Susayanlara Bir Pınar Olan Bendim

 

Olmasa da beni kendinde arayan

Rahatla huzurla çoktur yatmayan

Beklerim bir köşemde layık olanı

Gecenin karanlığında benim ışıyan

Bir sırrım ben varılınca çözülmeyen

Bazen ağlasam da sonrasında güldüren

Ben terk etsem de benim terk edilmeyen

Girdiğim gönülde cenneti benim yaşatan

Tüm neşeler benim dilimle gülüştü

Benden ayrı kalmak bilene ölümdü

Geride kalan korumdu sönmez külümdü

Bendim yaşanmayan anlara koşturan

Güller benden aldı benimle açtı

Beni bilmeyenler benden kaçtı

Cennetten geldim âşıklar benimle yattı

Bendim gülmeyenleri güldüren

Bana yaklaşamadı dünyanın zalimi

Kapladım gönlünü onca âlim’i

Verdim esirgemedim tüm sevgimi

Ağlayanların gözyaşını silen bendim

Bazen aradılar çölde sahrada vahada

Bazen başların kaldırdılar aradılar havada

Ben zaten her yerdeydim bu dünyada

Hasretle bekleyenlerin beklentisi bendim

Bazen bir gülümsemenin içine saklandım

Bazen bir gamzenin çukuruna gizlendim

Beni o an görenleri cennete vardırdım

Cenneti arayanların kapısı bendim

Sözlerin hecelerin içinde yattım

Zalim olanları aldım uçuruma attım

Bir bakışla insanları anlayan yaptım

Zalimi yıkanların adımları bendim

Bazen bir pınarın çeşmenin başında durdum

Bir avcı gibi kalbi boş olanları anında vurdum

Bir yudum su isteyenleri güzellerin eliyle sundum

Susayanlara bir pınar olan bendim

Bazen karanlıklar içinde saklandım

Karanlıkları yardım ışık oldum vardım

Yolunu kaybedenlerin yolu oldum sardım

Yolda kalanların yoldaşı olan bendim

Tanıdınız şimdi beni sanırım

Bir cümle ile ben bazen anılırım

Aşk derler adıma söyleyene sarılırım

Bir damla mutluluğa hasret kalana koşan benim

Herkes beni yazdı yazdıkça bitmedim

Hiçbir gönlü terk edip ben gitmedim

Beni terk ettiğini sananları gözyaşı döktürdüm

Geri dönenlere kapımı açan yine benim

Nasıl anlarsanız anlayın ben akan bir pınarım

Güzel ceylan gözlü kadınların bakışında yaşarım

Sonra gönlüne girer bir volkan gibi kaynarım

Benimle yanmak isteyenleri yakan canlı tutan benim

Benimle yananları tatlı gülüşlerle huzura erdirdim

Kemale eriştirdiklerimi gönüllerde gezdirdim

Bir kuru soğanla iki aşığı bir ömür boyu güldürdüm

Kanaatkâr olmayanı kanaatkâr eden benim

Bendeki bu güzellikleri gücü veren Mevla’dır

Kullarına layık gördü beni gönderdi ondandır

İçine Mevla kendinden bir nurunu ekledi sırla doludur

Mevla sevdiği kulunu aşkla sınadı sonra aldı kucakladı

Âşık Gülveren’im anlatmayla aşk anlatılmaz yaşanır

Ceylan gözlü yârin aşk dolu gönlüne gönül bağlanılır

Anlaşılmayan ne var ise bil ki aşkla anında anlaşılır

Var sende ara bul aşkı yârin gönlünde yoksa kapısı kapatılır

Mehmet Aluç / Âşık Gülveren

Otuz Ağustosu Biz Tarihe Böyle Yazdık

 Otuz Ağustosu Biz Tarihe Böyle Yazdık

Zaferleri şanla biz tarihe böyle yazdık

Silah yoktu bu elde o alnı karışladık

İman tokadı ile suratına biz vurduk

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Görmedi mi o düşman gözü şanlı akını

Al bayrağa akıttı şehidim o kanını

Geride düşündü o kalanını vatanı

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Terk eder miyiz bizler bu özgür hürriyeti

Sildik süpürdük gelen o kini o nefreti

Gördük imanı ile şahadete gideni

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Takılmıştı imanlar mermisiz süngülere

Varmak istiyordu ya özgür istiklaline

Dalgalanırken bayrak vatanın cennetine

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Karanlık o geceye binlerce yıldız doğdu

Düşmanın nefretini iman o gece boğdu

İşte o şafak vakti hilal yeniden doğdu

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Şimdi geleceği biz bu vakit’e kuralım

