Gönül gülümsemeyen bakışların sokağında gezmekten yorgundur.

Her hazan mevsiminde gönül yine yanar kavrulur tek başına, gönlün sesi kısılır bir fısıltı şeklinde konuşur gözlerinde damlayan kor alev damlalar halinde, sararmış hatıralar uzaktan el sallar giderken gönül evinden, bazen pişmanlıklar gönül kapımızı çalmadan içeriye girer yakar savrulur gönüldeki gülümseyen mutluluklar buz tutar titretir yüreği...

Kelimeler sözler lal olmuş sararmış yapraklar gibi dökülür birer birer gönül toprağına, gönülden gönül'e köprüler yıkılacakmış gibi sallanır duyguların hazan mevsiminde, inmek istersin aşkın derinliklerine bahar kokan yollarına lakin hazan mevsimidir sevgiler solamaya başlar, duygular hissizleşir, aslında bir gülücükle yeniden bahar mevsimleri açar lakin gönül sanki yorgundur, her gülümsemeyen bakışların sokağında gezmekten yorgundur.

Gönlün ana vatanı olan aşktan uzaklaşan gönlün adımları yorgundur, son bir adımla bahar mevsimlerinin kapısında girilmek üzere iken gönlün adımları gerisin geriye gider, gönlün aşk merkezine yolculuk için uzatırsın elini elin uzanmaz, işte o anda nazlı yar gülümseyerek koşar gelir peşinde, gözlerinde aşkın gülümseten ışığı gülüşü ile tutar elinde yorgun adımların şahlanır, gülümsemeyen bakışların sokakları canlanır bahar çiçeklerinin kokusu ile şenlenir, kelimelerin anlamsızlığında kıvranan dil bir anda bülbül olur şakır yâre doğru, aşk cümlelerinden birer demet gül olur nazlı yârin gönlünde açar, solar hazan mevsimi yok olur, aşk sahilinde bahar mevsimleri açar açar açar.

O an o umutsuzluk anında gönlün elleri Sema'ya açılmış yüce Rahmana dua ederken çaresizliğin karanlığında kurtulmak için, şimdi bin bir çare içinde Yüce Rahmanın izni ile bahar mevsimleri açar gönlünde, duanın gönülden kanat çırparak Yüce Rahmana ulaştığı anda çare olarak merhem olarak dönmesi gönlün kulun yetim olmadığının işareti, hazan mevsimlerin, bahar mevsimine çevirenin gönülde sevmenin istemenin sonucunda Yüce Rahmanın veren olduğunun bilinmesine işarettir.Şimdi neşelen gönül bahar çiçeklerinin kokusunun içinde,kon nazlı yarin gönlüne bir kelebek gibi usulca,sarıl nazlı yarin narin kollarına, başını yasla nazlı yarin bahar kokan sinesine uyku yok gözlerinde artık aşk var,nazlı yarin gülümsemesi var uç havalarda kuşlar kadar özgürsün artık...

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-