Bizlerde Emanetinize Hep Sahip Çıkacağız(Beyit)

Al eline sık toprağı şehit kanı ile sulanmış yoktur eşi

Bu vatan için şehit oldular tek tek ölmediler toptan gitti dördü beşi

Düşman mermileri düşerken toprağa bir bir nurla döşenmiş karaya

Vatan için bayrak için ölenler çıktı şehadet için bir bir ortaya

Medeniyet sunalım dedi medeniyetten anlamayan Avrupalı

Görmediler kendilerini zaten onların ufukları dünden kapalı

Çanakkale de toz duman sanki bir anda yaşanıyor mahşer

Ölüm şerbetini mutlulukla yaşıyor ecdadım cümlesi imanla pişer

Vatanı parçalamak ister düşman eylemek ister âlemi istila

Aman Allah’ım ne vicdan kalmış ne merhamet bin atla geliyor bela

Hayâsızca gelenlerin yüzüne bakın şer akıyor hayâsızca

Medeniyet diye ölüm sunan yürüyor üstümüze haksızca

İman ile doldurmuş çukuru bekler başında nefer

Gülümseyerek şehadete gidiyor nefer arkasındakilerde koşar sefer sefer      

Siperler kazıldı uzun uzun derin mi derin hazır şahadet deryası

İçinde Allah Allah nidaları doldu neferin imanı şahlanıyor açıkçası

Dua ile semaya kalkar Ya Rahman namerde ezdirtme vatanı titrerken eller

Sana gül kokan Resule mutlulukla varsın sana doğru koşan bu iman dolu güller

Serhatte bekliyor iman göğsünde nefer hangi düşman nasıl ezer geçer

Vatan canı anası evladı eşi neferin ölmez şehittir Rahman yanında bakar gülümser

Düşman yaşamayı çok görür ecdadıma bir karış kefeni eline almış lakin kendine biçer

Düşman imanı bilmez dağları yıkar geçer lakin düşman kendi mezarını bir bir eşer

İman ile yerinde oynadı dağlar taşlar düşman vicdansız ecdadın yüreğini haşlar

Ecdadım korkar mı senden ey imansız iman ile yola çıkmış nefer dik geliyor başlar

Al kana boyandı vatanım doğdu bayrağım şehit kanıyla mukaddes nur nur dalgalanır

Bu zaferi ecdadıma imanla güç kuvvetler veren Resul ile yardım gönderen yüce Rahmandır

İşte budur ecdadın gönlü imanı vatan toprağını çiğnetmedi bizlerde çiğnetmeyeceğiz

Onlar Şehit düştü toprağa Rahman yanında bize gülümserken bizlerde emanetinize hep sahip çıkacağız

Mehmet Aluç