Doğu Türkistan'da Canlar Bir Bir Can Çekişirken

Çin işkencesi zulmü bu görülmez mi neden bu

Uygarlık medeniyet denilen lanet şey mi bu

Sancı duyulur yıkılır sema altında, üstünde insanlık mı bu

Kanar düşler yerlerde, bir bir can çekişirken hayat mı bu

Son sözü yetiş yarab olan avuçlarında umut yeşerirken

Kapkara bir ayrılık acısıyla yere düşer beden can verirken

Tükendi gözlerde yardım beklerken ufukta çıkar yardım şimdi'den

Ecel allı kefenlerle cennete götürürken gülümser kardeşim dünden

yarab umut sandallarını batırdık denizlerde yeniden gönder

Bir bir yitirdik kardeşlerimizin gönlünde baharları

Yeniden açtır baharları bizler acı çekerken

Ölmüş bakışlarımıza can ver zulüm için sancılar çekerken

Bir çocuk ağlaması karanlık zulmü yırtarak kulaklarımızı parçalar

Yaralar taze bizler dokununca kanıyor sen merhemini gönder yarab

Hayatımızda düşüncesizlik sancısı ninni gibi gelirken

Yastığımızdaki gözyaşı kurumadan dermanını gönder yarab

Kul Mehmet'im çaresiz mi kalır çareyi yarab sende bilir halleri yazar

Bilmem neden kullar bir birlerinin mezarını edepsizce kazar

Canımıza can katacak Kuran ile yaşamayı nasip et yarab değmesin bize nazar

Ölmüş bakışlarımıza can ver zulüm için sancılar çekerken

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)