O şehitlerimize selama biz duralım

Anlamayanlar varsa yeniden yaşatalım

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Âşık Gülveren’im der biz hepimiz neferiz

Bu vatan bayrak için ölüme biz gideriz

Bir ölürsek biz eğer binlerce diriliriz

Otuz Ağustosu biz tarihe böyle yazdık

Mehmet Aluç / Aşık Gülveren

Gülüşünde Vatanı Gördüğüm

Bayrak dalgalanır üzülme şehadete kavuşan yiğidim

Gidişinle bayrak coştu yüreğimize koştu bu neydi bilmediğim

İçimizde hain çıktı bizim ekmeğimizi yiyen namert hain alçak

Vatan sana minnettardır yiğidim gülüşünde vatanı gördüğüm

Vatan bayrak düşmedi yiğidim namert hain alçak düştü

Gönülde imanla vatan sevgisi bir anda kardeşliğe dönüştü

Bunu gören namert hain alçak eyvah dedi kalmadı üstünlüğü

Vatan sana minnettardır yiğidim gülüşünde vatanı gördüğüm

Çelik iman dolu göğsü tank tüfek mermi deler geçer mi

Ey namert hain alçak bir Amerika Avrupa sana yeter mi

Davamız iman vatan bayrak sevgisi bu bizde hiç biter mi

Vatan sana minnettardır yiğidim gülüşünde vatanı gördüğüm

Milletin iman dolu sinesi destan yazmaya hala devam eder

Kumpas kaos kargaşa iman vatan sevgisini  sanmayın deler

Ortada işte haliniz nefretinizle olmuş işte bin beterden beter

Vatan sana minnettardır yiğidim gülüşünde vatanı gördüğüm

Mehmet Aluç / Kul Mehmet

Çığlık İsyanın Kardeşi

Çığlık isyanın kardeşi

Açtırmaz bence güneşi

Karanlığa açılır yolu

Aldırmaz bir adımlık nefesi

İsyanın kötüdür zamanı

Ara bulamazsın bir anlamı

İçinde yoktur bir karakteri kavramı

Aldırmaz bir adımlık nefesi

Güzellik arama isyanın içinde

Kaldıkça kalırsın en derininde

Yaran kanar sen gülmediğinde

Aldırmaz bir adımlık nefesi

Gecelerin bak sessiz nefessiz

İçinde ateşi yanar fenersiz

Onunla olmak bence gereksiz

Aldırmaz bir adımlık nefesi

İsyan koşana bir kıyamet

İçinde bulamazsın keramet

İçini sarmıştır koca bir nefret

Aldırmaz bir adımlık nefesi

Gönüle aşkı yazmaz

Ayrılık yokluğu yazar anlamaz

Yerinde durmaz tüm bedeni sarar durmaz

Aldırmaz bir adımlık nefesi

Çıkar isyanın kara dumanı

Bekleme sen bir şey anlayanı

Zincirlemiştir kendisiyle olanı

Aldırmaz bir adımlık nefesi

Mehmet Aluç / Kul Mehmet

Haydi Bakalım Durmayalım

Seç bakalım yaşa bakalım

İyimi kötümü çirkin mi güzel mi anlayalım

Durma öyle aç kapıyı durma öyle

İçindekiler nasıl bir şeymiş

Şöyle gönül gözüyle bakalım yaşayalım

Anlayalım yaşayalım

İyisini kötüsünü bir anlayalım

Güzel olan ne ise onu alalım

Güzelliklerin içinde yaşayalım

Ya iyisini seçeriz

İyilikler içinde güzel yaşarız

Ya kötüsünü seçeriz

Kötülükler içinde sancıyla yaşarız

Haydi seç bakalım

Siyah mı Beyaz mı anlayalım

Ya mutlu olalım

Ya beraberce ağlayalım

Hayır hayır mutlu olalım

Mutlu eden ne ise onu bulalım

İyisini kötüsünü bir anlayalım

Güzel olan ne ise onu alalım

Güzelliklerin içinde yaşayalım

Haydi bakalım

Yanmayalım

Mutsuz olmayalım

Mutsuz insanlarla beraber olmayalım

Gülen insanlarla gülenlerden olalım

Ateşin içine düşmeyelim

Cennet bahçelerinde gezelim

Haydi durma seçelim

Güzel olan neymiş bilelim

Sevelim sevilelim

Sevmeyenlere sevmeyi gösterelim

İyisini kötüsünü bir anlayalım

Güzel olan ne ise onu alalım

Güzelliklerin içinde yaşayalım

Haydi bakalım durmayalım

Ya sevmek var ya sevmemek var diyelim

Sevmek var diyelim

Kıymet bilelim değer verelim

Ayrılık bitmez

İnsanlık içinde gülmez

Yıkalım ayrılığı birden kökünden

Gülelim haydi gönülden

Çiçekleri dikelim en güzelinden

İsyan yoksa şahlanır

Gönüller ateşlerde dağlanır

