Gözlerinde Gülüşlerinle Bakarsın

Yazdığım şiirdeki son mısra gibi bakmasın gözlerin

Şiirlerde bitmez gözlerdeki gülüşlerde bitmez bilirsin

Yazarken gönüllerde gülümseyerek gezersin gülüverirsin

Gönül sazımda telimsin notamsın şiirimde bestemsin benim

Gözlerinde gülüşlerinle bakarsın gülüşler gibi güldürürsün

Gönüllerin içinde gezeriz dağların başında gezmeyiz

İnsan gibi seveni severiz sevmeyenlere kaşımızı çatarız gülmeyiz

Bazen kaçarız birbirimizde yaşayamaz geri geliriz biliriz biz nefesiz

Gönül sazımda telimsin notamsın şiirimde bestemsin benim

Gözlerinde gülüşlerinle bakarsın gülüşler gibi güldürürsün

Mecnunlar Leylalar Keremler Aslılar göğsümüze yaslanır

Gönüller gönlümüze aşkla sevmeyle bakışlarla bağlanır

Bir hafif gülümseme gülen bir bakışla bu ruhumuz canlanır

Gönül sazımda telimsin notamsın şiirimde bestemsin benim

Gözlerinde gülüşlerinle bakarsın gülüşler gibi güldürürsün

Ben kendimi sensiz bizsiz anlatamam ki anlatılmaz ki

Ayrı ayrı gönülden ayrı gülümsemeden bu hayatta yaşanılmaz ki

Anlatmaya kalaksam sözlere hecelere ben sizleri sığdıramam ki

Gönül sazımda telimsin notamsın şiirimde bestemsin benim

Gözlerinde gülüşlerinle bakarsın gülüşler gibi güldürürsün

Kâinat susa bile bilirim aşkla gezen gönüller hiç susmaz

Gönülden gönlü sarmayınca bu gönülde sancılar yok olmaz

Gönülden gelen aşkla sevmelere kim git diyebilir ki aşksız olmaz

Gönül sazımda telimsin notamsın şiirimde bestemsin benim

Gözlerinde gülüşlerinle bakarsın gülüşler gibi güldürürsün

Kul Mehmet’im aşkla gönülden seveni anlatamam ki

Sevmeye layık olmayan gönüle sev diye dayatamam ki

Sevmeyen aşksız gözlerle bakana zorla bakma diyemem ki

Gönül sazımda telimsin notamsın şiirimde bestemsin benim

Gözlerinde gülüşlerinle bakarsın gülüşler gibi güldürürsün

Mehmet Aluç-Kul Mehmet