Gülümseyen Gönlün İzi Kalır Âlem de

Ömür biter gönül çürür gider

Sevenler buluşur ömür biter

Ayrılık yolunda adımlar seker

Ecel gelir ne seven kalır nede adımlar

Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de

Sanma gülümseyen izler zaman geçer çürür

Bu âlem de it ürür kervan devam eder yürür

Gam çökse de gönül'e gülümseyen izler onu görür

Yürü gülümseyen izlere ne gam kalır nede keder

Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de

Ağlarken gözler gönül yürür ahenkle duyulur yankıları

Gece gündüz her adımda kararır sanma ufuk akşamları

Seversin gönülde insanları yaşarsın her gün bayramları

Kâinat güler peşin sıra sevinç nağmeleri sen duyarsın

Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de

Bir umuttu gözlerinde gölge gibi sakladığın

Bülbül güle küsmez gül solmaz ise boşadır ağladığın

Parçalama gülü bin parçaya yazıktır nefrete bel bağladığın

Gönül kapısın açmazsan sırrına eremezsin boşadır sakladığın

Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de

Efkan'ın dağlasa da yüreğin geçer zamanla bu hallerin

Seni hiç yalnız bırakmaz gülümseyen gönlün olursa sevenlerin

Ruhun bir heykel gibi kalsa da sessiz âlemde canlandırır gülümseyenlerin

Hayat bu az uğraş düşerse başa taş ne yapsın baş sabırla bekler

Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de

Kul Mehmet'im dünyanın işine kanma bestelenmiş matemi

Sen hem dünyaya hem ahirete çalış üzme sakın el âlemi

Merhameti yaz gönlünden sevmeyi yaz bırakma elinde kalemi

Ukbaya varınca merhametli olan gönülden seven bulur seni

Gülümseyen gönlün izi kalır âlem de gönül ölse de

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ukba: Ahiret, öbür dünya, baki olan âlem

Efkan: Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma; inleme bağrışma.