İnsan gönlüne vermeli merhametle ince ayarı
Ayarı vermeyen yer nefrete bulaştırılmış
hıyarı
Merhametle yıkılır nefretle dizilmiş koca
dağları
Bunca derdi merhametle silmeyene adam mı denilir
Gönül sevmeyi bırakıp gurbet elemi gidilir
Gurbet elde söyleyin tek başına nasıl gülünür
Sevgi terk edilirse gönülde kadir kıymet
nasıl bilinir
Bunca derdi merhametle silmeyene insan mı
denilir
Cahil kem söz söyler doğru sözü söylemeyi
bilmez
Son nefes gelince doğruyu görür geriye
dönemez
Mezarda vahşeti ile kalır geri yol bulunup
gelinmez
Bunca derdi merhametle silmeyene kul mu derim
Merhametle aşk çeksin bizi güzel meydana
Kor alevden hasret değmesin cümle cana
Birlik beraberlikte hayır var dağılmayalım
sağa sola
Bunca derdi merhametle silmeyene gönül mü derim
Sen söylersin bunca güzel sözleri
Dinleyen yok çamura kadar batmış dizleri
Güzel var iken çirkin olana kayar gözleri
Bunca derdi merhametle silmeyene insan mı derim
Kul Mehmet'im kem söz söyleyip gönül incitme
sen
Uyma cahile sen o her sözünü doğru bilir hep
der bilirim ben
İbrahim peygamber gibi teslim ol Rahmana yanmazsın,
hep deme sende ben illa da ben
Bunca derdi merhametle silmeyene can mı derim
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder