Ben kendimi boşa üzerim
Mecnun olmadım ki Leyla’m yok diye üzüleyim
Ak gerdanına bu gönlümü yaslayayım
Mecnun olmadım ki Leylayı arayayım
Mecnun gibi diyar çöllerde kalayım
Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayım
Gönlüm hiç aşkla buluşmadı
Şöyle tatlı tatlı tutuşmadı
Sevdiğim Leyla olup elini uzatmadı
Gözlerindeki aşkla beni tatlı tatlı ağlatmadı
Mecnun olmadım Leylayı arayayım
Mecnun gibi diyar çöllerde kalayım
Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayım
Hep gönlüm dünya ile yangın mahşer yeri
Leylam olsa görse kaçar geri geri
Bana yaklaşma der git beri beri
Olamaz Leyla bu gönlümün dilberi
Mecnun olmadım Leylayı arayayım
Mecnun gibi diyar çöllerde kalayım
Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayım
Mecnun olmak öyle kolay değil
Olamazsan var Yüce Rahman önünde eğil
Leyla’ya layık değil ki bu gönül bu şekil
Leyla’ya ne söyleyecek bu edepsiz dil
Mecnun olmadım Leylayı arayayım
Mecnun gibi diyar çöllerde kalayım
Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayım
Bu gönül pınarı kurumuş sanki çağlayarak mı akar
Bu halimle Leyla beni görse yüzüme mi bakar
Bulunur mu bu âlemde benim gibi gönlü sakar
Kim alırda beni söyleyin koluna takar
Mecnun olmadım Leylayı arayayım
Mecnun gibi diyar çöllerde kalayım
Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayım
Leyla’ya aşk sahip olmak her babayiğidin harcı olamaz
Gönlünde aşk olmayanda bu yola çıkamaz
Üzülme Kul Mehmet’im her sevende âşık olamaz
Âşık olanlarında vuslatı bu dünya da olamaz
Mecnun olmadım Leylayı arayayım
Mecnun gibi diyar çöllerde kalayım
Onu bulamazsam Yüce Rahman’a varayım
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder