Nur Muhammed Nurdan Ahmed (S.A.V.)

Kibrin nefis kokan nefesi

Gönülleri esir eden kafesi

İnsanlığı bitiren zulmün sesi

Gelişinle yıkıldı

Gül kokan Nebi

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Sarsıldı ilk önce

Zulmün sesi

Ta kisra da duyuldu sesi

Zemin kaydı ayaklarında

Kesildi cümle neşesi

Ebu cehil ile tayfası

Ah doğurmayaydı anası

Sana ne kadar çile çektirdi

Ah o kahrolası

İlk gülüşün gelişinle

Nur gibi doğdu âleme

Yetim doğan

Muhammedül emin

Âlemlerin güneşi

Kan kokan cahilliye devrini yıkan

Gönüllerin iman güneşi

Sensin ya Nebi

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Allahın adıyla ismini andık

Nura gark olduk sana inandık

Sana ümmet olmak

Nasip olmaz her kula

Aşk ile lisan ile

Allah dedik

Muhammed dedik

Döküldü cümle günahlar

 Bir bir güldük sevindik

Kerim olan Rabbimiz

Acıdı cümle kula

Gönderdi seni

Rahmet diye âleme

Seninle güldü hayat

Seninle kırıldı

Kölelik zinciri

Yok, oldu zulüm

Yıkıldı putlar

İnanmayanlar etti hayret

Nasıl olur bir yetim

Olur Peygamber

Yüce Rahman

Âdem peygamberin alnına

Koydu nurunu

Ona bu habibimin nuru dedi

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Gelişine nuruna merhaba

Gelişinle nur doldu sabaha

Nurlar doldu karanlık akşama

Seninle nura gark oldu beşer

Zalimler kalesi yıkıldı birer birer

Daha görecek onlar neler neler

Yaşayacaklar kahır dolu geceler

Zulüm bitti güldü cümle âlem

Dünyaya gülüşüne verdin selam

Sustu diller sendin söyleyen kelam

Nur Kur'an tamlandı

Nurla sundu bize bin bir âlem

Bakışınla gülümsedi nurdan âlem

Cümle kâinat sana verdi selam

Sana iman etmeyen

İman sırrına eremez

Helal kazanmaz

Helal yemez

Sen gelmeseydin

Ne olurdu halimiz

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Aman isteyen verdin aman

Cümle gönüllere oldun can

Kelamına cümle kâinat verdi selam

Kelamına doydu insanlık aldı derman

Yüce Rabbim Rahim

Her şeye Kerim

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Seni yolunda nurlar bulam

arayam yolunda tozun olam

Yolun bulamazsam ben solam

Allah'a kul Sana ümmet olam

Nurunla dolam

Kur'an izinde sana varam

Gülüşünle nurunla gönlümü saram

Sensiz bu hayatı yaşamak haram

Arayıp da gül nur yoluna varam

Yolunda yürümekle yaşanır bayram

Sen gelmeseydin

Ne olurdu halimiz

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Gelişin gönüllere deva

Nurun âleme reva

İmanla bulduk sefa

Cümle âlem beklerdi

Nurdan öz zatını

Dillerde adın gül gibi koktu

Cümle âlem söyledi nura boyandı

Nur Muhammed

Nurdan Ahmed

Sen geldi bitti zulüm zahmet

Oluk oluk yağdı Rahmet

Sendin âlemler Rahmet

Nurdan Ahmed

Zalim yaşadı hezimet

Gelişinde vardı zaten hikmet

Kur'ana doğru oldu istikamet

Gönlün okyanustu 

Tükenmezdi merhamet

Sendin âlemler Rahmet

Nurdan Ahmed

Nurdan Muhammed

Bitti gelişinle husumet

Herkes oldu kardeş

İmanla doğdu güneş

Allaha ait dedin ahkâm

Ashabın oldu amil

Köleler eyledin azat oldular kâmil

Muhtaçlar yaptın atiyye

Senden kaçanlara gülümsedin

Verdin hediye

Dedin kaçma geriye

İmanla koş ileriye

Yaşandı asrısaadet

İnsanlık oldu bahtiyar

Gönüllere geldi basiret

Sözlere geldi belagat

Seninle kuruldu cemaat

Sendin edep

Ümmi olsan da

Sendin edip

Seninle okundu ezan

İslam'ın çağrısı oldu o an

Fehm'le doldu âlem

Nurdan Ahmed

Rabbim şefaatine

Ulaşanlardan eylesin

Cümle müminleri

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Atiyye: İhsan, lütuf, muhtaç olanlara yapılan bağış

Kim dilencilik kapısını açarsa, Allahu Teâlâ dünyada ve ahrette ona fakirlik kapısını açar. Kim Allahu teâlânın rızâsını kastederek atiyye kapısını açarsa, Cenabı-ı Hak ona hem dünya, hem ahret seâdeti ihsan eder. (Hadis-i şerif-Sünen-i Ebu Dâvûd) 

Peygamberler, ümmetleri için Allahu teâlânın atiyyesidir. Fakat Resul-i Ekrem efendimiz hediyedir. Hediyye ile atiyye arasında fark vardır. Atiyye muhtaçlara, hediyye ise sevilenlere verilir.  (Ebü'l-Abbâs-ı Mürsî)

Belagat:  Sözün düzgün, kusursuz ve yerinde söylenmesi. 

Fehm: Anlayış; iyiyi kötüden ayıran anlama kuvveti.

Amil: İş yapan