Aşamadım Yar

Aşkınla ben yüce dağlar aştım yar

Bir ben senin gönlün aşamadım yar

Yaz gününde başıma yağdırdın kar

Al senin olsun tatlı can dedim yar

Aşkınla ben yüce dağları aştım

Bir ben senin gönlün aşamadım yar

Seni candan sevdim sen bana küstün

Ölü toprağını üstüme serptin

 Sana az gül dedim sen hiç gülmedin

Aşkınla ben yüce dağları aştım

Bir ben senin gönlün aşamadım yar

Kul Mehmet yar sevmedi yasın olsun

Geçen günler hep göz yaşınla dolsun

Bu bedenin yaşamasın yok olsun

Aşkınla ben yüce dağları aştım

Bir ben senin gönlün aşamadım yar

Mehmet Aluç  (Kul Mehmet)

Ak Göğsüne Al Beni

Sana yöneldim sevgili gül bana

Hasret ile yakma yazık bu cana

Gönlüm verdim candan ben canım sana

Hasret ile yakma yazık bu cana

Aç kolların ak göğsüne al beni

Yıllar oldu sensiz yalnız gezeli

Sensin bu gönlümün dünya güzeli

Benimle eğleşme piştim aşkınla

Seni sevdim ben bak döndüm şaşkına

Bırakma beni sen Allah aşkına

Hasret ile yakma yazık bu cana

Aç kolların ak göğsüne al beni

Yıllar oldu sensiz yalnız gezeli

Sensin bu gönlümün dünya güzeli

Aşk hırkasın giydim geldim ben sana

Bir adım at ne olur yaklaş bana

Dikenli yollarda ben koştum sana

Hasret ile yakma yazık bu cana

Aç kolların ak göğsüne al beni

Yıllar oldu sensiz yalnız gezeli

Sensin bu gönlümün dünya güzeli

Kul Mehmet aşkını söyler âleme

Sevdi bu sözleri aldı kaleme

Sevgilim benden başkasını dileme

Hasret ile yakma yazık bu cana

Aç kolların ak göğsüne al beni

Yıllar oldu sensiz yalnız gezeli

Sensin bu gönlümün dünya güzeli

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sahur bereketi

     

  

İşte yine geldi sahur

Müslüman duyar sahur ile huzur

Müslüman oruca hazır

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Sahur ile Ramazana verilir selam

Oruçlu iken edilmez boş kelam

Ramazanlıkta iyilik yapmaya devam

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Sahurda sofraya iner melekler

Oruç ile müminler her zaman gülümser

Mümin olmayan anlamaz değildir iyimser

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Sahur ile semada lütuf doğar

Lütuf nuru âlemi sarar

Müminler bakar lütuf'a doyar

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Sahur ile başlar oruç

Nur dolar gönüllere avuç avuç

Açılır nurlar amellere perde perde

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Mümin gülüşür her gördüğünde

Müslüman'dır adı üstünde

Edep ile başı önünde

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Sahurda nur ile doğsun cümle haneye

Yine kavuşalım inşallah seneye

Sahurda oruç'a başlama ile koşarız öteye

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Sahuru Yüce Rahman'dır kuluna lütuf eden

Oruçla kul zindelik diriliş bulur beden

Ne güzeldir gönlünde Kuran ile gülümseyen

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Oruç Yüce Rahmanın nimeti

Sevabı ile verir Rahman cenneti

Kuran iman ile taşı teslim et emaneti

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Oruç ile mümin kul olur neşeli

Kuran iman ile kul ne güzeldir pişeli

Cümle kullar merhametle gülüşmeli

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Kuran merhamet her an Müslüman'ın beyninde

Selam ver gülümser her geçtiğinde

Kul Mehmet'im sende gülümse hanende

Semada yeryüzüne yağar Rahmet nur

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Üstat'lardan şiirler-1 Osman Yüksel Serdengeçti

