Miadın dolunca ey kul varlığın yok olur
Dünya aradığın aramadığın gelir seni bulur
Bir ömür kaçtığın gelmez sandığın başına gelir
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Bir ömür peşinde koştukların seni terk eder
Kazandığın ya da kaybettiğin o zaman sana yeter
Boşuna kıvranma dönemezsin gücün yetmez
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Bir daha açılmaz o bakan kapanır çeşmi ahu
Bana neler oluyor dahi diyemezsin sen yahu
Boş torba gibi düşer beden o bedende ayırırlar ruhu
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Rabbim yaşarken imanla ölürken imanla gidenlerden eyle
İman etmeden hakka yürümeden yaşanmaz imansız böyle
Dilin yaşarken söylesin hakkı son nefeste dile denilmez söyle
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Hakikat sırrından kaçardın şimdi artık kaçamazsın
Hakikat neymiş yalan neymiş anlarsın kıvranırsın
Yaşadığın koştukların masalmış anlarsın sende haklısın
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Yaşarken Rahman söylemişti yüce Kur’an’da anlamazdın
Şimdi anlasan da ne yazık ki faydasından yararlanamazsın
Tüm bedenin kilitlendi artık kıvranma sen kıvranamazsın
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Altın öğütleri değiştirdin değersiz üç kuruş pula
Kadir kıymet vermezdin çevrendeki hiçbir kula
Şimdi ağla sessizce kurumuş mezarını kendin sula
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Hani komşun vardı duldu yan gözle bakardın sen o dula
Hani derdin param çok herkes kapımda el pençe divan dura
Beklemezdin ya sen işte başına yıkıldı dünya aliyyülala
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Kul Mehmet’im var sende şimdi git ol biraz düşünür
Ecel her an beklemezsen de sen kapıda sana görünür
Kazandığın milyarlık elbise çıkarılır beden kefene bürünür
Ecel şerbetini içirir Rahman dünya hayatını son buldurur
Mehmet Aluç/ Kul Mehmet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder