar bahar çiçekleri ile açtı

Sevgi kırlangıçları başımızda uçarken

Öptüm dudaklarında asırlık bir öpüşle

Meteor hissizliğimi gökyüzüne fırlattım

Bir seyyah gibi damarlarında dolaştım

Sende bir Leyla misali damarlarımda coştun

Aştık tüm sarp yokuşları bir solukta

Sıcak iklimlerin sıcaklığı ile tenimiz sevgiye doyunca

Kelebek kanatlarımızla usulca yeryüzüne indik

Ezgi dolu bakışınla el ele yenidünyamıza doğru yürüdük

Mehmet Aluç

Çalış Senin De Olur

Yiğidin attığı tokat yüzünü değil kalbini kırar

Gönüllere mayın döşeyen mayın elinde patlar acıtır

Rahmanın rahmetini unutan Rahmet’sizlik çarpar yandırır

Dalga geçme kul ile Rahman Rahman denizinde seni boğdurur

Tuzak kuranlar elinizde eski bir borazan sesi çıkmaz

Zafer yolu size çıkar diye rüya görmeye çalışmayın size yol açılmaz

Halkın iradesine ile tiksinen haliniz insalık’dan anlaşılmaz

Salya dolu ağzınızda ısırmak için bekleme ey bey namaz

Sizi gömmeye gelenleri görünce kudurmayın niyetiniz niyetimize uymaz

Nimet şerefli olana nimettir şerefli olmaya gereksiz samandır ey vurdumduymaz

İçi dışı fesat dolu olan niyaz ’sız aslın harap yolun olmuş türap

Niyetsiz gördüğün hep serap sonu ise harap

İçtiğin hep su yerine beyaz şarap

Derdin çektirmek insanlara ıstırap

Elinde mızrap yerine almışsın mızrak

Kör mü sanırsın milleti yürüsün rap rap ey baldırı bacak

Tahammül et rıza göster çalış senin de olur

Mehmet Aluç

Hayatın Gülümseyen Gemisinde

Gönül sancımı attım tufanların içine

Şimdi çok rahatım mutluyum alabildiğine

Hayatı yaşamak istiyorum gülümsemesine

Sevdim seni ben hayatın gülümseyen gemisinde

Şiirlerim çilemize olur inan bana derman

Aşk için açıyorum kalbimi işte size ferman

Aşk ile sevgimizi beraber edelim el ele harman

Sevdim seni ben hayatın gülümseyen gemisinde

Sevgi hediyedir aşk ile bize Rahman’dan hediye

Bundan sonra dilimde aşk sen sen diye

Aşk ile olalım nefret kalbimizi talan etmesin diye

Sevdim seni ben hayatın gülümseyen gemisinde

Kul Mehmet hayat yürüyor önünde gittiğin son durak

Benliği gönüldeki kiri pası sen gittiğin yolda arkanda bırak

Nazlı yârin gözlerine mutlulukla gülümseme ile bak

Sevdim seni ben hayatın gülümseyen gemisinde

Mehmet Aluç

Mutlu Gülmesem -Vezni Aher

Mutlu Gülmesem  -Vezni Aher

Sen benim /         gönlümde /     aşk ile sevenim/             olmasan

Gönlümde/           dilim nasıl /     seni anar/                 yârim olmasan  

Aşk ile sevenim/  seni anar/        gönlüm/                      mutlu gülmesem

Olmasan/            yârim olmasan/ mutlu gülmesem/  ölürüm görmesem

Ben seni/         gönülde/               aşk ile/               Aşk’la sevmezsem

Gönülde/        dilim yanar/           sana /                  yârim demesem

Aşk ile/              sana     /               varmazsam/         gülümsemezsem

Sevmezsem/  yârim demesem/ gülümsemesem/  lal olsun gönlüm

Aşk değil midir/      gönlün /            değişmeyen/         yasası

Gönlün/                  mutluluk /            çiçeği  /              nikâh masası

Değişmeyen/            çiçeği  /                gönül  /                hikâyesi

Yasası   /                nikâh masası/        hikâyesi/            gönül yasası

Sensin/                        bu gönlümün/     yar kırılmayan/       tek dalı

Bu gönlümün/               düğünü /              olacak bu/             salı

Yar kırılmayan/               olacak  /               sözlerim   /          olma tasalı

Tek dalı/                         bu Salı/                    olma tasalı/            yârim

Küsen/                 gönülleri ’de   /     pazarda ‘mı/               satmalı

Gönülleri/               sevmeli       /            aşk ile /                korumalı

Pazarda mı/             aşk ile       /              yâri     /                 aramalı

Satmalı/                   korumalı /                  aramalı/             vefasızı

Mutsuz/              gönül içine/          tümden/              aşkı katmalı

Gönül içine/         sevgiyi/            tümden/                katmalı

Tümden /           tümden /            aşk ile   /                 yar ile olmalı

Aşk’ı katmalı/    katmalı /        yar ile olmalı   /         yatmalı

Sevgiden /                         mahrum/                     gönlü  /             aşk ipiyle sarmalı onu

Mahrum /                          olan       /                      Aşk’tan     /     yanına yaklaşmalı

Gönlü/                               Aşk’tan /                        mutlulukla/        dolaştırmalı

Aşk ipi ile sarmalı onu /    yanına yaklaşmalı/  dolaştırmalı/           sarmalı

Mehmet Aluç

Bende Bilemedim

Sırtımı versem koca, o yıkılmaz dağlara

Dönülmez ki de gönlü, viran olmuş bağlara

Koşardın gençlik cahil, denilen o çağlara

Dünyada bir nefeslik, yolmuş bende bilmedim

Ecel gelince bekler mi hiç döşektekini

Beni alma denir mi, al o eşiktekini

Gönlümdeki o dünya, sevgisi hep boş geldi

Dünyada bir nefeslik, yolmuş bende bilmedim

Dünya değil ki bizim, yoktur onun tapusu

Merhametle kurulu, gönül cümle yapısı

Yıkma Rahmanım sığar, cümle açık kapısı

Dünyada bir nefeslik, yolmuş bende bilmedim

Kul Mehmet gülümse sen, bahar gelsin bağlara

Nazlı yarla gülerek, çık onunla dağlara

Asık suratlı olma, sen at uçurumlara

Dünyada bir nefeslik, yolmuş bende bilmedim

Mehmet Aluç

Atışma

Al gönül sazın eline

Sahip çık eline diline beline

Sakın karışma kimsenin işine

Gönül işine karışma incitme

Aldım gönül sazım elime

Sahip çıkarım elime dilime belime

Karışmamda kimsenin işine

Keşke herkes gönül incitmese sahip çıksa

Halden bilmezler gönül kanatır

Helal yerine haramı yer çıtır çıtır

Ahirette cehennem düşecek patır patır

Gönül işine karışma incitme

Allah’a kul olmak çok kolay

Nefis şeytan ile olursan her şey olay

Zor olan gönül kırmamak küs durmamak

Keşke herkes gönül incitmese sahip çıksa

Sen gönüllere güzelliği yaz

Nefret sevgiye karşı alınmaz baz

Elimde olsa da kırık saz

Gönül işine karışma incitme

Gönül kapıma geldin hoş geldin

Gönül dilini sen iyi bildin

Ne hoş çaldın ne hoş güldün

Keşke herkes gönül incitmese sahip çıksa

Mehmet Aluç

Sen çal söyle—Vezni Aher

                                          

Sen çal söyle—Vezni Aher

Al eline sazı                /           çal kendince /                  gönlünde geçeni söyle/        sen çal söyle

Çal kendince             /             nazlı yar için/                 gönlü şenlensin /                 gülsün yar sana

Gönlünde geçeni söyle /      gönlü şenlensin              bir gülüşü yeter sana /              inan bana

Sen çal söyle  /                       gülsün yar sana                inan bana/                           buda yeter sana

Hayat bu/                             bellimi olur ömrün sonu/              sar nazlı yâri/         gülsün sana yar

Bellimi olur ömrün sonu/   sende gülümse/                             yaz destanlar /            sende ona gül

Sar nazlı yâri/                            yaz destanlar /                           söyle aşkını /             gizleme

Gülsün sana yar /                    sende ona gül/                            gizleme/                       aşkını

Yar gülüşünde/          daha güzel/              ne var/                               bu âlemde

Daha güzel/                bak gözlerine/         kul Mehmet /                   kendini bul

Ne var /                       kul Mehmet/          gülmedin/                        bir şey bulamadın mı?

Bu âlemde /                 kendini bul/           bir şey bulamadın mı/      yârin gözlerinde      

Mehmet Aluç  

Not:İlk  kıta ve yukarıdan aşağıya aynı kıtadır,ikinci kıta ve ortadaki aynı kıta aynıdır,üçüncü kıta ve ortadaki üçüncü kıta aynıdır,dördüncü kıta ve ortadaki son kıta aynıdır.

Atışma

Al gönül sazın eline

Sahip çık eline diline beline

Sakın karışma kimsenin işine

Gönül işine karışma incitme

Aldım gönül sazım elime

Sahip çıkarım elime dilime belime

Karışmamda kimsenin işine

Keşke herkes gönül incitmese sahip çıksa

Halden bilmezler gönül kanatır

Helal yerine haramı yer çıtır çıtır

Ahirette cehennem düşecek patır patır

Gönül işine karışma incitme

Allah’a kul olmak çok kolay

Nefis şeytan ile olursan her şey olay

Zor olan gönül kırmamak küs durmamak

Keşke herkes gönül incitmese sahip çıksa

Sen gönüllere güzelliği yaz

Nefret sevgiye karşı alınmaz baz

Elimde olsa da kırık saz

Gönül işine karışma incitme

Gönül kapıma geldin hoş geldin

Gönül dilini sen iyi bildin

Ne hoş çaldın ne hoş güldün

Keşke herkes gönül incitmese sahip çıksa

Mehmet Aluç

Yaralı Geldim Neşeli Dönmenin Peşindeyim

 Aramızda yükselerek hasreti sıralayan dağlar yol verin yâre gideyim, yârim beni bekler ağlar…

Öyle hasretim ki yârin gül yüzüne, sana anlatsam ey dağlar yıkılırsınız paramparça olursunuz, viran olur cümle bağlar…

Karanlık gece gibi üstüme çökmeyin ey yollar dağlar, mühürlenmiş kalpler gibi aramıza girmeyin ey ayrılık, yârim'in ayrılıktan çığlık feryadı kulağımı dünyamı parçalar yol verin gideyim ey dağlar ey yollar ey ayrılık…

Sanki doğumum hüsran ülkesinde olmuş gibi hala hüsran içindeyim, aramıza kim koydu bu dağları, yolları ben bilmiyorum soruyorum bilende yok! Muamma!

Bir lokma ekmek peşinde koşarken kendimi buldum gurbette, yârim yanımda götüremedim yolum izim yoktu önümde, hala aynı kısır döngü içindeyim, ama çok şükür bir lokma ekmek bularak gurbette ben ve geride kalan yârim ile bölüşüyoruz hepsi bu vuslat ne zaman nerede olur bilemiyorum…

Yaralı geldim neşeli dönmenin peşindeyim ey dağlar ey yollar ey ayrılık, çekilin yolumdan varayım yârime… Sakın kızmayın gücenmeyin bana dağlar ey yollar ayrılık, bilirim sizin suçunuz yok sizinle hasbihal ederim, ama bilirim ki ve beni diri tutanda budur biçare gelen Allah’ın izni ve yardımı ile neşeli sevinçli döner, sabırla beklerim.