Ağıt Yıllardır, yıllardır hayaller kurdum,  Seni anam gibi aradım durdum,  Ey benim sevgilim, ey Ana yurdum,  Nerde benim Ural-Altay dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Gövden bir yerde başın bir yerde,  Aramıza inmiş bir demir perde,  Söyle Turan sen nerdesin, ben nerde?  Nerde benim yaslı Tanrı dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım  Turan ellerinden haber gelmiyor,  Yarabbi derdimi kimse bilmiyor,  Dört asırdır Türk'ün yüzü gülmüyor,  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Nerde benim Ural-Altay dağlarım?  Koskoca bir alem göçmüş yıkılmış,  Türbelerin, camilerin yakılmış,  Meydanlara kara putlar dikilmiş,  Buhara der, Semerkant der ağlarım  Nerde benim Ural-Altay dağlarım  Kimlere söylesem bilmem derdimi,  Acaba dünya böyle zulüm gördü mü,  Bozkurt gitmiş ayı basmış yurdumu,  Bozkurt'um der öz yurdum der ağlarım  Nerde benim yaslı Tanrı dağlarım?  Sen ey Hazar, engin Hazar, Türk Hazar,  Söyle bana boylarında kimler gezer? ..  Kafir moskof yine mezar mı kazar?  Seyhun gibi, Ceyhun gibi çağlarım,  Nerede benim Ural-Altay dağlarım? ..  Moskof bayrağını çekmiş gemiler,  Yol alırken dalgaların iniler,  Her gelen haberde derdim yeniler  Nerde benim Ural-Altay dağlarım  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Vatanlar, vatanlar, esir vatanlar,  Ey yüreği vatan için atanlar,  Toplanın elleri silah tutanlar,  Kıyam etsin ölülerim, sağlarım,  Nerede benim yaslı Tanrı dağlarım? ..  Esen yellere bak sevda yelidir,  Açan güllere bak bayrak alıdır,  Senden ayrı düşen gönül delidir,  Nerede benim Ural-Altay dağlarım  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Duman olur dağlarına ağsam mı?  Yağmur olup dağlarına yağsam mı?  Yıldız olup göklerine doğsam mı?  Ah çeker de yaşın yaşın ağlarım  Nerede benim Ural-Altay dağlarım  Doğmuyor, doğmuyor aylar, yıldızlar  Çalmıyor kırılmış kopuzlar, sazlar  Karalar bağlamış gelinler, kızlar  Akşam olur sabah olur ağlarım  Nerede benim yaslı Tanrı dağlarım?  Allah Allah diyen ezanlar nerede?  Efeler, yiğitler, kızanlar nerede?  Taşkentler, Kırımlar, Kazanlar nerede?  Nerede benim Ural-Altay dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Artık Dede Korkut öğüt vermiyor  Gültekin'den bildirgeler gelmiyor  Ne söylesem olmuyor, ah olmuyor  Nerede benim Ural-Altay dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Sürüler dağılmış, yaylamaz olmuş  Irmaklar kurumuş, çağlamaz olmuş  Ozanlar, Şamanlar söylemez olmuş  Nerede benim Ural-Altay dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Mağripten maşriki soranlar hani?  Çin'i, Viyana’yı saranlar hani?  Üç kıtada dimdik duranlar hani?  Nerede benim Ural-Altay dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Geçmiş günler birer hayâl oldular,  Bedr-i tam idiler, Hilal oldular,  Dün cevapken bugün sual oldular,  Nerede benim Ural-Altay dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.  Kınaman dostlarım gözümde yaş var,  Şu kara bağrımda bir kara taş var,  Tam elli iki milyon esir gardaş var,  Nerde benim yaslı Tanrı dağlarım?  Akşam olur sabah olur ağlarım.

Osman Yüksel Serdengeçti

İnsanlık zor meseledir

İnsanlık zor meseledir

Hayatta var olmak değildir 

Düşünmek gerek nedir asıl amacımız

Acep neresidir bizim son durağımız

Ne olmalı gönlün başında

Bazen akar yaş gözyaşında

Bazen yitirir insanlığı her gülüşünde

İnsanlık zor meseledir

Hayatta var olmak değildir

Az biraz merhamet durağında dursana

İnsanların hali nedir bir sorsana

Kazandığın maldan en güzelinden versene

Hepsi benim diyerek sırıtarak gülmesene

Gülümseyen cemalini insanlara göster

Helalinden alından dök ter

Bunlar ile olmazsan halin inan beter

İnsanlık zor meseledir

Hayatta var olmak değildir

Sanma kazandığın dünya malın seninle gider

Salih amelin gülümsemen var ise seninle o gider

Yoksa bunlar kazandığın hepsi yele gider

İnsanlar hepsi kardeşin

Cümlesi yol yoldaşın

Sağlık işte o her şeyin temeli başı

İndirme sakın küserek kaşı

Dünyaya geldin giydin bedene bir parça elbise

Ölüp giderken giydiğin bedene bir metre bez elbise

Arada tenhada kalma

Nefis şeytan ile yatma

Doğruya yalanı katma

Kuran'dan kaçma

Kulları ise hiç satma

Yaşa merhametle yurdundan

Yürü Kuran ile gül kokan nur Resul ardından

Yoksa yaşadığında olmaz fayda

Namaz kılınmaz ayda veya bir kez bir yılda

Her yola var vaktinde

Vazgeçme dur ahdinde

Kalk seyran eyle âlemi seher vaktinde

Bak gül açarken bülbül öterken

Âlemi seher vaktinde

Dinle sabah namazını seher vaktinde

Az bil haddini

Var yoldaş ol doğru yolda Kuran ile gidene

Batırma nefret ile gönüllere dikeni

Ölürken giydirmez sana kullar bir parça kefeni

Kul Mehmet'im çık yavaş yavaş hayat merdivenini

Kuran imandır hayatın şöleni

İnsanlık zor meseledir

Hayatta var olmak değildir

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Pişmanlığımın Hücresinde

Hayat işte yaşadığımız

Sözümüzü dinlemeyen

Bizi peşinde sürükleyen

Gülümsemelerimize

Ağlamalarımıza aldırmadan devam eden

Bazen yarı yolda tek başına bırakan

Biz boşlukta iken bize uzak olan mı ?

Bize yakın olurken biz boşlukta bıraktığımız mı?

Tahammülsüz duygularla görmediğimiz mi ?

Tahammülsüz duyguların peşinde koşmayın,

Benim peşimde gelin der iken görmediğimiz mi ?

Semada bir lütuf gibi gülümseyen mi?

Yoksa semada bakarken görmediğimiz,

karanlığa koşarken bakamadığımız bir boşluk mu?

Bazen ağlarken bize gü(e)len

Dostların peşinde koşturan

Ölüm gelince tek başına bırakan

Gözlerimizin içinde hapis olan

Görmediğimiz

Yaşadığımız kendimizin sandığımız

Yalandan kurduğumuz hayat mı?

Gerçek olan hayat?

Yaşa(ma)dığımız mı?

Peşinden koşamadığımız

Adım uydurmak yerine

Adımlarımıza uydurmaya ç/alışmadığımız

Biz bakar iken bizden uzaklaşan

Uzaklaşınca yetişemediğimiz

Bir çığlık gibi semada kaybolan hayat mı?

Anla...

Çöz...

Çözebilirsen...

Koş koşabilirsen...

Basamak basamak merdiven çıktığımızdı

Yoksa basamakları çıkmadan inmeye ç/alıştığımız mı?

Unuttuğumuz bir yol mu hayat

Yoksa unutmak için zihnimizi yorduğumuz

Uykuya d/aldığımız

U/yanınca

Çığlık çığlığa k/aldığımız

Tek kişilik senaryo mu?

Anla...

Çöz...

Koş koşabilirsen...

            ıı

Nasılda unuttum

Bir dere kenarında bıraktığım

Beni beklerken benim beklemediğim

Kısık yanan bir lambamı

Hani dün y/anarken söndürdüğüm

Kısık bir lambamı idin sen hayat?

Parmağını gözüme sokarak beni ayıktırır iken

Gözüme çöp battı dediğim

Yüzümü çevirdiğim

Benimle konuşur iken

Konuşmadığım mısın?

Öyle ise ben y/anıldım!

Ama şimdi yalnız kal(n)dım

Nerede etrafımda benimle olanlar

Nereye gittiler?

Ayağım kayınca düştüm ise

Elimde tutmak için yanımdakiler nereye kayboldu?

Yoksa ben mi y(ş)aşarken kayboldum?

Kaybolmamak için girdiğim kalabalık s/andığım

Yalnızlıklarımıydı onlar?

Bana gülümseyen

Sonra terk edip giden

Yok, mu bana anlatan

Neler oluyor?

Hangisi gerçek?

Hangisi yalan?

Hangisi düş?

Hangisi hezeyan?

            ııı

Gülümsediklerim küskün

Küskün olduklarım mı gülümseyen miydi?

Yokuşun dibindeyim

Az önce yukardaydım

Kalabalıktı etrafım

Kim attı beni buraya

Yalnız iken benimle olan bana fısıldayan d/uymayan ben

Duyduklarım önemsediklerim beni terk etti

Yanlış duyumlar peşinde mi koştum

Eyvah!

Yanıldım!

Ne yapmalı?

Yok, mu çaresi artık?

Feryat etsem duyan olmaz mı?

D/uymadığım ey sen şimdi beni duymaz mısın b(ç)ağırsam?

Selamet dün gözlerime b/akarken

Gözlerim kapatmıştım

Geçim derdine

Kasama bir kaç dolar yığmanın hesabını yaparken

Yanıldım gözümü kapattım

Bari sen şimdi aç bana g/(s)özlerini

Karanlıktayım

Az bana ışık ol

Yine karanlıktayım

Evet, kendi karanlığımda

Pişmanlığımın hücresinde

Bana gülümseyenleri görmemenin

Pişmanlığını yaşadığım

Hapis hanesindeyim

Eyvah...

