Arzularsın

Ey imanı bilmeyen neyi ararsın

Allah’a giden yolda kaçarsın

Zalimin şerrini görmez yatarsın

Cennette saraylarda olmayı arzularsın

Merhametli olmayı bilmezsin

Gülümsemeyi yük bilirsin

Aç olanın halini de bilmezsin

Merhamet etmeden Rahmeti beklersin

Yanan ocağı söndürürsün

Pişen aşa gözyaşı akıtırsın

Huzuru bozar sırıtırsın

Günahını bilmez kalıcı huzur istersin

 Tembel tembel yatarsın

Acıkınca pirzola istersin

Çalışmaya gelince kaçarsın

Dağ başında alışveriş merkezi istersin

Yalanına şeytan hayret eder

Yalanının sonunda hayatın söner

Bağa bostana nefret ekersin

Sonra bostanım tarumar oldu diye boşa ağlarsın

Asi nefretinle yıkar gezersin

Sonra hakkını aramaya geldim dersin

Ağzında çıkan söze dikkat etmezsin

Haddini bildirene de zulüm etti dersin

Merhametli olmadın senelerce

Aç gezmedin günlerce

Babasız evlatsız kalamadın bir ömürce

Ondan sonra çocuğunda şefkat beklersin

Çevir yüzünü hidayete doğru

Merhamet yürüsün sana doğru

Yürüdüğün yol olsun doğru

Ondan sonra şefkat bekle merhamet bekle

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)