Hacivat İle Karagöz- Devam Ediyor.

Karagöz yine Hacivat’ın kapısını alacaklı gibi hızlı hızlı çalar. Yine Hacivat’ı telaşlı telaşlı pencereye çıkartır. Hacivat kızgın bir sesle.

-Ne var Karagözüm? Yine alacaklı gibi kapıyı çaldın, beni telaşlandırdın.

-Gel Hacivat’ım aşağıya gel, dün gece seni rüyamda gördüm…

-Bana kışlık kazak mı ördün?

-Yok, Hacivat’ım, kazak örmedim, rüyamda gördüm, kan ter korku içinde kalmışım, birden uyandım.

-Kan mı verdin? Kan verenler terlemez ki karagözüm, bunda bir yanlışın var. Kan verenler uyumaz ki sen neden uyudun korkuyla uyandın karagözüm?

-Ah Hacivat’ım ah, hele bir inde aşağıya gel anlatayım sana.

-Başımı mı bağlayayım karagözüm, benim başım ağrımıyor ki!

Hacivat bir solukta aşağıya indi.

-Geldim Karagözüm, al başın ağrıyor diye, sana hanımın yazmasını getirdim, al başına sar birazdan geçer.

-Hacivat’ım yine yanlış anladın beni.

-Kim kimi dolandırmış?

-Hacivat’ım dün gece seni rüyamda gördüm, hüzünlüydün çok dertliydin. Sokaklarda ağlayarak geziyordun. Ben sana yaklaştım sen kaçtın, sana neden ağladığını soramadım. Korku telaş içinde kan ter içinde uyandım, sabahı zor ettim, geldim bir derdin var mı diye sormaya geldim. Rüyamda soramadım içime dert oldu Hacivat’ım.

Karagözümüzde Hacivat’ımız gibi yufka yürekliydi. Hacivat’ın gözleri nemlendi, sözleri boğazında düğümlendi, bilirdi ki bir derdi olunca Karagözü hisseder gelir halini hatırını sorardı, kendisi de hisseder Karagözü sıkıntıda ise koşarak gider halini sorardı. Gerçi ikisi de her gün hem komşuların hem de birbirlerinin halini hatırını her gün sorarlardı. Hacivat’ımız gözlerinde iki damla yaşla, Karagöze sarıldı.

-Ah Karagözüm sorma.

-Hacivat’ım neyi dersin sarma?

-Halimi hiç sorma.

-Aman Hacivat’ım bende senin gibi oldum işte, yanlış anladım seni.

-Ben mi yanlış anlıyorum? Benden başkası seni benim gibi biliyor mu anlıyor mu acaba?

Karagöz sözler uzamasın diye kestirmeden girdi.

-Haklısın Hacivat’ım haklısın, söyle bana ne derdin var, çare olayım derdine.

-O eski halimden artık eser kalmadı yaşlanıyorum, çok yorgunum.

Karagöz telaşlandı.

-Hacivat’ım hemen bir doktora gidelim, güzelce bir muayene ol.

-Gittim Hacivat’ım gittim, dedim doktor bey bu yaşıma kadar neler gördüm neler, ama dedim bir tek çektiğim Karagözümün sabahın köründe kapımı alacaklı gibi çalmasından, beni yatağımdan fırlatarak uyandırmasından başka hiçbir derdim yok. Sabahın köründe muhabbet sana yasak dedi.

-Kimmiş seni sabahın körün… Muhabbet derken zararlı mıymış?

Karagöz birden anlamadıysa sözleri şimdi anladı. Şaşırdı, başını öne eğdi. Sonrasında

-Şimdi senin bundan başka bir derdin yok mu yani?

-Yok, Karagözüm yok.

Karagöz sevinçle Hacivat’a sarıldı.

-Yaşasın! Aman boş ver bir tek derdin bu olsun, ben seni yalnız bırakır mıyım, bundan sonra daha geç gelirim olur biter, çok şükür rahatladım Hacivat’ım.

-Yok, Karagözüm sakın geç gelme!

-Ama Hacivat’ım her zaman erken geldiğim için kızardın sen?

-Ne kızması, seni az kızdırmak için latife olsun diye söylerdim, sen her gün bu saatte gelmezsen ben Kuşluk namazını nasıl kılarım Karagözüm. Bizim kerata bilirsin küçük sabaha kadar yatırmıyor ne hanımı nede beni, ben diğer odaya geçerek biraz ancak uyuyabiliyorum.  Her gün beni sabah namazına gelip yine sen kaldırıyorsun, namazdan sonra sen evine giderken, ben evde tekrar uyuyorum ve sen gelince ancak uyanıyorum Karagözüm, aman sakın geç gelme sen bildiğin saatte gel…

-Benim başım mı kel?

-Karagözüm o sözler benim sözlerim, sana yakışmıyor, sözlerimi latifemi kapma.

-Haklısın Hacivat’ım, bana yakılmıyor, bir beden büyük duruyor.

-Hani nerede kim kimi vuruyor? Hacivat ayırmak için neden koşmuyor burada duruyor?

Beraber kahkahalar içinde gülümseyerek birbirlerine sarılırlar. Hacivat

-Karagözüm kapanışı bu sefer ben yapacağım sen kenara az çekil, kapattık perdeyi eylemedik viran, Kul Mehmet’in kusuru varsa af ola, devamı derseniz hele bir yarın ola.

Mehmet Aluç/Kul Mehmet