Arkanda Nasıl Koşayım

Gidişinle ömürden ayırdın ben kurudum

Hazan mevsimi yaşıyorum sabah akşam

Efkâr demini içiyorum yudum yudum

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Yüreğimde kaldın sızınla yakıyorsun

Bakışında kaldım hasretimle ağlıyorsun

Kederi miras bıraktın çekip gidiyorsun

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Gidişinle dizleri kırılan bendim sen değil

Başkasının değil Rahman önünde eğil

Arıyorum sönmüş mazinin tozlarında bizi

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Kul Mehmet’im iki damla gözyaşım ’da sen aktın

Bu onulmaz hasreti sen peşime taktın

Tükenmiş sevdan ile beni sen yaktın

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Mehmet Aluç