G(b)itmeden önce...

Gider iken gülüşünde gülkurusu kaldı

Seni gurbet ellere söyle bakalım kim saldı

Tadı tuzu mu bitti biten ömrünün durma söyle

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)ağdı

Sen kokan bahçelerde çiçekler açmaz oldu s(b)oldu

Ellere yakılan kınalar silindi gülümsemeler kayboldu

Bir mezar gibi bakan bakışlar kim o(a)raya koydu

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)ağdı

Bir çınar gölgesi gibi sevgiler eksildi sevmek z/engin işimi oldu

Bir parça lokmayı ikiye bölmek unutuldu yürekler mi soldu

Vefa denilen gönül sevgisi silindi yok (s)oldu nasıl unutuldu

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)ağdı

Suratında sevgi kelebeklerinin gülüşü u(a)çardı

Üç günlük gurbet çok zor bilirim karşında yârin sana bakardı

Gurbet geceleri geçmez şafak sökmez z(k)ordur kalmaz o tatlı ağız t/adı

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)ağdı

Gidişin olmadı zeval hançerleme sen gönlünü

Gurbetlik sanma bir sanrı gamla b(y)itirme ömrünü

Barikatlara dikenlere takılma vuslatı y(b)itirme gülüşünü

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)ağdı

 Kul Mehmet'im der bir gün gelir bu gurbetlik biter

Vuslat ile nazlı yârin gülüşü gönlünü sarar bülbüller öter

Bir lokma kuru ekmek soğanla yenilir hasretlik o an biter

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)ağdı

Mehmet Aluç-Kul Mehmet