Olmasa da beni
kendinde arayan
Rahatla huzurla
çoktur yatmayan
Beklerim bir
köşemde layık olanı
Gecenin karanlığında
benim ışıyan
Bir sırrım
ben varılınca çözülmeyen
Bazen ağlasam
da sonrasında güldüren
Ben terk
etsem de benim terk edilmeyen
Girdiğim gönülde
cenneti benim yaşatan
Tüm neşeler
benim dilimle gülüştü
Benden ayrı
kalmak bilene ölümdü
Geride kalan
korumdu sönmez külümdü
Bendim yaşanmayan
anlara koşturan
Güller benden
aldı benimle açtı
Beni bilmeyenler
benden kaçtı
Cennetten geldim
âşıklar benimle yattı
Bendim gülmeyenleri
güldüren
Bana yaklaşamadı
dünyanın zalimi
Kapladım gönlünü
onca âlim’i
Verdim esirgemedim
tüm sevgimi
Ağlayanların
gözyaşını silen bendim
Bazen aradılar
çölde sahrada vahada
Bazen başların
kaldırdılar aradılar havada
Ben zaten
her yerdeydim bu dünyada
Hasretle bekleyenlerin
beklentisi bendim
Bazen bir gülümsemenin
içine saklandım
Bazen bir
gamzenin çukuruna gizlendim
Beni o an
görenleri cennete vardırdım
Cenneti arayanların
kapısı bendim
Sözlerin hecelerin
içinde yattım
Zalim olanları
aldım uçuruma attım
Bir bakışla
insanları anlayan yaptım
Zalimi yıkanların
adımları bendim
Bazen bir
pınarın çeşmenin başında durdum
Bir avcı
gibi kalbi boş olanları anında vurdum
Bir yudum su
isteyenleri güzellerin eliyle sundum
Susayanlara bir
pınar olan bendim
Bazen karanlıklar
içinde saklandım
Karanlıkları
yardım ışık oldum vardım
Yolunu kaybedenlerin
yolu oldum sardım
Yolda kalanların
yoldaşı olan bendim
Tanıdınız şimdi
beni sanırım
Bir cümle
ile ben bazen anılırım
Aşk derler
adıma söyleyene sarılırım
Bir damla
mutluluğa hasret kalana koşan benim
Herkes beni
yazdı yazdıkça bitmedim
Hiçbir gönlü
terk edip ben gitmedim
Beni terk
ettiğini sananları gözyaşı döktürdüm
Geri dönenlere
kapımı açan yine benim
Nasıl anlarsanız
anlayın ben akan bir pınarım
Güzel ceylan
gözlü kadınların bakışında yaşarım
Sonra gönlüne
girer bir volkan gibi kaynarım
Benimle yanmak
isteyenleri yakan canlı tutan benim
Benimle yananları
tatlı gülüşlerle huzura erdirdim
Kemale eriştirdiklerimi
gönüllerde gezdirdim
Bir kuru
soğanla iki aşığı bir ömür boyu güldürdüm
Kanaatkâr olmayanı
kanaatkâr eden benim
Bendeki bu
güzellikleri gücü veren Mevla’dır
Kullarına layık
gördü beni gönderdi ondandır
İçine Mevla
kendinden bir nurunu ekledi sırla doludur
Mevla
sevdiği kulunu aşkla sınadı sonra aldı kucakladı
Âşık
Gülveren’im anlatmayla aşk anlatılmaz yaşanır
Ceylan gözlü
yârin aşk dolu gönlüne gönül bağlanılır
Anlaşılmayan
ne var ise bil ki aşkla anında anlaşılır
Var sende
ara bul aşkı yârin gönlünde yoksa kapısı kapatılır
Mehmet Aluç
/ Âşık Gülveren
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder