Hayat bir yürüyüştü haliyle bilmedi
Hayatı anlamadı o nedenle gülmedi
Hudutlar belliydi hudutlar geçilmez
Etrafına baktı baktı lakin olanı görmedi
Mutluluğu içemedi maalesef kana kana
Garibanlık bir hayat duruşuydu görmedi
Hayatın özü sabırdı sabır deryasına inmedi
Hayat safını belli etmekti verilenle yetinmedi
Döndü yanlış yana dönmedi doğru yana
Mutluluğu içemedi maalesef kana kana
Zenginliği asalet bildi içine gömüldü
Olanları görmeyecek kadar zaten kördü
Zenginlik vermekti verilen zenginlik gibi, fır döndü
Fır dönmesinde zaten yoktu hiçbir içgüdü
Mutluluğu içemedi maalesef kana kana
Yaşadıkça hep beni beni dedi
Kazandığını tek başına bencilce yedi
Aradı bulamadı konuşacak bir kedi
İnsan dedi neden kıymetimi bilemedi
Olmayan nasıl bilinir bunu düşünemedi
Mutluluğu içemedi maalesef kana kana
Yıkılmıştı gönlünün mihrap yeri
Akıtmamıştı kazanmak için teri
Yaklaşmadı hep kaldı geri geri
Yalnızlığı geldi ona seri seri
İşte şimdi yalnızlıktan kalmadı feri
Mutluluğu içemedi maalesef kana kana
Kul Mehmet’im nasıl hayata bakarsan öyle görürsün
Gönlünde sevgi verirsen kendinle herkesi güldürüsün
Bir şey vermez hep benim dersen kendinle herkesi öldürürsün
En sonunda tokadı yersin yerlerde kendin sürünürsün
Mutluluğu içemedi maalesef kana kana
Mehmet Aluç /Kul Mehmet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder