Gönül Kırıldıktan Sonra

Ağlıyor musun şimdi bensiz

Bende çok ağlamıştım sensiz

Gülmüyor musun bensiz

Bende gülmüyordum sensiz

Çağrıma hiç kulak vermedin

Seni seviyorum demedin

Gitme dedim çektin gittin

Gittin de ikimizi de bitirdin

Üşüyor musun bensiz

Bende üşüyordum sensiz

Ayrılığa gelin mi gittin

Bende yalnızlığa damat olmuştum

Gittiğin günden beri dargınım baharlara

Seni benden alanlara

Dağlara taşlara küskünüm ağlamayanlara

Dipsiz kuyuların başında yaramı deşiyorum

Çok acıyor mu şimdi yüreğin

Benim yüreğimde acımıştı

Bensiz bir lokma boğazından geçmiyor mu?

Benimde boğazımda sensiz geçmiyordu

Yarın geliyorsun diye hep bekledim

Ayı güne yılları mevsimlere bağladım

Gece gündüz senin için ağladım

Gelmedin kendimi toprağa adadım

Bensiz yalnızlık şarkısı dinlenmiyor mu?

Bende dinleyememiştim sensiz

Bensiz bu dünya sana dar mı geliyor?

Bana da sensiz çok dar gelmişti

Tesellilerim döndü kış ayına

Gözyaşlarım döküldü demli çayıma

Senden sonra oturan olmadı yanıma

Sensiz çıkamadım gülen baharımın balkonuna

Seninle sevdama isim koyamadım

Sensiz bu şehirde duramadım

Senden benden geriye bir şey bırakmadım

Ar ettim senide kimseye soramadım

Eğdim başımı hiç kimsenin yüzüne bakamadım

Koluma sevdamdan başka bir şey takamadım

Oda çekti gitti artık hiç ağlayamadım

Anılardan kaçmaktan başka bir yolda bulamadım

Sordular neden gittin diye söz bulamadım

Yüzüme tükürdüler yerin dibinde yer bulamadım

Aslında sevgiye layık bir kul olamadım

Kendime kızdım sana söyleyecek söz bulamadım

Bıraktığım mirası kabul etmemişsin

Bende senin bıraktığını kabul etmemiştim

Viran bağda oturup bağdaş kurmamışsın

Ben sensiz çok oturup bağdaş kurmuştum

Gittiğinde hayatım düştü benimle boşluğa

Ayrılık nede gelmişti senin hoşuna

Ben sana bağırmıştım gitme diye çığlık çığlığa

Yaşattın beni şehir ’siz dağdan dağa boşuna

Uzatınca ellerin tutunacak dal mı bulamıyor

Gezdiğin o sokaklar şehirler huzurla mı dolmuyor

Gülümserken sahte yüzünle selamını mı almıyorlar

Kendi ellerinle kazandın sen aklın neredeydi

Şimdi ben isimsiz şehirlerde dağlardayım payımı aldım

Duydum yine ayrılmışsın o vefasızdan üzüldüm şaşırmadım

Kor bir alev düşmüştür gönlüne benim gibi alışırsın

Gece gündüz yakar söndürecek su bulamazsın anlarsın

Yanımdayken de şimdide bir tebessüm kadar uzaktın

Giderken içinde ne var ise sen boşalttın

Ben boşaltamadım şiştim kaldım tüm kapıları kapattım

Ağlayarak gelmene gerek yok ben tüm lambaları kararttım

Kul Mehmet’im derki eden ettiğini bulur

Açtığı yarayı yaşar sanmasın çaresi olur

Merhameti olmayan sanmasın merhamet ona dokunur

Gönül kırıldıktan sonra sanma yapan ustası çok olur

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-