Zincirler ellerimize ayağımıza bağlanır

Gölgeler korkuyla peşimize düşer

Gelir bizleri aniden sarar gönül küser

İyisini kötüsünü bir anlayalım

Güzel olan ne ise onu alalım

Güzelliklerin içinde yaşayalım

Sarhoş olursa gönül hasretten

Adımlar yıkılırsa yolda yürürken

Gönül gülmek istiyorum derken

Kim duyar kim ilgilenir birden

Sevgili gel gel ne olur derken

O mahzun seven bir göz

Dilde kirlenirse söz

Gönül nasıl aşkı söyler

Gönül söz olur köz

Közle yakmayalım demesinler öküz

Yaşanır mı düşsüz

İyisini kötüsünü bir anlayalım

Güzel olan ne ise onu alalım

Güzelliklerin içinde yaşayalım

Mehmet Aluç / Kul Mehmet

Güzellik Bende Değil Asıl Verende

                              Yaklaştım güzele güzellik var dedim sende

Güzel dedi güzellik bende değil asıl verende

Dedim ne güzel yakışıyor güzellik sen gülende

Sen asıl gülümsemeyi gör gönlüme böyle serpende

Dedim ne güzel duruyor edep sen o gönlünde

Dedi sen edebi bir görsen sana böyle gösterende

Dedim bakışın cennet bakışı gibi gönlüme işler

Dedi asıl gör cenneti gönül içine böyle yerleştirende

Dedim beni ulaştır yaşattır sana bu güzelliği verene

Gelirsen layık olursan yürürüz seninle beni güldürene

Şükürler olsun dedi bendeki güzelliği sana gösterene

Bir ömür beklerken gönlümdeki güllerle seni güldürene

Aşık Gülveren’im şükürler olsun Rabbime beni güldürdü

Beni aldı aşkla seven gülden güzel olana güzele götürdü

Baktım gülen yüzüne sanki karanlığa doğan ayın on dördü

Rabbim cümle gönülleri aşk ile güldürsün dedim gözlerim güldü

Mehmet Aluç / Aşık Gülveren

Dönemezsin Kıramazsın Krişi

Elbet bir gün çekilir bu gidişin fişi

Adam olmalı adam olmalı kişi

Her gün de papaz pilav yemez dersen

Senin gözün doymaz bu neyin gidişi

Her gün insan dönemez ki köşe krişi

Yakalanırsın yengeye anlatamazsın işi

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Beton gibi suratına çarpılır o köşe krişi

Kapsama alanını daraltma sessiz yürüme

Kapsama alanına girersin boşa sen sürünme

Çekim alanının sihrine sakın kapılma

Bitim alanına girer aşna fişne sakın aldanma

Bak yengenin gözünü kin bürümüş

Elinde oklava ile seni bekliyor

Zokayı yuttuğun an bugünmüş

Yerle yeksan oldu o zengin görünüş

Boş ver diyenleri boş ver takılma onlara

Bekara karı boşamak kolay geliyor

Dayağı yok içinde sırıtarak bakıyor

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Beton gibi suratına çarpılır o köşe krişi

Kapsama alanını daraltma sessiz yürüme

Kapsama alanına girersin boşa sen sürünme

Çekim alanının sihrine sakın kapılma

Bitim alanına girer aşna fişne sakın aldanma

Kim veriyor sana her gün boş havayı

Her gün boşa dolduruyorsun kafayı

İç iç nereye kadar içeceksin

Kendinden geçeceksin

Yengeyi evde tek başına bekleteceksin

Vah yazık sana yazık

Hazırlanıyor yiyeceğin kazık

Az insan olsan sevsen birazcık

Ayrana olacaksın bir gün cacık

İlişkiniz olacak vıcık vıcık

Olma salataya sen kıvırcık

Var mı söyle buna cevabın

Her gün tek başına yenilmez ki adana kebabı

Her gün insan dönemez ki köşe krişi

Yakalanırsan yengeye anlatamazsın işi

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Beton gibi suratına çarpılır o köşe krişi

Anla artık ey er kişi çekme fişi

Her gün insan dönemez k köşe krişi

Yakalanırsın yengeye anlatamazsın işi

Arama bulamazsın bir yer serin

Otur derim düşün derin derin

Düşmeden şapka görünmeden kelin

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Beton gibi suratına çarpılır o köşe krişi

