Şimdi Söyledim Diye Birde Kızarsın

Ameller yok kopmuş gidiyor bedenler

Namaz niyaz karanlık gölgeler içinde

Dinden haberin yok din ne söyler bilmezsin

Müslüman’ım dersin gezersin

Müslümanlık öyle değildir yanlış yolda gidersin

Şimdi söyledim diye birde kızarsın

Herkes kendi eliyle oynar bahtı karayı

Sonrasında ağlar kaderden der utanmaz

Farkına varmayı unutmuş nefis şeytan peşinde

Varlık gününde ağa paşa yaklaşmaz kimse yanına

Karanlık koridorlar açar gönüllere ışık olmaz yarına

Kapatır tüm güzelliğin kapılarını utanmaz edepsiz

Bir anda kalır karanlıkta figan feryat ile yok mu ışık der

Dara düşer koşar Rahman’a derman aramak için

Kapattın bütün kapıları kapı ne ararsın derman ne ararsın

Umursamazlığınla zalim rolünü oynarsın

Helalden değil haramdan çarpar çırparsın

Hakkın olmayanı alır gönülleri parçalarsın

Şehrin kavşaklarında harami gibi beklersin

Soluksuz kalınca soluk için Rahman’a koşarsın

Alacak soluk mu bıraktın soluk ararsın utanmaz

Kış gününde baharı yaşarsın evinde

İnsanlara da kışı yaşatırsın yaz gününde

Yenik düşmemek için kurnazlıkla iş görürsün

Ayağın taşa takılır yenik düşersin feryat edersin

Kalkmak için Rahmana koşarsın utanmaz

Kalkması için kimin elinden tuttun rezil

Ondan sonra kalkmak için el ararsın edepsiz

Doğru söz söyleyene muhalefet eder yalanlarsın

İşine gelince doğru söylüyor diye yanına koşarsın

Kul Mehmet’im der ki sen kendini kandırırsın

Güzel hatıraları beğenmez yakar yok edersin

Sonra hatıraların güzelliğinden söz edersin

Yalnız başına kalınca yalnızlığı kadere söylersin

Dansöz gibi kıvraklığın elbet son bulacak

Cehennem ateşinde yanarken kor alev

Kıvranmaya yerin dahi olmayacak

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-