Sabır değil mi dertleri hasreti ayrılığı eriten yok eden, uzun yolları kısaltan yürekte yanan kor alevleri söndüren vuslat visal ile buluşturan, sende bekle nur yüzlüm sabırla sığın Rahman’a gerisi çorap söküğü gibi çözülür biter yok olur ayrılık, hasret, üzüntüler bir bir yüce Allah’ın izni ve yardımı ile biter…

Mehmet Aluç

La Mekan Sız Olan Ömrüm-4-

Üzülme sakın gariplikte

Gariplikte var gerçeklikte

İman ile kulağı ol tetikte

Nefis şeytanı yer bir çelmekte

Gözün olmasın yükseklikte

Kuran iman ile olalım hep birlikte

Unutma hayat iman ile devam etmekte

Merhameti sen niyet kıl

İman ile olur akıl

Sen gel Kuran ile gül kokan Resule takıl

Bir bir at nefreti gönlünde birikir o çakıl

Değil miyiz bu dünyada konuk

Kuran ’sız imansız donduk

Nefis şeytan konuşur abuk sabuk

İman ile ol sen çabuk

Ne diyor zalim lavuk

Değil mi onun gönlü ağzı bozuk

Ah imanı tatsa az buçuk

Konuşmayacak abuk sabuk

Dünya mümine zindan

Ahirette kavuşur Rahmana gül kokan Resule candan

Kilitli gönül taşını açan iman vardır canlar

Tedirgin rüzgârları sakinleştiren merhamet vardır ey insanlar

Yolcu beklerken istasyonda muhabbet vardır

Dudaklardaki ruhsatsız tedirginliğe

Gülümseme ile açtıran iman vardır ey kullar insanlar

İmandaki sırra senin aklın yetmez

İman ile olmayan her şeyi bilmez

İnan ki kul imansız gülmez

Nefis şeytan kovalamazsan gitmez

Kul ölmeyince yakasız kefen biçilmez

Aşk ile figan eden kul

Şaşma sakın hayran kal işte yol

Gözyaşı gönlü tertemiz eder az ol makul

Kula gereken Kuran sünnet iman ümmet birliği

İman ile olmayanlar ne bilsin bu sözleri

Kuran gül Resul aşkı İman aşkı olmayan ne bilsin bizleri

Mehmet Aluç

Yar İçin Açacak

Nefretimi yensem ne güzel olacak

Sabrın engin vadisinde gezsem güzellik çıkacak

Çoktan terk ettim ey benliğim öfkem sizi ne olacak

Gönlümde bahar çiçekleri yar için açacak

Aklım emeğim bir anda yok olacaktı

Bilmem yüzüme kim gülümseyerek bakacaktı

Nefretim diz boyu bedenimde akacaktı

Gönlümde bahar çiçekleri yar için açacak

Şimdi aşk destanları yazarım yar ben sana

Sen yeter ki koşarak gülümseyerek gel bana

Tüm heceler mısralar dizeler kurban olsun sana

Gönlümde bahar çiçekleri yar senin için açacak

Mehmet Aluç

Bilemedim

Gelişin mi güzel

Gelişinin müjdesi mi güzel

Sensiz hasretin mi güzel

Gelişinle hasretinin bitişi mi güzel

Bilemedim sesini duydum

Kendimi kaybettim

Söyleyemedim

Hasret bir anda bitmez diyen ben

Gelişinle hasreti bitiren Yüce Rahman

Ne kadar kısaymış diye bana söyleten

Şükür sevinci ile secdeye vardım

Halin nedir soramadım

Kendimi kaybettim

Söyleyemedim

Terk ederim sensiz yaşayamam diyen ben

Onsuz yaşarsın dedirten yüce Rahman

Bir göz açıp kapanışıyla vuslat ile buluşturan

Aşk sevinç yolculuğunda başımı önüme eğdirdi

Gözyaşlarıma hâkim olamadım ağladım

Seni kollarıma sarıp koklayamadım

Kendimi kaybettim

Sana sarılamadım

Aşk insanı sabır ile hasret ile kadir kıymet bildirir

Sanma ki hasret dert insanı bir anda öldürür

Yüce Rahman var iken o kulunu güldürür

Gidişine aklım ermeyen güzel hoş geldin

Gelişine aklım ermeyen  güzel ne hoş güldün

Mehmet Aluç