Vakit Geç Değil, Koş Rahman’a

---

İman kucak açmış yolda bekliyor ey nefsim neden kaçarsın? Nefsin şeytanın kucağıma bin bir çile kahır çekmek için koşarsın? Şaşkın azgın deliler gibi ömrünü heba eder zamanını boşa harcarsın?

Ömür bitecek ölüm meleği gelecek, yaptıklarından hesap soracak? Rahman diyecek ey kulum san sayısız nimetler verdim de bir gün beni anmadın, bana beş vakitte secde etmedin şükür edip benim nimetlerim ile beslendin, benim yoluma gelmedin ben hep senin yolunda seni bekliyordum bana dönmedin. Şeytanın ateşin yoluna koştun der ise ne cevap vereceksin ey nefsim? Bana cevap ver?

Susma boş gözlerle bakma bana, cevap ver haydi durma vakit bitiyor, ömür sona koşuyor? Akla ilme uymadın edepsizce gönül kırdın, şeytan sana oldu kumandan, işte ölüm gelince seni bırakacak yolda halin olacak pek yaman!
Allah’a, Kuran’a, Gül kokulu Resule, imana inansaydın da olsaydın gönüllere sultan, Rahman verirdi bol bol ihsan, sende olurdun insan gibi insan ey nefsim.

Az anla artık yeter uyuduğun çamurlara yattığın pis çöplüklerde sabahladığın yeter artık, dön iman yoluna artık. İnsanın kâmil olanı iman ile olur rezil ile olanı şeytan ile olur bırak inadı artık, dön aslına vakit son düdüğünü çalmadan ömür bitmeden koş haydi tövbeye Rahman’a vakit geç değil, koş Rahman’a koş imana…

Mehmet Aluç