Rahman ile

İlmik ilmik kalbime imanı ördüm

İmanım olmadan çok dertler çektim

Sanki her gün binlerce kez öldüm

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Derdime derman için insanlara çareler sordum

Çare diye binlerce sebepsiz sözler duydum

Çok şükür aradım en sonunda iman yolunu buldum

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Düşenin dostu Allah imiş öğrendim

Kendi elimle düştüm hep kendim çektim

Gülümseyeyim derken hep çelmeleri gördüm

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Dert gizli olsa da gönülde Rahman bilir

Her an insan Rahman ile dirilir

Merhametli olan her kul sevilir

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Akıp giden zaman içinde kayboldum

Arayıp dedim kendime dost bulayım

Dost bulamadım Rahmanı buldum kaybolmadım

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Rabbim halden anlamayana muhtaç etmesin

Mezar kapısını açsın yanına göndermesin

Gönlümüzdeki derdin dermanın bilir sezdirmesin

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Ah yüzler ah o gözler ah o eller

Laftan halden anlamayan sözler gözler eller

İyilik için uzanmadan cepten el ile gezenler

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Dert sıkıntı bitmez diyenler

Kara gün içinde kara kara kalsın diyenler

Gülümsemek isterken gülümsemesin diyenler 

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Dertler ile canda bağlar viran olmaz

Hak yolunda hakkı bulan yorulmaz

Hak aşığına yollar sorulmaz

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Kul Mehmet’im dertler kullar içindir geçer

Dermanı veren Rabbim izni ile biter

İyi gün dostu kara gün oldu mu acep nereye gider

Dert bitince Rabbim izni ile neden söylemedin bana diye,

Birde utanmadan ahkâm keser

Rahman ile İman ile oldum dirildim

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-