İnsan.

Gönüllere aşkı kim ördü

Yalandan söyleyin kim öldü

Aşksız güleni kim gördü

Hala merhametli olmaz insan

Yıkılmış köprüleri kim yıktı

Gülen gönülleri kim ağlattı

Yetimin hakkını kim aldı

Hala ateşe doğru koşar insan

Doğru yoldan kim yürüdü

Yolda ki dikenleri kim süpürdü

Yoldaki taşları kim döktü

Hala elinde taş hala elinde çalı dolaşır insan

Hak yolunda yürüyen insan

Yanlış yola saptın geri dön insan

Söz dinlemeyen inat ile gezen insan

Yanlış yolda gitmeye ısrar eder insan

Bahar ayında açar çiçekler

Çiçeklerden bal yapar arı böcekler

Bırakın gönüllerde açsın çiçekler

Hala açan gülü koparır insan

Kadın giysisi giymiş edepsizler

Nefreti ile hala gülümser

İnsanım diye yola çıkar edepsizler

Hala insanım der utanmaz insan

İnadı ile tertemiz olanı suçlar

Merhametli olanı sevmez bataklık ta yatar

Elden ne gelir böyle edepsizdir bazıları insan satar

Hala doğruyu ben bilirim der yanlış yolda gezer insan

Yakar yıkar yıkmadım diye söz eder

Utanmaz birde yanlış yolda gider

Sanır ki dünyada ömür bitmez böyle gider

Hala inadı ile ömrün sonunda doğru gider insan

Cenazede sus pus olur

Mezar dönüşünde sonrası nefsine kul olur

Yanlış fikirsizliği ile fikirsizliğe yol olur

Hala benim fikrim benim fikrim der insan

Zorda kalınca Allah der

Zorluk bitince Yallah der

Yalan yemine vallah billâh der

Hala yanlış konuşur yanlış yapar insan

Zoru görünce kaçar

Yemek görünce koşar

Düz yolda aklı şaşar

Hala ben ben der insan

İman kendine lazım bilmez

Ağlayanı hiç görmez

Yardım dersen onu sevmez

Yine günah ile mezara koşar insan

Namaz kıl dersin yaşım genç der

Ölüm gelince gence erken geldi diye söyler

Gördüğünden ibret almaz gezer

Hiçbir şeyden ders almaz insan

Nefis şeytan dersen arkadaşı

Merhamet değil onun sırdaşı

Dertlerden hiç kurtulmaz başı

Nefis şeytan düşman yine bilmez insan

Kul Mehmet’im artık söyleme yeter

Bu ömür bir gün olur biter

İnşallah gül kokan Resul bize gülümser

Ölümden sonra hayat var unutma ey insan

Mehmet Aluç©-Kul Mehmet-