İlk Defa Yıkılışımı Yazıyorum

 

İlk defa yıkılışımı yazıyorum sen giderken

Kahır dolu odamda hatıralarımla ağlarken

Bir gülüşü çok gördün ben seni severken

Al aşkınla gülüşünü al git senin olsun

Kahır dolu gönlünle bana gülmezsin sen

Seninle mutluluğu tatmak istemiyorum ben

İçine kattığın zehirle ölmek istemiyorum ben

Artık karanlık odamda yıkılışım kutluyorum

Seni unutmak istesem de unutamıyorum

Unutmam lazım sende bir güzellik bulmadım

Seni neden unutamıyorum onu da bilmiyorum

Belki kahır dolu bakışlarının acısıyla kavruluyorum

Seninle mutluluğu tatmak istemiyorum ben

İçine kattığın zehirle ölmek istemiyorum ben

Sürgün olduğum şehirlerde yürüyemiyorum

Kaldırımlar bana küskün gülümseyemiyorum

Ben mi seni üzdüm hayır bunu iyi biliyorum

Neden gittin sen onu da çözemiyorum

Seninle mutluluğu tatmak istemiyorum ben

İçine kattığın zehirle ölmek istemiyorum ben

Artık hiçbir şeyin önemi yok benim için artık

Bir gurur uğruna belki birbirimizden ayrı kaldık

Kul Mehmet’im ayrılırken arkamızdan bakmadık

Arkamıza bakarken neden koşup sarılmadık

Seninle mutluluğu tatmak istemiyorum ben

İçine kattığın zehirle ölmek istemiyorum ben

Mehmet Aluç /Kul Mehmet