veda vaktinde ben koptum bu dünyada
yağmur gibi yağdı düşlerim okyanuslara
çırıl çıplak kaldım düştüm uzaklara
artık veda vaktinde kendimle yalnızım
artık sesleniyorum uzaklarda kendime
mutlu mesut cevaplar alıyorum kandi sesimden
gönlümde ötelere kandiller yakıyorum karanlığa ışık diye
artık veda vaktinde kendimle yalnızım
ışık ötelerde bana tekrar yansıyor kendim diye
yüreğime örttüğün perdeler açılıryor kendi ışığımla
sen ötelerde karanlıklara gömülüyorsun ahımla
artık veda vaktinde kendimle yalnızım
dönük kalmasın bana artık yüzün
aynalar sana küssün kalsın bakmasın
baharlar senin yanına hiç yaklaşmasın kaçsın
artık veda vaktinde kendimle yalnızım
biraz ölümdür sanki hasret kabulümüzdür
gönderen kalbimize Rahmandır başımız üstündedir
kırık bir hayatın içinde yaşarız yarınlar bizimledir
artık veda vaktinde kendimle yalnız değilim artık
anladım ki yüce Rahman artık her an benimledir
Mehmet Aluç-KulMehmet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder