Sanmayın...

Mecnun gibi aşk’ın nöbetini tutarım

Leyla’m gelir diye yollarına bakarım

Çöllerde Leyla’m hayali ile yatarım

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Biz aşk için cümle zahmetin gönlünü okuduk

Zahmet bizi gördü zahmet olduğunu unuttu

Türlü meşakkat ile aşk içinde biz kaybolduk

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Aşk ile sevenin kalmaz artık bu canı

Can aşk ile yoğrulur akmaz artık kanı

Aşk ile gezeni bak gör gözlerinden tanı

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Sanılır ki âşık olan delidir serap görür

Âşık olmayan delidir viran olur ıstırapla ölür

Âşık olan yıllarca uyumaz yâri uyutur aşkı büyür

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Aşk gönüllere ilaç yüce Rahmandan ihsan

Aşk için ne çileler çekti binlerce insan

Zahmetler çilelere göğüs gerdi insan her zaman

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Vuslat aşk’a zehir denildi kavuşulmadı hiçbir zaman

Ahiret yurduna gönderildi vuslat her zaman

Aşk yolunda zahmet olmaz mutluluğa varılır her an

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Aşkı bilmez ne anlar aşktan misafir sanmaz onu

Misafire gönlünü vermez sanır yolun sonu

Aşk sonsuz mutluluğa varılan yolun ana istasyonu

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Aşk gönül ile çelikten kale olur bekler yolu

Aşktan başka yoktur sevene çıkış yolu

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Kul Mehmet’im aşk anlatılmaz yaşanır

Aşk ise gönüllere veren Rahman’dır yolu hak’dır

Bu aşk ile cümle kapılır önünde durmaz açılır

Aşk’ın önüne hiçbir zaman çekilmez sınır

Sanmayın Leyla gelmeyince bu aşk biter

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-