Ey Gönül

Akmazsa bir damla göz yaşım

Senden şüphelenirim gönül

Rahat olursa her an başım

Derdimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül

Bir gün hıçkırık çıkmazsa

İnsanlar yüzüme bakmazsa

Aşk gönlüme seller gibi akmazsa

Benimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül

Girmez isen düşüncelerimin içine

İzin verirsen başka illere göçe

İnanmazsa hiç kimse sözüme

Derdimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül

Dilime vurur isen kelepçe

İçinde gezen olmaz ise kraliçe

Yaşatırsan bana hayatı artistçe

Beni yakarsın sayarım seni ey gönül

Neden içinde olmaz güllerden açan bir bahçe

Gönüllere aşk ile yazmazsın dilekçe

Bana hayatı yaşatma sakın çirkefçe

Seninle yaşanmaz sayarım seni ey gönül

Madem sevmezsin vaz geçersin

Neden düşürüşün beni peşine üzersin

Hiç gitmez mi sevgisiz yaşamak gücüne

Seninle yola çıkılmaz sayarım seni ey gönül

Az biraz huzurum için ne olurda yalvarsan

Her sevdiğimi gönlünü almadan neden yakarsın

Ben sana yaklaş dediğimde neden kaçarsın

Seninle insan olunmaz sayarım seni ey gönül

Bir insan senden nasıl bıkar

Seni bırakıp ta dağlara nasıl çıkar

Sende hiç his kalmamış insan seninle nasıl yatar

Seninle aşk yaşanmaz sayarım seni ey gönül

Sanma sana olurum mahkûm

Benim yerime veremezsin sen hüküm

Ben sevdiğime derim iki gözüm

Seninle çözüme ulaşılmaz sayarım seni ey gönül

Hani senin gülümseyen gözlerin nerede

Parça parça olmuşsun her bir parçan ayrı yerde

Neden düşürüşün beni çaresiz her derde

Seninle dermana ulaşılmaz sayarım seni ey gönül

Neden pencerene çekersin kara perde

Az gülümse mutluluk olsun gülüşlerde

Ara huzuru sen aşk denilen denizlerde

Seninle aşk çekilmez sayarım seni ey gönül

Kul Mehmet’im bu şekilde hissiz yaşayamayız bence

Sende sessiz kalma bir şeyler söyle sence

Az gülümse hayat gelecek sana sen gülünce

Seninle hayat yaşanmaz sayarım seni ey gönül

Mehmet Aluç-Kul Mehmet