Kapsama alanını daraltma sessiz yürüme

Kapsama alanına girersin boşa sen sürünme

Çekim alanının sihrine sakın kapılma

Bitim alanına girer aşna fişne sakın aldanma

Gözün doymaz nefsin doymaz

Her gün eğlence neşe olmaz

Yenge bekler bekleyenin kapıyı açmaz

Bir gün otur evinde elinde saz

Hem söyle hem de gönlüne aşkı yaz

Yoksa diğer türlü insan adam olmaz

Yediğin dayakta yanına kâr kalmaz

Seveceksin yengeyi seveceksin

Yoksa kapı dışarı edileceksin

İnsan olacaksın insan olmalı kişi

Her gün insan dönemez ki köşe krişi

Yakalanırsın yengeye anlatamazsın işi

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Beton gibi suratına çarpılır o köşe krişi

Seninle olanın zordur işi

Zor doyurursun sen o nefsi

Her gün baklava yenmez ki tepsi tepsi

Bir gün kafanda paralanır hepsi

Yenge derse haydi defol senin olsun cümlesi

Bekletme pezevengini al sen son nefesi

Kurulur bu gidişle aile hukuk mahkemesi

Kaldığın yer  olur hava müzesi

İnsanında vardır bir kaidesi

Sadık olmalı hanımına er kişi

Her gün insan dönemez ki köşe krişi

Yakalanırsın yengeye anlatamazsın işi

Vah vah işin iş senin yok yerin

İtiraz edemezsin dönemezsin vallahi krişi

Beton gibi suratına çarpılır o köşe krişi

Kapsama alanını daraltma sessiz yürüme

Kapsama alanına girersin boşa sen sürünme

Çekim alanının sihrine sakın kapılma

Bitim alanına girer aşna fişne sakın aldanma

Mehmet Aluç /Kul Mehmet

Hayatın Sırrı Sensin Değerlisin Ve Özelsin

Elimize geçen mutluluk anları, bizim için uzun boylu bir servet değildir. Hafifi hafif yudum yudum içerek, zamana yaymamız gereken bir an ve zaman dilimidir. Bu mutluluk gönülden sevmeyle gönüle değer vermeyle, elde edilen bir duygudur. Öylesine lafta kazanılacak bir duygu değildir, paylaşmak vermek kucaklaşmak ile elde edilendir bir ömür boyu. Bundan gayrısı uzun süreli değil, kısa olan bir mutluluktur, parayla anlık alınan mutluluk insanı bir an mutlu eder, ileriye taşımasına izin vermez, mutluluk vermekle paylaşmakla mutluluk olur anlam ve mana taşır. Karşındaki insanları gerçekten düşünen birisi olmak, mutluluğun bir ömür boyu sürmesine yetiyor. İstediğimiz hayatı kendi tercihlerimiz doğrultusunda bencilce yaşamak, yaşamak değil ama yaşıyoruz? Kendimiz için istemek kazanmak değil, en sonunda kaybetmektir bilmiyoruz, ya da biliyoruz belki değişir zaman o anda benim sadece benim olur egosu ile mutluluğun kapısını, kapatarak yaşıyoruz… 

Hayır, bu hayat bu ömür dünya benim değil, bizim demeyi öğrendiğimiz zaman mutluluk, hepimizin bir ömür boyu olacak ve ahirette de mutlu olmamızı sağlayacak, ama gel gör ki bunu söylemekten itiraf etmekten de uzağız! Ulaşılması mümkün olmayana ulaşmak, katlanılması tek başına zor olan sıkıntılara tek başına katlanmak, ne kadar aptalca ve delice olduğunu bilmemize rağmen hala peşindeyiz, tek başına ulaşılması mümkün olmayanın peşine… Oysa bizler beraberce yaşamak zorunda iken nasıl aptalca, insanları hayatımız merkezinde, sahilinde bir kalemde siliyoruz? Aslında onları silmek, kendimizi silmektir ama lakin iş işten geçtikten sonra öğreniyoruz, lakin buda fayda vermiyor, geri dönüşün kapısını açmıyor.

 Önce kendimiz için değil, toplum için yarınlarımız ailemiz için biz iyi bir vatandaş olmalıyız, iyi ve güzeli önce karşımızdaki için hissetmeliyiz ki, karşımıza da kendini iyi hissetsin ki bizde güzeli yaşayalım hissedelim mutlu olalım… Elimde olanları almaya geliyorlar mantıksızlığı ile köprüleri yıkmak, kendini yolunu yıkmaktır… Kendin için değil toplum için yaşamaya çalışırsan, yaşamayı mutluluğu gülümsemeyi bulursun ve anlarsın yaşarsın yaşatırsın…

Nefes alıp vermek dışında nefes olmak, hayatı boş görmek yerine, hayatın dopdolu olduğunu göstermek zor olsa da, seni o an anlayanların olması üzücü olsa da sen vazgeçmeden devam et, bu güzelliği insanlara vermeye kapısını açmaya girin gelin demekten vazgeçmeden anlatmaya göstermeye gayret et… Bakarsın bir süre sonra insanlar yanlışlarını görür, sana doğru koşarak gelirler, mutluluğa vererek sararak kucak açarlar… Yapmak istediğin bu güzellik, her zaman istediğimiz gibi olmasa da sen görevini yap insanlığın ne olduğunu göster, ömür boyu gayemiz öğrenme gayreti içinde olmakla öğrendiğimizle, insanlara ulaşmakla varmakla yanında olmakla alakalı.

 Hayat, acısıyla tatlısıyla, iyi günleri, kötü günleri ile var olan bizi saran, sabırla olmamızı birlikte el ele gönül gönüle yenmemizi hatırlatan, bir rehberdir. İnsan gülümseyemiyorsa onunla ağlamalı, acılarının yanında olduğumuzu göstermeliyiz, çaremiz varsa sunmalıyız yoksa da acısına ortak olmalıyız, budur insanlığın mutluluğun kaynağı. Ağlayanla ağlayabilmeli güldürmeli, gülenle gülmeli ağlatmamalıyız. Hayatındaki benlik duvarlarını hep bana bana mantığını yıkarak, insanları kucaklayarak yolumuza devam etmeliyiz. Yoksa kendi ördüğümüz duvarın altında kalarak mutsuz yalnızlığın havasızlığında ölür gideriz, elimiz gönlümüz ömrümüz boşa harcamış olarak. Ölümden sonra Yüce Allah “Ey kulum bana gelirken dünyada gönlünle elinle fikrinle ne getirdin diye sorduğunda” ne cevap veririz bunu da düşünmek zorundayız. Hayatın sırları gizemleri sensin ve sen bu değerlerinle değerlisin ve özelsin.

Mehmet Aluç

Rahman Yazarsa Olur Mukadderat

Gönül sevince candan açılır namütenahi

Boşuna beklemesin o zaman ihaneti uman

Gönül severse gönlü canda sevmeyen hani

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Karşıda bakınca zevahir görünüşe aldanma

Yakından tanı insanı ondan sonra yakınma

Zeyrek ol zevahirden ol uzak koluna sen takma

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Kaderini önüne geleni meyus kaderin sanma

Meyus sanmak yıkar insanı sen yakın ol uzak olma

Karmaşık olanı çözülmez sanma okumak için yaklaş

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Haddizatında her şey açık beyan belli niyet önemli

Her zorluğu yıkmak için inan ki gönülden gülmeli

Uzak kaçmış isen insanda biraz yaklaşman gerekli

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Gönlünde merhameti olana deseler de safderun

Sen aldırma halden bilemez insana onun yeri sanki Enderun

Sen ol sıdkı derun gönüllerde olsun bir yerin olmaz sorun

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Bak aleme sen gör al sana ait olan manayı

Hazırla insanlar için kendin için gönülde sarayı

Tek başına yaşanılmaz gönüle attırma sen narayı

Ara bul manayı kur sarayı attırma narayı bul arayı arayı

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

İyi bil efendi nefret kin ederse bedene sirayet

Ona yakışmaz giydireceğin bedenine hiçbir kıyafet

Canhıraş nefreti sevme ismi gibi sende et nefretten nefret

Gönülden seversen gelmez sanma nefrete kifayet

Onu yıkmak için Alemlere Nebiye verilmedi mi Risalet

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Munis olan insandan gelmez insana zarar

Munis olan değil mi gönlü anında sarar

Yaklaş yanına durma bu değil mi güzel bir karar

Saran için ver bir karar yoksa nefreti olan seni yakar

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Ey kul Fevkalbeşer isen hakkın yardımıyladır

Alemlerin sahibi Rahman bak her an yanındadır

Merhamet bil ki bu gönlün içinde onun kapsamındadır

Ecel kula uzak değil bilin ki kulun yakınındadır

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Kul Mehmet’im Rahman yazarsa olur Mukadderat

İnsana karşı eğik ekşi olmamalıdır o surat

Sabırla devam edilir yola budur işte hayat

Ahirette olur bu dünyada pek olunmazsa da rahat

Surat hayat rahat bazen gönüle çöker rehavet

Nefret kini ile yok olur sanki uçan bir duman

Mehmet Aluç / Kul Mehmet