Ömür Denen Hayat Bir Gün Biter

Ecel gelir kul sıra ile gider

Doğan gelir ömür denilen yolda yürür

Biri gelir biri gider

Ömür denen hayat bir gün biter

 Kul yaşadığı ömrün hesabını verir

İman bağırır ey kul nerede kaldın

Gelmedin de bak işte şimdi yandın

Söyle bakalım sen kime kandın

Ömür denen hayat bir gün biter

 Kul yaşadığı ömrün hesabını verir

Gönül müşfik bir eğilme ile imanı karşıla

Gözyaşın ile günahlarını hemen söndür

Hayat yolunda yürüsen de yanıla yanıla

Ömür denen hayat bir gün biter

 Kul yaşadığı ömrün hesabını verir

İman ile zikir eden o gül dudağınla

Dudaklarınla ömrün yanağına bir bûse kondur

Dört mevsim gönlünde sabır çiçekleri açsın nur nur

Ömür denen hayat bir gün biter

 Kul yaşadığı ömrün hesabını verir

Kul Mehmet toprak gibi ol

Yüreğinde baharları sakla yol ol

Önüne çıksa da çukur çakıllı yol

Damarlarında aksın iman nur nur

Dört mevsim gönlünde sabır çiçekleri açsın nur nur

Ömür denen hayat bir gün biter

 Kul yaşadığı ömrün hesabını verir

Mehmet Aluç