Şiirlerin Konuşan Dili

Usta yazar Yaşar Kemal hayatını kaybetti...

Usta yazar Yaşar Kemal hayatını kaybetti...

Bir süredir yoğun bakımda tedavi gören usta yazar Yaşar Kemal hayatını kaybetti.
Bir süredir yoğun bakımda tedavi gören usta yazar Yaşar Kemal yaşamını yitirdi. Yaşar Kemal, akciğer enfeksiyonu ve kalp ritim bozukluğu sebebiyle 14 Ocak'ta İÜ İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesine getirilmişti.

Kaynak:http://www.sabah.com.tr/kultur_sanat...emal-hayatini-kaybetti

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Namazda En Çok Yapılan 22 Yanlış.......

YAŞAR GÜRLEK SHOW ANAMIN ACER GELİN HAFTANIN KLİBİ GÜLAHMET YİĞİT

MUTLAKA BAŞTAN SONA KADAR İZLEYİN AZ GÜLÜMSEYELİM...

Ey Çanakkale’m ufkunda eser düşmandan rüzgâr

Görenler der ki sanki yağıyor denizden keder

Göğsünde iman ile yola çıkmış karşı geliyor nefer

Bu düşmana karşı çıkılan son sefer şehadete koşuyor işte nefer

Bombalardan Çanakkale de toz duman düşman vermiyor aman

Nefer elinde süngü göğsünde iman vatan bölünmez şimdi değil diyor zaman

Düşman vicdansız anlamaz yok dini imanı vurdukça vurur ortalık duman duman

Bu düşmana karşı çıkılan son sefer şehadete koşuyor işte nefer

Çanakkale bembeyaz bürünmüş serilmiş toprağa hazır kefen

Şehadete koşuyor ecdadım on sekiz yaşında evlat Allahu Ekber derken

Vatan toprağı çiğnenmez vatan namusumdur diye ölüme koşuyor ötelerde yârine gülümserken

Bu düşmana karşı verilen son sefer şehadete koşuyor işte nefer

Düşman sandı sönecek göğsümüzdeki o nurdan iman

Ah bilemedi ecdadım neferim imanı ile vermez sana aman

Vatanı için şahadeti beklerdi sofrasında işte dedi şimdi bu o zaman

Bu düşmana karşı çıkılan son sefer şehadete koşuyor işte nefer

Ah düşman dedi Türk artık bulamaz artık dermanı

Rahman gönlüne verdi imanı şahadeti Resul yetiştirdi güçlü kuvvetli dermanı fermanı

Vatan için ölmek cennete gitmektir şehit olanlar ölmez namusu korumak farzdır al göğsüne dedi imanı

Bu düşmana karşı çıkılan son sefer şehadete koşuyor işte nefer

Düşmanın yüzünde anlamsız derin korku anlaşılmaz bir ifade

Nasıl olur nasıl yeniliriz onlara yüz piyade bizde binlerce piyade

Bilmez iman milyarlarca piyadeye denk gönül onunla ziyade

Bu düşmana karşı çıkılan son sefer şehadete koşuyor işte nefer

Mehmet Aluç

Al eline sık toprağı şehit kanı ile sulanmış yoktur eşi

Bu vatan için şehit oldular tek tek ölmediler toptan gitti dördü beşi

Düşman mermileri düşerken toprağa bir bir nurla döşenmiş karaya

Vatan için bayrak için ölenler çıktı şehadet için bir bir ortaya

Medeniyet sunalım dedi medeniyetten anlamayan Avrupalı

Görmediler kendilerini zaten onların ufukları dünden kapalı

Çanakkale de toz duman sanki bir anda yaşanıyor mahşer

Ölüm şerbetini mutlulukla yaşıyor ecdadım cümlesi imanla pişer

Vatanı parçalamak ister düşman eylemek ister âlemi istila

Aman Allah’ım ne vicdan kalmış ne merhamet bin atla geliyor bela

Hayâsızca gelenlerin yüzüne bakın şer akıyor hayâsızca

Medeniyet diye ölüm sunan yürüyor üstümüze haksızca

İman ile doldurmuş çukuru bekler başında nefer

Gülümseyerek şehadete gidiyor nefer arkasındakilerde koşar sefer sefer

Siperler kazıldı uzun uzun derin mi derin hazır şahadet deryası

İçinde Allah Allah nidaları doldu neferin imanı şahlanıyor açıkçası

Dua ile semaya kalkar Ya Rahman namerde ezdirtme vatanı titrerken eller

Sana gül kokan Resule mutlulukla varsın sana doğru koşan bu iman dolu güller

Serhatte bekliyor iman göğsünde nefer hangi düşman nasıl ezer geçer

Vatan canı anası evladı eşi neferin ölmez şehittir Rahman yanında bakar gülümser

Düşman yaşamayı çok görür ecdadıma bir karış kefeni eline almış lakin kendine biçer

Düşman imanı bilmez dağları yıkar geçer lakin düşman kendi mezarını bir bir eşer

İman ile yerinde oynadı dağlar taşlar düşman vicdansız ecdadın yüreğini haşlar

Ecdadım korkar mı senden ey imansız iman ile yola çıkmış nefer dik geliyor başlar

Al kana boyandı vatanım doğdu bayrağım şehit kanıyla mukaddes nur nur dalgalanır

Bu zaferi ecdadıma imanla güç kuvvetler veren Resul ile yardım gönderen yüce Rahmandır

İşte budur ecdadın gönlü imanı vatan toprağını çiğnetmedi bizlerde çiğnetmeyeceğiz

Onlar Şehit düştü toprağa Rahman yanında bize gülümserken bizlerde emanetinize hep sahip çıkacağız

Mehmet Aluç

Baharı bekleyen çiçek kendini hazırla

Çiçeği bekleyen bahar bekle iftiharla

Bekleyin az biraz daha sabırla

Kavuşturacak sizi yaradan gururla

Cümle âlemi merhametle yaradan gururla

Erken açmaya çalışma ey çiçek

Daha bahara çok var budur gerçek

Kış ayında yanmasın taze yapraklar

Zamanı gelince açtıracak yaprağını

Cümle âlemi merhametle yaradan gururla

Rahmanın dilediği an var sabırla bekle

Güzel çiçek açmak için gününe gün ekle

Yaratılışın evresi var dur sen acele etme

Zamanı gelince açtıracak yaprağını

Cümle âlemi merhametle yaradan gururla

Gariplik çökmesin içine ey çiçek

Yaz ayında sensin gönüllere gerçek

Kâinat kokunla renginle cıvıl cıvıl gülecek

Zamanı gelince açtıracak yaprağını

Cümle âlemi merhametle yaradan gururla

Mehmet Aluç

Ben üşürken zemheri soğuğunda kalmış gibi

Gel ey güzelim sevdan ile ılık ılık ısıt beni

Ben dokunuşa hasret kalmış yaşıyor iken, öksüz gibi

Gel ey güzelim sevdanın o tatlı dokunuşu ile tenime dokun benim

Kalbim sevgisiz uçurumlar da feryat ederken

Gel o hisseden sevdan ile duy beni

Sevdanın gülümseyen eli ile çıkar uçurumlardan beni

Gel ey güzelim sevdanın o tatlı dokunuşu ile tenime dokun benim

Ömrümde gönül ağacım sararmış hazan rüzgârları eserken

Sevdanın yaz mevsimi ile gönlüme doğ

Sevdan ile güzelim bahar çiçeklerini gönlümde açtır

Gel ey güzelim sevdanın o tatlı dokunuşu ile tenime dokun benim

Ahlarım beni geceleri uykusuz bırakırken

Sevdanla sabah güneşi gibi doğ gönlüme ben çıldırırken

Gamzendeki sevda ile gülüş ile öp beni karanlıklarda kaybolmadan

Gel ey güzelim sevdanın o tatlı dokunuşu ile tenime dokun benim

Dönüşü olmayan yollarda ben kaybolurken

Dermansız olmayan sevdama umut şefkat arar iken

Umut dolu şefkatli bakışınla bana umut ol ben yok olup gitmeden

Gel ey güzelim sevdanın o tatlı dokunuşu ile tenime dokun benim

Kul Mehmet’im gönlüm gözyaşları ile ağlar iken

Gel ey güzelim çıkar yüreğime batan sevgisiz dikenini lütfen

Ben kayarken sıratta iman ile sevdan ile elimden tut düşerken

Gel ey güzelim sevdanın o tatlı dokunuşu ile tenime dokun benim

Mehmet Aluç

Ecel dokunmadan bu tatlı cana

Dili hançeri düzelt yazıktır akan kana

Ağlar gönül bak yana yana

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Gönül bağına vefasızlık dikeni ekme

Cefa gelince başa terk edip gitme

Sineleri kor alev ile yakıp gülme

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Karabasan gördüğünü düş diye yorma

Üç günlük dünyada halim ne olur diye sorma

İmanı taşı gönülde nefis şeytan ile beraber olma

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Dünya bu gelen gider neden gidildiğini bil

Günahı nefreti tövbe ile haydi durma sil

Nefret kin ile kardeşini öldürmedi mi kabil

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

İman Dua aşk gönlün dalgalanan bayrağıdır

Kış ayından sonra gelen elbet bahardır

İman ile gönlünde insanlara gülümsemedin çoktandır

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Gözlerde yaşlar akar şıldır şıldır

Gönül bu yanmasın değil ki o tandır

Ecel gelince iyilikten başka geride ne kalandır

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

An Rahmanın o güzel cana can veren ismini

Nefis şeytan ile yok etme nurdan nur cismini

Ahiret gününde Rahman versin sağ eline defterini

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Güneş gibi bekle karanlıktan sonra doğmayı

Ramazandan sonra mümine hediyedir bayram ayı

Kazancında eksik etme muhtacın hakkı olan payı

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Kul Mehmet’im çiçek gibi bekle baharı

Erken açarsan soğuk yakar yaprakları

Rahmanın dilediği güne kadar dağıt mutlulukları

Ecel dokunmadan vedasız gitme sonsuz hana

Mehmet Aluç

İman ile olmak ne güzel yakışır kula

İman ile yola çıkmak yollara gül ekmek ne güzel

İman özeldir yakışmaz her gönüle her kula