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Allah için

Gözünde aksın yaşlar Allah için

Kazandığın helal malı harca Allah için

Ömrünü harca Allah yolunda mümin olduğun için

Ölüm gelsin gülümseyerek Allah'a kavuşmak için

Rahman ile sen secde de ol

Rahman sana açar bir yol

İşte iman ile sana mutlu bir yol

Rahman'a ol iman eden bir kul

Tebessüm ile Kuran'a ver selam

Kuran dili ile eyle kelam

Hayatına iman ile et devam

Rahman'a ol iman eden bir kul

Tenin uzak olmasın Kuran'a

Mukaddes kuran alsın seni avucuna

Kuranda uzaklaşıp dar sokaklarda girme esaret altına

Rahman'a ol iman eden bir kul

Avucunda dua ile süzülsün nur

Kuran iman sanadır onur

Tövbe ile günahını eyle pak nur

Rahman'a ol iman eden bir kul

Nefis şeytan ile matem kaplamasın ömrünü

Kuran Nur Resul kaplasın gönül gülüşünü

Gönlünde biriksin Rahmet nur nur

Rahman'a ol iman eden bir kul

Kul Mehmet'im selamet ile ol Kuran sana onur

Kuran gönlüne nur nur işlesin odur ferah nur

Gönlüne yağsın rahmet can nur

Rahman'a ol iman eden bir kul

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Gezmesinler

Dua ederken gözlerim yerine ellerim ağlıyorsa

Bilmek gülmesi gerekirken bilmemek gülüyorsa

Anlamak var iken anlamsızlık en önde koşuyorsa

Utanç edep yerine edepsizlik dünyada yaşıyorsa

Çekin hayatın dünyanın fişini karanlıkta kalsın

Bir daha takmayın fişini karanlık neymiş

Peşinde koşanlar anlasın karanlığı ile kalsın

Beyazlığı da siyaha boyayın

Beyazlığın arkasına saklanarak

Akıllıyım diye gezmesinler

Mehmet Aluç

Belki Zalimlik Olacak Amma Hatanı Anlaman Gerekir

     

   

Nefesimi seninle bitirirken sen bensiz nefes tüketmenin peşindesin, yüreğimi ayrılığın tozları ile kaplayarak gittin, yazıklar olsun sana söylediğim aşk dolu hecelere şiirler sen bir şey anlamadan edepsizliğinle çektin gittin...

Çektin gittin iki yıl sonra pişman olmuş döndün gözlerinde morluklar bedeninde kırıklarınla... Bakma yüzüme pişmanlıkla dayanamam, ama sana da dönemem, sana da gel diyemem, belki zalimlik olacak amma hatanı anlaman gerekir, pişmanlığınla gözyaşı dökerek yanman gerekir...

Sana gönül kapımı açarsam hakikate adalete ihanet etmiş olurum, yüreğinde yeniden aşk filizleri yetişmez ama ona hazır bir zemin hazırlayana kadar pişmanlığınla kal,

Anla...

 Bil...

 Gör...

Hisset...

Can çekişin nasıl bir duygu olduğunu gör, bana şimdi pişmanlık dolu gözlerle bakma, dayanamam yanman gerekir var git evine yan piş ondan sonra gel, tabi gönül kapım sana açık olursa, ya da açabilirsen...

Sen hislerimi karanlık gecede darağacına astın gittin, sende şimdi pişmanlığını gecenin karanlığında duygularınla darağacına as ve sadece kendini unut, yüreğinle gel...

Mehmet Aluç

Sen Kal Kendi Karanlığında

Sen benimle olmadıktan sonra

Hayat benimle olmuş ne fayda

Gülüşünde mutluluk bulamadımsa

Beş yüz sene yaşasam ne fayda

Dünya malı benim olsa ne fayda

Sanki sevgisiz yaşamak kolayda

Olmazsa kulda aşk Şeyda

Ömür neye yarar nefes neye yarar

Dön ağla otur ağla yat ağla

Yüreğim kanarsa

Gözlerim ağlarsa

Zamanı hazmetmeyen ruhum

Sensizlikle yanarsa

Dilimde çıkan sözlerim fayda vermezse

Beş yüz sene yaşasam ne fayda

Dünya malı benim olsa ne fayda

Dön ağla otur ağla yat ağla

Karanlık aydınlığa kavuşurken

Ben sana kavuşamadık'dan sonra

Yağmurda ıslanan yüz Sema'ya bakarken

Sen ıslanan yanaklarımdaki

Gözyaşlarıma bakmadıktan sonra

Seni sevsem ne fayda

Sen yanımda olsan ne fayda

Sen kal kendi karanlığında

Ben gidiyorum aydınlığa

Mehmet Aluç