Gelemem

GELEMEM Şimdi bana haydi gel desen Yine o mutlu günlerdeki gibi Gönül gönüle aşkı yaşasak desen Gelemem Bir daha terk edilmenin ıstırabını yaşayamam Sensiz olmanın tekrar terk edilerek Parklarda banklarda Issız sokalar da seni aramanın Sensiz olmanın acısını tekrar yaşamaktan korkuyorum Alıştım sensizliğe zorda kahır da olsa Sen yaşamadan ölmeyeceğim demiştim Ama çok zor Düşler kurduğum pencerede İçimde yine sen yine ben Düşler kurar iken Yine beni terk edeceğin korkusu şüphesi ile yaşayamam Yine sensizliğe alışmak Sensiz kalmanın o ıstırabını yeniden yaşamak istemiyorum Aşk beni yeniden kurtaramaz Kurtarsa da terk edilmenin afet korkusunu yeniden yaşayamam Yalnızlıktan ağlayan güvercinler ile sokaklardayım Terk edilmenin acı kanatlarının yüreğimdeki yaraları iyileşmiş iken Çıban çıban terk edilmenin hasret sancıları bitmiş iken Sensizliğin yazını kışını yaşamış iken Bırak beni terk edilmiş halim ile sensiz seni unutmanın Karanlığına alışmış iken bırak böyle kalayım Tekrara gelemem Ben kendime yeterim Sen aşkımı kaybettim Şair oldum Bırak şair olarak yalnız kalayım Bırak terk edilmenin ıstırabı ile yüreğimdeki Acıları fırtınaları mısralara dökeyim Mehmet Aluç