Tefekküre Doğru Git Sen

Yine dolandın dünya malına yine nefsim

Yetmedi mi artık bak cebin doldu doymadın

Bir faydan oldu mu hiç insana söyle nefsim

Bir duaya el açıp âmin bile demedin

Sendeki mal sevdası ahrette dert kavgası

Kibrinle çamura bat yanarsın açıkçası

Bendeki aşk sevdası sendeki mal kavgası

Bir duaya el açıp âmin bile demedin

Rahmanın rahmetinde hep kaçtın ne anladın

Hiç durmadın koştun sen mal mal dedin ağladın

İnsanda onur şeref var diye hiç bakmadın

Bir duaya el açıp âmin bile demedin

Gece gündüz zevk sefa hiç gelmedin imana

Mim gibi sen eğildin vav gibi hep büküldün

Elif gibi sen doğru olmadın sen ey nefsim

Bir duaya el açıp âmin bile demedin

İmtihanla yoğruldun Aşk’a doğru koşmadın

Mezar çağırdı ibret için dönüp bakmadın

Ben oraya hiç girmem dedin yakalandın

Feryat ile figanla şimdi sen yalnız kaldın

Kul Mehmet’im nefsine inanma at çukura

Dilsiz kalırsın her an keser yüksek fatura

Mahşerde mahcup eder giy yırtık sen kundura

Tefekküre doğru git sen atma yazı tura

Nefis çıkar yoluna elinde kasatura

İmanınla devam et at onu uçuruma

Mehmet Aluç